شرط اول
(مسأله 844) لباس نمازگزار بايد پاك باشد، و اگر كسي در حال اختيار با بدن و لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل است.
(مسأله 845) كسي كه از روي تقصير نمي داند با بدن و لباس نجس نماز باطل است، اگر با بدن و لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل مي باشد.
(مسأله 846) اگر بواسطه ندانستن مسأله از روي تقصير چيز نجس را نداند نجس است، مثلاً نداند عرق كافر نجس است، و با آن نماز بخواند نمازش باطل است.
(مسأله 847) اگر نداند كه بدن يا لباسش نجس است و بعد از نماز بفهمد نجس بوده نمازش صحيح است.
(مسأله 848) اگر فراموش كند كه بدن يا لباسش نجس است، و در بين نماز يا بعد از آن يادش بيايد، نماز را دوباره بخواند، و اگر وقت گذشته قضا نمايد.
(مسأله 849) كسي كه در وسعت وقت مشغول نماز است، اگر در بين نماز بدن يا لباسش نجس شود، و پيش از آنكه چيزي از نماز را با نجاست بخواند، ملتفت شود كه نجس شده يا بفهمد كه بدن يا لباسش نجس است، و شك كند كه همان وقت نجس شده، يا از پيش نجس بوده، در صورتي كه آب كشيدن بدن يا لباس، يا عوض كردن لباس يا بيرون آوردن آن، نماز را بهم نمي زند، در بين نماز بدن يا لباس را آب بكشد، يا لباس را عوض نمايد، يا اگر چيز ديگر عورت او را پوشانده، لباس را بيرون آورد، ولي چنانچه طوري
باشد كه اگر بدن يا لباس را آب بكشد، يا لباس را عوض كند يا بيرون آورد، نماز بهم مي خورد يا اگر لباس را بيرون آورد برهنه مي ماند، بايد نماز را بشكند، و با بدن و لباس پاك نماز بخواند.
(مسأله 850) كسي كه در تنگي وقت مشغول نماز است، اگر در بين نماز لباس او نجس شود، و پيش از آنكه چيزي از نماز را با نجاست بخواند، بفهمد كه لباس نجس شده يا بفهمد كه لباس او نجس است و شك كند كه همان وقت نجس شده يا از پيش نجس بوده، در صورتي كه آب كشيدن يا عوض كردن يا بيرون آوردن لباس نماز را بهم نمي زند، و مي تواند لباس را بيرون آورد بايد لباس را آب بكشد يا عوض كند، يا اگر چيز ديگري عورت او را پوشانده لباس را بيرون آورد و نماز را تمام كند، اما اگر چيز ديگري
عورت او را نپوشاند و لباس را نمي تواند آب بكشد يا عوض كند، بايد با همان لباس نجس نماز را تمام كند.
(مسأله 851) كسي كه در تنگي وقت مشغول نماز است، اگر در بين نماز بدن او نجس شود، پيش از آنكه چيزي از نماز را با نجاست بخواند، ملتفت شود كه نجس شده، يا بفهمد بدن او نجس است و شك كند كه همان وقت نجس شده يا از پيش نجس بوده، در صورتي كه آب كشيدن بدن نماز را بهم نمي زند بدن را آب بكشد و اگر نماز را بهم مي زند، بايد با همان حال نماز را تمام كند، و نماز او صحيح است، و احتياطاً با لباس پاك قضاء نمايد.
(مسأله 852) كسي كه در پاك بودن بدن يا لباس خود شك دارد، چنانچه نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد كه بدن يا لباسش نجس بوده، نماز او صحيح است. ولي اگر بدون فحص نماز خوانده باشد احتياط در اعاده نماز است و اگر وقت گذشته قضا نمايد.
(مسأله 853) اگر لباس را آب بكشد و يقين كند كه پاك شده است و با آن نماز بخواند، و بعد از نماز بفهمد پاك نشده نمازش صحيح است.
(مسأله 854) اگر خوني در بدن يا لباس خود ببيند و يقين كند كه از خونهاي نجس نيست، مثلاً يقين كند كه خون پشه است، چنانچه بعد از نماز بفهمد از خونهاي بوده كه نمي شود با آن نماز خواند، نمازش صحيح است.
(مسأله 855) اگر يقين كند خوني كه در بدن يا لباس اوست خون نجسي است كه نماز با آن صحيح است، مثلاً يقين كند خون زخم و دمل است چنانچه بعد از نماز بفهمد خوني بوده كه نماز با آن باطل است احتياط واجب در اعاده است در وقت و قضاء در خارج وقت.
(مسأله 856) اگر نجس بودن چيزي را فراموش كند و بدن يا لباسش با رطوبت به آن برسد، و در حال فراموشي نماز بخواند و بعد از نماز يادش بيايد نمازش صحيح است ولي اگر بدنش با رطوبت به چيزي كه نجس بودن آن را فراموش كرده برسد و بدون اينكه خود را آب بكشد، غسل كند و نماز بخواند، غسل و نمازش باطل است، مگر اينكه طوري باشد كه به غسل نمودن، بدن نيز پاك شود. و نيز اگر جائي از اعضاء وضو با رطوبت به چيزي كه نجس بودن آن را فراموش كرده برسد و پيش از آنكه آنجا را آب بكشد، وضو بگيرد و نماز بخواند، وضو و نمازش باطل مي باشد، مگر اينكه طوري باشد كه به وضو گرفتن اعضاء وضو نيز پاك شود.
(مسأله 857) كسي كه يك لباس دارد، اگر بدن و لباسش هر دو نجس شود و به اندازه آب كشيدن يكي از آنها آب داشته باشد، احوط اين است كه بدن را آب بكشد و دو مرتبه نماز بخواند، يك مرتبه با لباس نجس و مرتبه ديگر برهنه و اگر وقت تنگ باشد و يا جهت سرما و يا وجود ناظر نتواند لباس را درآورد با همان لباس نماز بخواند، نمازش صحيح است، و احتياط مستحب در قضاء آن است.
(مسأله 858) كسي كه غير از لباس نجس، لباس ديگري ندارد، بايد با لباس نجس نماز بخواند، و نمازش صحيح است، ولي اين در صورتي است كه لباس را نمي تواند درآورد، والاّ تفصيل مسأله گذشته مي آيد.
(مسأله 859) كسي كه دو لباس دارد، اگر بداند كه يكي از آنها نجس است و نداند كدام يك آنها است، چنانچه وقت دارد، بايد با هر دو لباس نماز بخواند، مثلاً اگر مي خواهد نماز ظهر و عصر را بخواند بايد با هر كدام يك نماز ظهر و يك نماز عصر بخواند، ولي اگر وقت تنگ است، با هر كدام نماز بخواند كافي است.