شكهاي صحيح
(مسئله1208) در نه صورت اگر در شماره ركعتهاي نماز چهار ركعتي شك كند, بايد فكر نمايد، پس اگر يقين يا گمان به يك طرف پيدا كرد, همان طرف را بگيرد و نماز را تمام كند، و گرنه به دستورهايي كه گفته مي شود عمل نمايد, و آن نه صورت از اين قرار است:

-اول- آنكه بعد از ذكر سجده دوم شك كند كه دو ركعت خوانده است يا سه ركعت, بايد بنا بگذارد كه سه ركعت خوانده است و يك ركعت ديگر بخواند و نماز را تمام كند و بعد از نماز بنابر احتياط واجب يك ركعت نماز احتياط ايستاده بجا آورد.

-دوم- شك بين دو و چهار بعد از تمامي ذكر از سجده دوم كه بايد بنا بگذارد چهار ركعت خوانده و نماز را تمام كند و بعد از نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند.

-سوم- شك بين دو و سه و چهار بعد از تمامي ذكر از سجده دوم كه بايد بنا را بر چهار بگذارد و بعد از نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده و بعد دو ركعت نشسته بجا آورد.

-چهارم- شك بين چهار و پنج بعد از تمام كردن ذكر از سجده دوم كه بايد بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند، و بعد از نماز دو سجده سهو بجا آورد؛

ولي اگر بعد از سجده اول، يا پيش از تمامي ذكر از سجده دوم، يكي از اين چهار شك براي او پيش آيد نماز او باطل است.

-پنجم- شك بين سه و چهار, كه در هر جاي نماز باشد, بايد بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند، و بعد از نماز يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بجا آورد.

-ششم- شك بين چهار و پنج در حال ايستادگي, كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و سلام نماز را بدهد و يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بجا آورد.

-هفتم- شك بين سه و پنج در حال ايستادگي, كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و سلام نماز را بدهد و دو ركعت نماز احتياط ايستاده بجا آورد.

-هشتم- شك بين سه و چهار و پنج در حال ايستادگي, كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و بعد از سلام نماز, دو ركعت نماز احتياط ايستاده و بعد دو ركعت نشسته بجا آورد.

-نهم- شك بين پنج و شش در حال ايستادگي, كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و سلام نماز را بدهد و دو سجده سهو بجا آورد؛ و نيز بنابر احتياط واجب دو سجده سهو براي ايستادن بيجا در اين چهار صورت بجا آورد.

(مسئله1209) اگر يكي از شكهاي صحيح براي انسان پيش آيد نبايد نماز را بشكند و بايستي به دستوري كه گفته شد عمل نمايد.

(مسئله1210) اگر يكي از شكهايي كه نماز احتياط براي آنها واجب است در نماز پيش آيد, چنانچه انسان نماز را تمام كند, بايد نماز احتياط را بخواند و بدون خواندن نماز احتياط, نماز را از سر نگيرد, و اگر پيش از انجام كاري كه نماز را باطل مي كند نماز را از سر بگيرد, نماز دومش هم باطل است, ولي اگر بعد از انجام كاري كه نماز را باطل مي كند, مشغول نماز شود, نماز دومش صحيح است.

(مسئله1211) وقتي يكي از شكهاي باطل براي انسان پيش آيد, و بداند كه اگر به حالت بعدي منتقل شود براي او يقين يا گمان پيدا مي شود, جايز نيست با حالت شك نماز را ادامه دهد, مثلاً اگر در حال ايستادن شك كند كه يك ركعت خوانده يا بيشتر و بداند كه اگر به ركوع رود به يك طرف يقين يا گمان پيدا مي كند جايز نيست با اين حال ركوع كند.

(مسئله1212) اگر اول گمانش به يك طرف بيشتر باشد, بعد دو طرف در نظر او مساوي شود, بايد به دستور شك عمل نمايد؛ و اگر اول دو طرف در نظر او مساوي باشد و به طرفي كه وظيفه او است بنا بگذارد, بعد گمانش به طرف ديگر برود, بايد همان طرف را بگيرد و نماز را تمام كند.

(مسئله1213) كسي كه نمي داند گمانش به يك طرف بيشتر است يا هر دو طرف در نظر او مساوي است, بايد به دستور شك عمل كند.

(مسئله1214) اگر بعد از نماز بداند كه در بين نماز حال ترديدي داشته, كه مثلاً دو ركعت خوانده يا سه ركعت, و بنا را بر سه گذاشته, ولي نداند كه گمانش بخواندن سه ركعت بوده يا هر دو طرف در نظر او مساوي بوده, بايد نماز احتياط را بخواند.

(مسئله1215) اگر موقعي كه تشهد مي خواند، يا بعد از ايستادن شك كند كه دو سجده را بجا آورده يا نه، و در همان موقع يكي از شكهايي كه اگر بعد از تمام شدن دو سجده اتفاق بيفتد صحيح مي باشد، براي او پيش آيد, مثلاً شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت, چنانچه به دستور آن شك عمل كند نمازش صحيح است.

(مسئله1216) اگر پيش از آنكه مشغول تشهد شود، يا پيش از ايستادن شك كند كه يك يا دو سجده را بجا آورده يا نه, و در همان موقع يكي از شكهايي كه بعد از تمام شدن دو سجده صحيح است, برايش پيش آيد نمازش باطل است.

(مسئله1217) اگر موقعي كه ايستاده بين سه و چهار يا بين سه و چهار و پنج شك كند، و يادش بيايد كه يك يا دو سجده از ركعت پيش را بجا نياورده نمازش باطل است.

(مسئله1218) اگر شك او از بين برود و شك ديگري برايش پيش آيد, مثلاً اول شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت, بعد شك كند كه سه ركعت خوانده يا چهار ركعت, بايد به دستور شك دوم عمل نمايد.

(مسئله1219) اگر بعد از نماز شك كند كه در حال نماز مثلاً بين دو و چهار شك كرده يا بين سه و چهار, احتياط واجب آن است كه به دستور هر دو شك عمل كند نماز را هم دوباره بخواند.

(مسئله1220) اگر بعد از نماز بفهمد كه در حال نماز شكي براي او پيش آمده, ولي نداند از شكهاي باطل يا صحيح بوده, و اگر از شكهاي صحيح بوده نداند كدام قسم آن بوده است, بايد دو ركعت نماز احتياط استاده و دو ركعت نشسته و دو سجده سهو بجا آورد و بنا بر احتياط واجب نماز را دوباره بخواند.

(مسئله1221) كسي كه نشسته نماز مي خواند, اگر شكي كند كه بايد براي آن يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بخواند, بايد يك ركعت نشسته بجا آورد، و اگر شكي كند كه بايد براي آن دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند, بايد دو ركعت نشسته بجا آورد.

(مسئله1222) كسي كه ايستاده نماز مي خواند, اگر موقع خواندن نماز احتياط از ايستادن عاجز شود, بايد مثل كسي كه نماز را نشسته مي خواند كه حكم آن در مسئله پيش گفته شد, نماز احتياط را بجا آورد.

(مسئله1223) كسي كه نشسته نماز مي خواند, اگر موقع خواندن نماز احتياط بتواند بايستد, بايد به وظيفه كسي كه نماز را ايستاده مي خواند عمل كند.