شرط اول
(مسئله806) -شرط اول- لباس نمازگزار بايد پاك باشد, و اگر كسي در حال اختيار با بدن يا لباس نجس نماز بخواند, نمازش باطل است.

(مسئله807) كسي كه نمي داند با بدن و لباس نجس نماز باطل است, اگر با بدن يا لباس نجس نماز بخواند, نمازش باطل مي باشد.

(مسئله808) اگر بواسطه ندانستن مسئله چيز نجس را نداند نجس است, مثلاً نداند عرق كافر نجس است، و با آن نماز بخواند نمازش باطل است.

(مسئله809) اگر نداند كه بدن يا لباسش نجس است و بعد از نماز بفهمد نجس بوده، نمازش صحيح است؛ ولي احتياط مستحب آن است كه اگر وقت دارددوباره آن نماز را بخواند.

(مسئله810) اگر فراموش كند كه بدن يا لباسش نجس است, و در بين نماز يا بعد از آن يادش بيايد نماز را دوباره بخواند، و اگر وقت گذشته قضا نمايد.

(مسئله811) كسي كه در وسعت وقت مشغول نماز است، اگر در بين نماز بدن يا لباسش نجس شود، و پيش از آنكه چيزي از نماز را با نجاست بخواند ملتفت شود كه نجس شده يا بفهمد بدن يا لباسش نجس است، و شك كند كه همان وقت نجس شده يا از پيش نجس بوده، در صورتيكه آب كشيدن بدن يا لباس، يا عوض كردن لباس يا بيرون آوردن آن، نماز را به هم نمي زند، در بين نماز بدن يا لباس را آب بكشد يا لباس را عوض نمايد، يا اگر چيز ديگري عورت او را پوشانده، لباس را بيرون آورد؛ ولي چنانچه طوري باشد كه اگر بدن يا لباس را آب بكشد يا لباس را عوض كند يا بيرون آورد، نماز به هم مي خورد يا اگر لباس را بيرون آورد، برهنه مي ماند، بايد نماز را بشكند و با بدن لباس پاك بخواند.

(مسئله812) كسي كه در تنگي وقت مشغول نماز است، اگر در بين نماز لباس او نجس شود و پيش از آنكه چيزي از نماز را با نجاست بخواند، بفهمد كه نجس شده، يا بفهمد كه لباس او نجس است و شك كند كه همان وقت نجس شده يا از پيش نجس بوده، در صورتيكه آب كشيدن يا عوض كردن يا بيرون آوردن لباس، نماز را به هم نمي زند،و مي تواند لباس را بيرون آورد بايد لباس را آب بكشد يا عوض كند، يا اگر چيز ديگري عورت او را پوشانده لباس را بيرون آورد و نماز را تمام كند, اما اگر چيز ديگري عورت او را نپوشانده و لباس را هم نمي تواند آب بكشد يا عوض كند, بايد با همان لباس نجس نماز را تمام كند.

(مسئله813) كسي كه در تنگي وقت مشغول نماز است, اگر در بين نماز بدن او نجس شود و پيش از آنكه چيزي از نماز را با نجاست بخواند، ملتفت شود كه نجس شده، يا بفهمد كه بدن او نجس است و شك كند كه همان وقت نجس شده يا از پيش نجس بوده، در صورتيكه آب كشيدن بدن، نماز را به هم نمي زند، بدن را آب بكشد و اگر نماز را به هم مي زند، بايد با همان حال نماز را تمام كند و نماز او صحيح است.

(مسئله814) كسي كه در پاك بودن بدن يا لباس خود شك دارد، چنانچه نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد كه بدن يا لباسش نجس بوده، نماز او صحيح است.

(مسئله815) اگر لباس را آب بكشد و يقين كند كه پاك شده است و با آن نماز بخواند, و بعد از نماز بفهمد پاك نشده نمازش صحيح است.

(مسئله816) اگر خوني در بدن يا لباس خود ببيند و يقين كند كه از خونهاي نجس نيست، مثلاً يقين كند كه خون پشه است, چنانچه بعد از نماز بفهمد كه از خونهايي بوده كه نمي شود با آن نماز خواند, نمازش صحيح است.

(مسئله817) اگر يقين كند خوني كه در بدن يا لباس او است خون نجسي است كه نماز با آن صحيح است, مثلاً يقين كند خون زخم و دمل است، چنانچه بعد از نماز بفهمد خوني بوده كه نماز با آن باطل است, نمازش صحيح است.

(مسئله818) اگر نجس بودن چيزي را فراموش كند و بدن يا لباسش با رطوبت به آن برسد, و در حال فراموشي نماز بخواند و بعد از نماز يادش بيايد نمازش صحيح است؛ ولي اگر بدنش با رطوبت به چيزي كه نجس بودن آنرا فراموش كرده برسد و بدون اينكه خود را آب بكشد, غسل كند و نماز بخواند، غسل و نمازش باطل است, و نيز اگر جايي از اعضا وضو با رطوبت به چيزي كه نجس بودن آنرا فراموش كرده برسد و پيش از آنكه آنجا را آب بكشد, وضو بگيرد و نماز بخواند, وضو و نمازش باطل مي باشد.

(مسئله819) كسي كه يك لباس دارد, اگر بدن و لباسش نجس شود، و به اندازه آب كشيدن يكي از آنها آب داشته باشد, بايد بدن را آب كشيده با لباس نجس نماز بخواند و احتياط مستحب آن است كه نماز را تكرار كند.

(مسئله820) كسي كه غير از لباس نجس, لباس ديگري ندارد, بايد با لباس نجس نماز بخواند و نمازش صحيح است.

(مسئله821) كسي كه دو لباس دارد, اگر بداند يكي از آنها نجس است و نداند كداميك آنها است, چنانچه وقت دارد, بايد با هر دو لباس نماز بخواند، مثلاً اگر مي خواهد نماز ظهر و عصر بخواند، بايد با هر كدام يك نماز ظهر و يك نماز عصر بخواند, ولي اگر وقت تنگ است, بايد نماز را به دستوري كه براي برهنگان گفته شد بجا آورد و احتياط مستحب آن است كه آن نماز را با لباس پاك قضا نمايد.