احكام وضو
(مسئله305) كسيكه در كارهاي وضو و شرايط آن مثل پاك بودن آب و غصبي نبودن آن خيلي شك مي كند, چنانچه به حد وسوسه برسد بايد به شك خود اعتنا نكند.

(مسئله306) اگر شك كند كه وضوي او باطل شده يا نه, بنا مي گذارد كه وضوي او باقي است, ولي اگر بعد از بول استبراء نكرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبتي از او بيرون آيد كه نداند بول است يا چيز ديگر, وضوي او باطل است.

(مسئله307) كسيكه شك دارد وضو گرفته يا نه، بايد وضو بگيرد.

(مسئله308) كسيكه مي داند وضو گرفته و حدثي هم از او سر زده, مثلاً بول كرده, اگر نداند كدام جلوتر بوده, چنانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد, و اگر در بين نماز است بايد نماز را بشكند و وضو بگيرد, و اگر بعد از نماز است, نمازي كه خوانده صحيح است در صورتيكه احتمال التفات در حال شروع نماز را بدهد، و براي نمازهاي بعد بايد وضو بگيرد.

(مسئله309) اگر بعد از وضو يا در بين آن يقين كند كه بعضي جاها را نشسته يا مسح نكرده است, چنانچه رطوبت جاهايي كه پيش از آن است به جهت طول مدت خشك شده, بايد دوباره وضو بگيرد, و اگر خشك نشده يا به جهت گرمي هوا و مانند آن خشك شده, بايد جايي را كه فراموش كرده و آنچه بعد از آن است بشويد يا مسح كند, و اگر در بين وضو در شستن يا مسح كردن جايي شك كند بايد به همين دستور عمل نمايد.

(مسئله310) اگر بعد از نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، نماز او صحيح است, ولي بايد براي نمازهاي بعد وضو بگيرد.

(مسئله311) اگر در بين نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه,بنا بر احتياط واجب نماز را تمام كند و دوباره اعده نمايد.

(مسئله312) اگر بعد از نماز بفهمد كه وضوي او باطل شده ولي شك كند كه قبل از نماز باطل شده يا بعد از نماز, نمازي كه خوانده صحيح است.

(مسئله313) اگر انسان مرضي دارد كه بول او قطره قطره ميريزد, يا نميتواند از بيرون آمدن غايط خودداري كند, چنانچه يقين دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مي كند, بايد نماز را در وقتيكه مهلت پيدا مي كند بخواند, و اگر مهلت او به مقدار كارهاي واجب نماز است, بايد در وقتيكه مهلت دارد, فقط كارهاي واجب نماز را بجا آورد, و كارهاي مستحب مانند اذان و اقامه و قنوت را ترك نمايد.

(مسئله314) اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمي كند، و در بين نماز چند دفعه بول يا غائط از او خارج ميشود، كه اگر بخواهد بعد از هر دفعه وضو بگيرد سخت نيست، احتياط اين است كه ظرف آب پهلوي خود بگذارد و هر وقت بول يا غائط از او خارج شد، فوراً وضو بگيرد، و بقيه نماز را بخواند, و احتياط واجب آن است كه همان نماز را دوباره با يك وضو بخواند و اگر در بين آن نماز وضوي او باطل شد، اعتناء نكند.

(مسئله315) كسيكه بول يا غائط طوري پي در پي از او خارج مي شود كه وضو گرفتن بعد از هر دفعه براي او سخت است، براي هر نمازش بدون اشكال يك وضو كفايت مي كند, بلكه اظهر اين است كه يك وضو براي چندين نماز نيز كافي است, مگر اينكه محدث به حدث ديگري گردد, و بهتر آن است كه براي هر نماز يك وضو بگيرد, ولي احتياط واجب اين است كه براي سجده و تشهد قضا شده و نماز احتياط وضوي ديگري بگيرد.

(مسئله316) كسيكه بول يا غائط پي در پي از او خارج مي شود, بايد براي هر نماز يك وضو بگيرد و فوراً مشغول نماز شود.

(مسئله317) كسيكه بول يا غايط پي در پي از او خارج مي شود, بعد از وضو گرفتن جايز است كه نوشته قرآنرا مس نمايد, اگر چه در غير حال نماز باشد.

(مسئله318) كسيكه بول او قطره قطره مي ريزد، بايد براي نماز بوسيله كيسه اي كه در آن پنبه يا چيز ديگري است كه از رسيدن بول بجاهاي ديگر جلوگيري ميكند, خود را حفظ نمايد, و احتياط واجب آن است كه پيش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد, و نيز كسيكه نمي تواند از بيرون آمدن غائط خودداري كند, چنانچه ممكن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط بجاهاي ديگر جلوگيري نمايد, و احتياط واجب آن است كه اگر مشقت ندارد, براي هر نماز مخرج غائط را آب بكشد.

(مسئله319) كسيكه نمي تواند از بيرون آمدن بول يا غايط خودداري كند, در صورتيكه ممكن باشد بايد به مقدار نماز از خارج شدن بول و غايط جلوگيري نمايد, اگرچه خرج داشته باشد, بلكه اگر مرض او به آساني معالجه شود احتياط واجب آن است كه خود را معالجه نمايد.

(مسئله320) كسيكه نمي تواند از بيرون آمدن بول يا غايط خودداري كند, بعد از آنكه مرض او خوب شد, لازم نيست نمازهايي را كه در وقت مرض مطابق وظيفه اش خوانده قضا نمايد؛ ولي اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود, بايد نمازي را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند.

(مسئله321) اگر كسي مرضي دارد كه نمي تواند از خارج شدن باد جلوگيري كند, بايد به وظيفة كسانيكه نمي توانند از بيرون آمدن بول يا غائط خودداري كنند، عمل نمايد.