شرط اول

مسافر بايد نماز ظهر و عصر و عشا را با هشت شرط شكسته بجا آورد، يعني دوركعت بخواند:

شرط اول
آنكه سفر او كمتر از هشت فرسخ شرعي نباشد, و فرسخ شرعي تقريباً پنج كيلومتر و نيم است.

(مسئله1281) كسي كه رفتن و برگشتن او هشت فرسخ است, چنانچه رفتن او كمتر از چهار فرسخ نباشد, بايد نماز را شكسته بخواند؛ بنابراين اگر رفتن سه فرسخ و برگشتن پنج فرسخ باشد، بايد احتياط را مراعات كند يعني نماز را هم شكسته بخواند و روزه بگيرد و قضاي آنرا هم بجا آورد.

(مسئله1282) اگر رفتن و برگشتن هشت فرسخ باشد اگر چه روزي كه ميرود, همان روز يا شب آن برنگردد, بايد نماز را شكسته بخواند, اگر چه بهتر آن است كه تمام نيز بخواند.

(مسئله1283) اگر سفر مختصري از هشت فرسخ كمتر باشد يا انسان نداند كه سفر او هشت فرسخ است يا نه, نبايد نماز را شكسته بخواند و چنانچه شك كند كه سفر او هشت فرسخ است يا نه, در صورتيكه تحقيق كردن برايش مشقت دارد بايد نمازش را تمام بخواند، و اگر مشقت ندارد بنابر احتياط واجب بايد تحقيق كند.

(مسئله1284) اگر يك عادل خبر دهد كه سفر انسان هشت فرسخ است بنابر احتياط واجب بايد نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند و روزه بگيرد و قضاي آنرا هم بجا آورد.

(مسئله1285) كسي كه يقين دارد سفر او هشت فرسخ است, اگر نماز را شكسته بخواند، و بعد بفهمد كه هشت فرسخ نبوده, بايد آنرا چهار ركعتي بجا آورد و اگر وقت گذشته قضا نمايد.

(مسئله1286) كس كه يقين دارد سفرش هشت فرسخ نيست، يا شك دارد كه هشت فرسخ هست يا نه, چنانچه در بين راه بفهمد كه سفر او هشت فرسخ بوده, اگر چه كمي از راه باقي باشد, بايد نماز را شكسته بخواند و اگر تمام خوانده بايد دوباره شكسته بجا آورد.

(مسئله1287) اگر بين دو محلي كه فاصله آنها كمتر از چهار فرسخ است, چند مرتبه رفت و آمد كند, اگر چه روي هم رفته هشت فرسخ شود, بايد نماز را تمام بخواند.

(مسئله1288) اگر محلي دو راه داشته باشد, يك راه آن كمتر از هشت فرسخ و راه ديگر آن هشت فرسخ يا بيشتر باشد, چنانچه انسان از راهي كه هشت فرسخ است به آنجا برود, بايد نماز را شكسته بخواند و اگر از راهي كه هشت فرسخ نيست برود, بايد تمام بخواند.

(مسئله1289) اگر شهر ديوار دارد، بايد ابتداي هشت فرسخ را بايد از ديوار شهر حساب كند، و اگر ديوار ندارد، بايد از خانه هاي آخر شهر حساب نمايد.