مواردي كه لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد

(مسأله 856) در سه صورت كه تفصيل آنها بعدا گفته ميشود، اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است:
((اول)) آن كه بواسطه زخم يا جراحت يا دملي كه در بدن او است، لباس يا بدنش بخون آلوده شده باشد.
((دوم)) آن كه بدن يا لباس او بمقدار كمتر از درهم (كه تقريبا باندازه بند سر انگشت سبابه - شهادت - ميشود) بخون آلوده باشد.
((سوم)) آن كه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند، و نيز در يك صورت اگر لباس نمازگزار نجس باشد نماز او صحيح است: و آن صورت آنست كه لباسهاي كوچك او، مانند جوراب و عرقچين نجس باشد. و احكام اين چهار صورت مفصلا در مسائل بعد گفته ميشود.
(مسأله 857) اگر در بدن يا لباس نمازگزار، خون زخم يا جراحت يا دمل باشد، چنانچه طوري است كه آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن لباس براي بيشتر مردم سخت است، تا وقتي كه زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده است، ميتواند با آن خون نماز بخواند. و هم چنين است اگر چركي كه با خون بيرون آمده، يا دوائي كه روي زخم گذاشته اند و نجس شده، در بدن يا لباس او باشد.
(مسأله 858) اگر خون بريدگي و زخمي كه بزودي خوب ميشود و شستن آن آسان است، در بدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است.
(مسأله 859) اگر جائي از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد، برطوبت زخم نجس شود، جايز نيست با آن نماز بخواند. ولي اگر مقداري از بدن يا لباس كه معمولا برطوبت زخم آلوده ميشود، برطوبت آن نجس شود نماز خواندن با آن مانعي ندارد.
(مسأله 860) اگر از بواسير كه دانه هاي آن بيرون نباشد، يا زخمي كه توي دهان و بيني و مانند اينها است، خوني ببدن يا لباس برسد، ظاهر اين است كه ميتواند با آن نماز بخواند. و اما خون بواسيري كه دانه هاي آن بيرون است بدون اشكال نماز خواندن با آن جائز است.
(مسأله 861) كسي كه بدنش زخم است، اگر در بدن يا لباس خود خوني كه بيشتر از درهم است ببيند، و نداند از زخم است يا خون ديگر، جائز نيست كه با آن نماز بخواند.
(مسأله 862) اگر چند زخم در بدن باشد و بطوري نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شود، تا وقتي همه خوب نشده اند نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد ولي اگر بقدري از هم دور باشند كه هر كدام يك زخم حساب شود، هر كدام كه خوب شد، بايد براي نماز بدن و لباس را از خون آن آب بكشد.
(مسأله 863) اگر سر سوزني خون سگ، يا خوك، يا كافر، يا مردار، يا حيوان حرام گوشت در بدن، يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است وبنابر احتياط خون حيض و نفاس و استحاضه نيز چنين است. ولي خونهاي ديگر مثل خون بدن انسان يا خون حيوان حلال گوشت اگر چه در چند جاي بدن و لباس باشد، در صورتي كه روي هم كمتر از درهم باشد نماز خواندن با آن اشكال ندارد.
(مسأله 864) خوني كه به لباس بي آستر بريزد و به پشت آن برسد، يك خون حساب ميشود، ولي اگر پشت آن جدا خوني شود، در صورتيكه بهم نرسد بايد هر كدام را جدا حساب نمود پس اگر خوني كه در پشت و روي لباس است روي هم كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحيح، و اگر بيشتر باشد، نماز با آن باطل است. و در صورتي كه بهم برسند بنابر احتياط همين حكم را دارند.
(مسأله 865) اگر خون روي لباسي كه آستر دارد بريزد و به آستر آن برسد، يا به آستر بريزد و روي لباس خوني شود، بايد هر كدام را جدا حساب نمود، پس اگر خون روي لباس و آستر كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحيح، و اگر بيشتر باشد نماز با آن باطل است.
(مسأله 866) اگر خون بدن يا لباس كمتر از درهم باشد، و رطوبتي به آن برسد كه اطراف را آلوده كند، نماز با آن باطل است، اگر چه خون و رطوبتي كه به آن رسيده به اندازه درهم نباشد، ولي اگر رطوبت فقط بخون برسد واطراف را آلوده نكند، ظاهر اين است كه نماز خواندن با آن اشكال ندارد.
(مسأله 867) اگر بدن يا لباس خوني نشود، ولي بواسطه رسيدن با رطوبت بخون نجس شود، اگر چه مقداري كه نجس شده كمتر از درهم باشد، نميشود با آن نماز خواند.
(مسأله 868) اگر خوني كه در بدن يا لباس است كمتر از درهم باشد، و نجاست ديگري به آن برسد، مثلا يك قطره بول روي آن بريزد، در صورتي كه به بدن يا لباس برسد، نماز خواندن با آن جايز نيست.
(مسأله 869) اگر لباسهاي كوچك نمازگزار مثل عرقچين و جوراب كه نميشود با آنها عورت را پوشانيد نجس باشد، چنانچه از مردار و حيوان حرام گوشت درست نشده باشد، نماز با آن صحيح است، و نيز اگر با انگشتري نجس نماز بخواند اشكال ندارد.
(مسأله 870) چيز نجس مانند دستمال وكليد وچاقوي نجس جائز است همراه نمازگزار باشد، و بعيد نيست كه مطلق لباس نجس كه همراه او است ضرري بنماز نرساند.
(مسأله 871) اگر ميداند خوني كه در بدن يا لباس او است كمتر از درهم است، ولي احتمال ميدهد كه از خونهائي باشد كه عفو در آنها نيست جائز است با آن خون نماز بخواند و شستن لازم نيست.
(مسأله 872) اگر خوني كه در لباس يا بدن است كمتر از درهم باشد و نداند كه از خونهائي است كه عفو در آنها نيست، و نماز بخواند و بعد معلوم شود كه از خونهائي بوده كه عفو در آنها نيست، اعاده نماز لازم نيست. و هم چنين است اگر اعتقاد نمايد كه كمتر از درهم است و نماز بخواند، و بعد معلوم شود كه به مقدار درهم يا بيشتر بوده در اين صورت نيز حاجتي باعاده نيست.