دستور نماز احتياط
(مسئله1224) كسي كه نماز احتياط بر او واجب است, بعد از سلام نماز بايد فوراً نيت نماز احتياط كند و تكبير بگويد و حمد را بخواند و به ركوع رود و دو سجده نمايد, پس اگر يك ركعت نماز احتياط بر او واجب است, بعد از دو سجده تشهد بخواند و سلام دهد و اگر دو ركعت نماز احتياط بر او واجب است بعد از دو سجده, يك ركعت ديگر مثل ركعت اول بجا آورد و بعد از تشهد و سلام دهد.

(مسئله1225) نماز احتياط سوره و قنوت ندارد و بايد آنرا آهسته بخوانند و نيت آنرا به زبان نياورند و احتياط واجب آن است كه -بسم الله- آنرا هم آهسته بگويند.

(مسئله1226) اگر پيش از خواندن نماز احتياط بفهمد, نمازي كه خوانده درست بوده, لازم نيست نماز احتياط را بخواند و اگر در بين نماز احتياط بفهمد, لازم نيست آنرا تمام نمايد.

(مسئله1227) اگر پيش از خواندن نماز احتياط بفهمد كه ركعتهاي نمازش كم بوده, چنانچه كاري كه نماز را باطل مي كند انجام نداده, بايد آنچه را از نماز نخوانده بخواند و براي سلام بيجا دو سجده سهو بنمايد؛ و اگر كاري كه نماز را باطل مي كند, انجام داده, مثلاً پشت به قبله كرده, بايد نماز را دوباره بجا آورد.

(مسئله1228) اگر بعد از نماز احتياط بفهمد كسري نمازش به مقدار نماز احتياط بوده, مثلاً در شك بين سه و چهار يك ركعت نماز احتياط بخواند, بعد بفهمد نماز را سه ركعت خوانده, نمازش صحيح است.

(مسئله1229) اگر بعد از خواندن نماز احتياط بفهمد كسري نماز كمتر از نماز احتياط بوده, مثلاً در شك بين دو و چهار, دو ركعت نماز احتياط بخواند, بعد بفهمد نماز را سه ركعت خوانده, بايد نماز را دوباره بخواند.

(مسئله1230) اگر بعد از خواندن نماز احتياط بفهمد كسري نمازش بيشتر از نماز احتياط بوده, مثلاً در شك بين سه و چهار يك ركعت نماز احتياط بخواند, بعد بفهمد نماز را دو ركعت خوانده, چنانچه بعد از نماز احتياط كاري كه نماز را باطل مي كند انجام داده, مثلاً پشت به قبله كرده، بايد نماز را دوباره بخواند و اگر كاري كه نماز را باطل مي كند انجام نداده, بايد دو ركعت كسري نمازش را بجا آورد نماز را هم دوباره بخواند.

(مسئله1231) اگر بين دو و سه و چهار شك كند و بعد از خواندن دو ركعت نماز احتياط ايستاده, يادش بيايد كه نماز را دو ركعت خوانده, لازم نيست دو ركعت نماز احتياط نشسته را بخواند.

(مسئله1232) اگر بين سه و چهار شك كند و موقعي كه دو ركعت نماز احتياط نشسته يا يك ركعت ايستاده را مي خواند يادش بيايد كه نماز را سه ركعت خوانده, بايد نماز احتياط را تمام كند و بنا بر احتياط واجب نماز را دوباره بخواند و براي سلام زيادي سجده سهو بنمايد.

(مسئله1233) اگر بين دو و سه و چهار شك كند و موقعي كه دو ركعت نماز احتياط ايستاده را مي خواند، پيش از ركوع ركعت دوم يادش بيايد كه نماز را سه ركعت خوانده, بايد بنشيند و نماز احتياط را يك ركعتي تمام كند و بنابر احتياط واجب نماز را دوباره بخواند و براي سلام زيادي سجده سهو بنمايد.

