احكام وقت نماز


احكام وقت نماز
(مسأله 787) موقعي انسان مي تواند مشغول نماز شود، كه يقين كند وقت داخل شده است، يا دو مرد عادل به داخل شدن وقت خبر دهند بلكه به اذان شخصي كه وقت شناس و مورد اطمينان باشد يا به خبر دادن او به دخول وقت نيز مي توان اكتفاء نمود.
(مسأله 788) اگر بواسطه ابر يا غبار، نتواند به داخل شدن وقت يقين كند، چنانچه گمان داشته باشد كه وقت داخل شده، مي تواند مشغول نماز شود، ولي در چيزهاي كه نسبت به شناختن وقت مانع شخصي باشد مثل نابينائي و در زندان بودن، احتياط واجب آن است كه نماز را تأخير بيندازد تا يقين يا اطمينان كند كه وقت داخل شده است.
(مسأله 789) اگر به يكي از راه هاي گذشته براي انسان ثابت شود كه وقت نماز شده و مشغول نماز شود، و در بين نماز بفهمد كه هنوز وقت داخل نشده، نماز او باطل است، و همچنين است اگر بعد از نماز بفهمد كه تمام نماز را پيش از وقت خوانده و بنا بر احتياط اگر در بين نماز بفهمد وقت داخل شده، يا بعد از نماز بفهمد، كه در بين نماز وقت داخل شده بود نماز را اعاده نمايد.
(مسأله 790) اگر انسان ملتفت نباشد كه بايد با يقين به داخل شدن وقت، مشغول نماز شود، چنانچه بعد از نماز بفهمد كه تمام نماز را در وقت خوانده، نماز او صحيح است، و اگر بفهمد نماز را پيش از وقت خوانده، يا نفهمد كه در وقت خوانده يا پيش از وقت نمازش باطل است، بلكه اگر بعد از نماز بفهمد كه در بين نماز وقت داخل شده است بايد دوباره آن نماز را بخواند.
(مسأله 791) اگر يقين كند وقت داخل شده و مشغول نماز شود، و در بين نماز شك كند كه وقت داخل شده يانه، نماز او باطل است ولي اگر در بين نماز يقين داشته باشد، كه وقت داخل شده، و شك كند كه آنچه از نماز را خوانده در وقت بوده يا نه، نمازش صحيح است.
(مسأله 792) اگر وقت نماز بقدري تنگ است، كه بواسطه بجا آوردن بعضي از كارهاي مستحب نماز، مقداري از آن بعد از وقت خوانده مي شود، بايد آن مستحب را به جا نياورد، مثلاً اگر بواسطه خواندن قنوت مقداري از نماز بعد از وقت خوانده مي شود، بايد قنوت را نخواند.
(مسأله 793) كسي كه به اندازه خواندن يك ركعت نماز وقت دارد، بايد نماز را به نيّت ادا بخواند، ولي نبايد عمداً نماز را تا اين وقت تأخير بيندازد.
(مسأله 794) كسي كه مسافر نيست، اگر تا غروب آفتاب به اندازه خواندن پنج ركعت نماز وقت دارد، بايد نماز ظهر و عصر هر دو را بخواند، و اگر كمتر وقت دارد بايد فقط نماز عصر را بخواند، و بعداً نماز ظهر را قضا كند، و همچنين اگر تا نصف شب به اندازه خواندن پنج ركعت وقت دارد، بايد نماز مغرب و عشاء را بخواند، و اگر كمتر وقت دارد بايد فقط عشا را بخواند و بعداً مغرب را بجا آورد.
(مسأله 795) كسي كه مسافر است اگر تا غروب آفتاب به اندازه خواندن سه ركعت نماز وقت دارد، بايد نماز ظهر و عصر را بخواند، و اگر كمتر وقت دارد بايد فقط عصر را بخواند و بعداً نماز ظهر را قضاء كند، و اگر تا نصف شب به اندازه خواندن چهار ركعت نماز وقت دارد، بايد نماز مغرب و عشاء را بخواند، و اگر كمتر وقت دارد، بايد عشاء را بخواند، و بعداً مغرب را بجا آورد، و چنانچه بعد از خواندن عشاء معلوم شود كه از وقت به مقدار يك ركعت يا بيشتر به نصف شب مانده است، بايد فوراً نماز مغرب را به نيت ادا بجا آورد.
(مسأله 796) مستحب است انسان نماز را در اول وقت آن بخواند. و راجع به آن خيلي سفارش شده است و هر چه به اول وقت نزديكتر باشد بهتر است مگر آنكه تأخير آن از جهتي بهتر باشد مثلاً صبر كند كه نماز را به جماعت بخواند.
(مسأله 797) هر گاه انسان عذري دارد كه اگر بخواهد در اول وقت نماز بخواند، ناچار است با تيمّم نماز بخواند، چنانچه بداند عذر او تا آخر وقت باقي است، مي تواند در اول وقت نماز بخواند، ولي اگر احتمال دهد كه عذر او از بين مي رود، بايد صبر كند تا عذرش برطرف شود و چنانچه عذر او برطرف نشد، در آخر وقت نماز بخواند، و لازم نيست به قدري صبر كند كه فقط بتواند كارهاي واجب نماز را انجام دهد، بلكه اگر براي مستحبات نماز نيز مانند اذان و اقامه و قنوت وقت دارد مي تواند تيمّم كند و نماز را با آن مستحبات بجا آورد و در عذرهاي ديگر غير از موارد تيمم اگر احتمال بدهد كه عذر او باقي باشد جائز است اول وقت نماز بخواند، ولي چنانچه در اثناء وقت عذرش برطرف گردد لازم است اعاده نمايد.
(مسأله 798) كسي كه مسائل نماز و شكيّات و سهويّات را نمي داند و احتمال مي دهد كه يكي از اينها در نماز پيش آيد، بايد براي ياد گرفتن اينها نماز را از اول وقت تأخير بيندازد، ولي اگر اطمينان دارد كه نماز را بطور صحيح تمام مي كند، مي تواند در اول وقت مشغول نماز شود، پس اگر در نماز مسأله اي كه حكم آن را نمي داند پيش نيايد، نماز او صحيح است، و اگر مسأله اي كه حكم آن را نمي داند پيش آيد جائز است به يكي از دو طرفي كه احتمال مي دهد عمل نمايد و نماز را تمام كند ولي بعد از نماز مسأله را بپرسد كه اگر نمازش باطل بوده، دوباره بخواند و اگر صحيح بوده اعاده لازم نيست.
(مسأله 799) اگر وقت نماز وسعت دارد و طلبكار هم طلب خود را مطالبه مي كند، در صورتي كه ممكن است، بايد اول قرض خود را بدهد، بعد نماز بخواند، و همچنين است اگر كار واجب ديگري كه بايد فوراً آن را بجا آورد پيش آمد كند مثلاً ببيند مسجد نجس است بايد اول مسجد را تطهير كند، بعد نماز بخواند، و چنانچه در هر دو صورت اول نماز بخواند معصيت كرده، ولي نماز او صحيح است.



بازگشت