مواردي كه لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد
(مسئله855) در سه صورت كه تفصيل آنها بعداً گفته مي شود, اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد, نماز او صحيح است: -اول- آنكه بواسطه زخم يا جراحت يا دملي كه در بدن اوست، لباس يا بدنش به خون آلوده شده باشد؛ -دوم- آنكه بدن يا لباس او به مقدار كمتر از درهم (كه تقريباً به اندازه بند سر انگشت سبابه -شهادت- مي شود) بخون آلوده باشد؛ -سوم- آنكه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند و نيز در يك صورت اگر لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است و آنصورت آن است كه لباسهاي كوچك او، مانند جوراب و عرقچين نجس باشد. و احكام اين چهار صورت مفصلاً در مسائل بعد گفته مي شود.

(مسئله856) اگر در بدن يا لباس نمازگزار, خون زخم يا جراحت يا دمل باشد، چنانچه طوري است كه آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن لباس براي بيشتر مردم سخت است، تا وقتي كه زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده است، مي تواند با آن خون نماز بخواند و همچنين است اگر چركي كه با خون بيرون آمده يا دوايي كه روي زخم گذاشته اند و نجس شده، در بدن يا لباس او باشد.

(مسئله857) اگر خون بريدگي و زخمي كه بزودي خوب مي شود و شستن آن آسان است, در بدن يا لباس نمازگزار باشد, نماز او باطل است.

(مسئله858) اگر جايي از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد, برطوبت زخم نجس شود, جايز نيست با آن نماز بخواند؛ ولي اگر مقداري از بدن يا لباسي كه معمولاً برطوبت زخم آلوده مي شود، برطوبت آن نجس شود، نماز خواندن با آن مانعي ندارد.

(مسئله859) اگر از بواسير كه دانه هاي آن بيرون نباشد، يا زخمي كه توي دهان و بيني و مانند اينها است, خوني به بدن يا لباس برسد, احتياط واجب آن است كه با آن نماز نخواند, و اما خون بواسيري كه دانه هاي آن بيرون است، بدون اشكال نماز خواندن با آن جائز است.

(مسئله860) كسي كه بدنش زخم است, اگر در بدن يا لباس خود خوني كه بيشتر از درهم است ببيند، و نداند از زخم است يا خون ديگر, جائز نيست كه با آن نماز بخواند.

(مسئله861) اگر چند زخم در بدن باشد و بطوري نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شوند, تا وقتي همه خوب نشده اند، نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد، ولي اگر به قدري از هم دور باشند كه هر كدام يك زخم حساب شود, هر كدام كه خوب شد, بايد براي نماز بدن و لباس را از خون آن آب بكشد.

(مسئله862) اگر سر سوزني خون سگ،يا خوك، يا كافر، يا مردار،يا حيوان حرام گوشت در بدن يا لباس نمازگزار باشد, نماز او باطل است،و خون حيض و نفاس و استحاضه نيز چنين است، ولي خونهاي ديگر مثل خون بدن انسان يا خون حيوان حلال گوشت، اگر چه در چند جاي بدن و لباس باشد, در صورتيكه روي هم كمتر از درهم باشد، نماز خواندن با آن اشكال ندارد.

(مسئله863) خوني كه به لباس بي آستر بريزد و به پشت آن برسد, يك خون حساب مي شود, ولي اگر پشت آن جدا خوني شود, بايد هر كدام را جدا حساب نمود، پس اگر خوني كه در پشت و روي لباس است روي هم كمتر از درهم باشد, نماز با آن صحيح و اگر بيشتر باشد, نماز با آن باطل است.

(مسئله864) اگر خون روي لباسي كه آستر دارد بريزد و به آستر آن برسد يا به آستر بريزد و روي لباس خوني شود, بايد هر كدام را جدا حساب نمود، پس اگر خون روي لباس و آستر كمتر از درهم باشد, نماز با آن صحيح، و اگر بيشتر باشد، نماز با آن باطل است.

(مسئله865) اگر خون بدن يا لباس كمتر از درهم باشد، و رطوبتي به آن برسد كه اطراف را آلوده كند, نماز با آن باطل است, اگر چه خون و رطوبتي كه به آن رسيده به اندازه درهم نباشد, ولي اگر رطوبت فقط به خون برسد و اطراف را آلوده نكند, نماز خواندن با آن اشكال دارد.

(مسئله866) اگر بدن يا لباس خوني نشود, ولي بواسطه رسيدن با رطوبت به خون نجس شود, اگر چه مقداري كه نجس شده كمتر از درهم باشد, نمي شود با آن نماز خواند.

(مسئله867) اگر خوني كه در بدن يا لباس است كمتر از درهم باشد، و نجاست ديگري به آن برسد, مثلاً يك قطره بول روي آن بريزد, نماز خواندن با آن جايز نيست.

(مسئله868) اگر لباسهاي كوچك نمازگزار، مثل عرقچين و جوراب كه نمي شود با آنها عورت را پوشانيد نجس باشد, چنانچه از مردار و حيوان حرام گوشت درست نشده باشد, نماز با آنها صحيح است، و نيز اگر با انگشتري نجس نماز بخواند اشكال ندارد.

(مسئله869) چيز نجس مانند دستمال و كليد و چاقوي نجس جائز است همراه نمازگزار باشد.

(مسئله870) اگر مي داند كه خوني كه در بدن يا لباس او است، كمتر از درهم است, ولي احتمال مي دهد كه از خونهايي باشد كه عفو در آنها نيست، جايز است كه با آن خون نماز بخواند و شستنش لازم نيست.

(مسئله871) اگر خوني كه در لباس يا بدن است يقين كند كه كمتر از درهم است, و نماز بخواند و بعد معلوم شود كه به مقدار درهم يا بيشتر بوده اعاده نماز لازم نيست.