(مسئله1234) اگر در بين نماز احتياط بفهمد كسري نمازش بيشتر يا كمتر از نماز احتياط بوده, چنانچه نتواند نماز احتياط را مطابق كسري نمازش تمام كند بايد آنرا رها كند و كسري نماز را بجا آورد و بنابر احتياط واجب نماز را دوباره بخواند، مثلاً در شك بين سه و چهار اگر موقعي كه دو ركعت نماز احتياط نشسته را مي خواند، يادش بيايد كه نماز را دو ركعت خوانده، چون نمي تواند دو ركعت نشسته را بجاي دو ركعت ايستاده حساب كند، بايد نماز احتياط نشسته را رها كند و دو ركعت كسري نمازش را بخواند و احتياطاً نماز را هم دوباره بجا آورد.

(مسئله1235) اگر شك كند نماز احتياطي را كه بر او واجب بوده, بجا آورده يا نه, چنانچه وقت نماز گذشته به شك خود اعتنا نكند و اگر وقت دارد, در صورتيكه بين شك و نماز زياد طول نكشيده و كاري هم مثل رو گرداندن از قبله كه نماز را باطل مي كند انجام نداده, بايد نماز احتياط را بخواند؛ و اگر كاري كه نماز را باطل مي كند بجا آورده، يا بين نماز و شك او زياد طول كشيده احتياط واجب آن است كه نماز احتياط را بجا آورد و نماز را هم دوباره بخواند.

(مسئله1236) اگر در نماز احتياط, ركني را زياد كند، يا مثلاً بجاي يك دو ركعت بخواند, نماز احتياط باطل مي شود و بايد دوباره نماز احتياط و اصل نماز را بخواند.

(مسئله1237) موقعي كه مشغول نماز احتياط است اگر در يكي از كارهاي آن شك كند, چنانچه محل آن نگذشته, بايد بجا آورد و اگر محلش گذشته, بايد به شك خود اعتنا نكند, مثلاً اگر شك كند كه حمد خوانده يا نه، چنانچه به ركوع نرفته بايد بخواند و اگر به ركوع رفته بايد به شك خود اعتنا نكند.

(مسئله1238) اگر در شماره ركعتهاي نماز احتياط شك كند, چنانچه طرف بيشتر شك نماز را باطل مي كند, بايد بنا را بر كمتر بگذارد و اگر طرف بيشتر شك نماز را باطل نمي كند, بايد بنا را بر بيشتر بگذارد, مثلاً موقعي كه مشغول خواندن دو ركعت نماز احتياط است, اگر شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت, چون طرف بيشتر شك نماز را باطل مي كند, بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده و اگر شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت, چون طرف بيشتر شك نماز را باطل نمي كند, بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است.

(مسئله1239) اگر در نماز احتياط چيزي كه ركن نيست سهواً كم يا زياد شود, سجده سهو ندارد.

(مسئله1240) اگر بعد از سلام نماز احتياط شك كند كه يكي از اجزاء يا شرايط آنرا بجا آورده يا نه, به شك خود اعتنا نكند.

(مسئله1241) اگر در نماز احتياط, تشهد يا يك سجده را فراموش كند و در جاي خود تداركش ممكن نباشد, احتياط واجب آن است كه بعد از سلام نماز آنرا قضا نمايد.

(مسئله1242) اگر نماز احتياط و قضاي يك سجده يا قضاي يك تشهد يا دو سجده سهو بر او واجب شود, بايد اول نماز احتياط را بجا آورد.

(مسئله1243) حكم گمان در نماز نسبت به ركعات مثل حكم يقين است, مثلاً اگر نداند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت و گمان داشته باشد كه دو ركعت خوانده بنا مي گذارد كه دو ركعت است و اگر در نماز چهار ركعتي گمان دارد كه چهار ركعت خوانده, نبايد نماز احتياط بخواند و اما نسبت به افعال نماز بايد احتياط كند به اين معني عمل به ظن كند بعد نماز را اعاده نمايد مثلاً اگر شك كرد يك سجده بجا آورده يا دو سجده در صورتيكه داخل تشهد نشده است در همين حال ظن كند دو سجده بجا آورده بايد به ظن عمل كند و بعد از تمام كردن نماز دوباره اعاده نمايد.

(مسئله1244) حكم شك و سهو و گمان در نمازهاي واجب يوميه و نمازهاي واجب ديگر فرق ندارد, مثلاً اگر در نماز آيات شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت, چون شك او در نماز دو ركعتي است, نمازش باطل مي شود و اگر گمان داشته باشد كه دو ركعت يا يك ركعت است بر طبق گمان خود نماز را تمام مي نمايد.