شرط دوم
(مسأله 860) لباس نمازگزار بايد مباح باشد، و كسي كه مي داند پوشيدن لباس غصبي حرام است، يا اينكه از روي تقصير حكم مسأله را نداند اگر عمداً در آن لباس نماز بخواند، باطل است، ولي در
چيزهائي كه به تنهائي عورت را نمي پوشاند، و همچنين چيزهاي كه فعلاً نمازگزار آنها را نپوشيده، مانند دستمال بزرگ يا لنگي كه در جيب گذاشته شود، اگر چه بشود عورت را با آنها پوشانيد، و همچنين چيزهائي كه نمازگزار آنها را پوشيده ولي ساتر مباح ديگري دارد، در تمام اين صور صحت نماز خالي از وجه نيست ولي احتياط واجب در ترك است.
(مسأله 861) كسي كه مي داند پوشيدن لباس غصبي حرام است، ولي نمي داند نماز را باطل مي كند، اگر عمداً با لباس غصبي نماز بخواند بنا بر احتياط واجب نمازش باطل است.
(مسأله 862) اگر نداند كه لباس او غصبي است يا فراموش كند در صورتي كه خود، غاصب نباشد و با آن لباس نماز بخواند، نمازش صحيح است.
(مسأله 863) اگر نداند، يا فراموش كند كه لباس او غصبي است و در بين نماز بفهمد، چنانچه چيز ديگري عورت او را پوشانده است و مي تواند فوراً يا بدون اينكه موالات (يعني پي در پي بودن نماز) بهم بخورد، لباس غصبي را بيرون آورد بايد آن را بيرون آورد، و اگر چيز ديگري عورت او را نپوشانده، يا نمي تواند لباس غصبي را فوراً بيرون آورد، يا اگر بيرون آورد پي در پي بودن نماز بهم مي خورد، در صورتي كه به مقدار يك ركعت هم وقت داشته باشد، بايد نماز را بشكند، و با لباس غير غصبي نماز بخواند، و اگر به اين مقدار وقت ندارد، بايد در حال نماز لباس را بيرون آورد و به دستور نماز برهنگان نماز را تمام نمايد.
(مسأله 864) اگر كسي براي حفظ جانش با لباس غصبي نماز بخواند، يا مثلاً براي اينكه دزد لباس غصبي را نبرد با آن نماز بخواند، نمازش صحيح است.
(مسأله 865) اگر با عين پولي كه خمس آن را نداده لباس بخرد، حكم نماز خواندن در آن لباس، حكم نماز خواندن در لباس غصبي است.