پوشانيدن بدن در نماز
(مسأله 833) مرد بايد در حال نماز اگر چه كسي او را نمي بيند عورتين خود را بپوشاند، و بهتر آن است كه از ناف تا زانو را نيز بپوشاند.
(مسأله 834) زن بايد در موقع نماز، تمام بدن حتي سر و موي خود را بپوشاند، و احتياط مستحب آن است كه كف پاها را هم بپوشاند، ولي پوشاندن صورت به مقداري كه در وضو شسته مي شود و دستها تا مچ و روي پاها تا مچ پا لازم نيست. اما براي آنكه واجب را پوشانده است، بايد مقداري از اطراف صورت را بپوشاند. تا يقين كند كه مقدار واجب پوشانيده شده است و قدري پايين تر از مچها را هم بپوشاند.
(مسأله 835) موقعي كه انسان قضاي سجده فراموش شده يا تشهد فراموش شده را بجا مي آورد بايد خود را مثل موقع نماز بپوشاند، و احتياط واجب آن است كه در موقع بجا آوردن سجده سهو نيز خود را بپوشاند.
(مسأله 836) اگر انسان عمداً يا از روي ندانستن مسأله، از روي تقصير، در نماز عورتش را نپوشاند نمازش باطل است.
(مسأله 837) اگر شخصي در بين نماز بفهمد كه عورت او پيدا است، اظهر اين است كه نمازش باطل است، ولي اگر بعد از نماز بفهمد كه در نماز عورت او پيدا بوده، نمازش صحيح است و همچنين است اگر در اثناء نماز بفهمد كه قبلاً عورتش پيدا بوده، در صورتي كه فعلاً پوشيده باشد.
(مسأله 838) اگر لباس در حال ايستادن عورت را مي پوشاند، ولي ممكن است در حال ديگر، مثلاً در حال ركوع و سجود نپوشاند، چنانچه موقعي كه عورت او پيدا مي شود، بوسيله اي آن را بپوشاند، نماز او صحيح است، ولي احتياط مستحب آن است كه با آن لباس نماز نخواند.
(مسأله 839) انسان موقعي كه پوشاك ندارد مي تواند در نماز خود را به علف و برگ درختان بپوشاند.
(مسأله 840) انسان در حال ناچاري مي تواند در نماز خود را با گل بپوشاند، ولي احتياط واجب آن است كه يك مرتبه ديگر با ايماء و اشاره نماز بخواند.
(مسأله 841) اگر چيزي ندارد كه در نماز خود را با آن بپوشاند، چنانچه احتمال دهد كه پيدا مي كند، احتياط واجب آن است كه نماز خود را تأخير بيندازد، و اگر چيزي پيدا نكرد، در آخر وقت مطابق وظيفه اش نماز بخواند.
(مسأله 842) كسي كه مي خواهد نماز بخواند، اگر براي پوشاندن خود حتّي برگ درخت و علف و گل و لجن نداشته باشد، و احتمال ندهد كه تا آخر وقت چيزي پيدا كند كه خود را با آن بپوشاند، در صورتي كه احتمال بدهد كه نامحرم او را مي بيند، بايد نشسته نماز بخواند، و اگر اطمينان دارد كه نامحرم او را نمي بيند، ايستاده نماز بخواند، و بنا بر احتياط دست را بر عورت خود بگذارد، و در هر دو حال ركوع و سجود را با اشاره بجا آورد، و بنا بر احتياط اشاره سجود را بيشتر نمايد، بلكه مهر را برداشته بر پيشاني
بگذارد و احتياط اين است كه يك مرتبه ديگر نماز را با ركوع و سجود كامل انجام دهد.