اوّل - تهيه آب به قدر وضو يا غسل ممكن نباشد


اوّل - تهيه آب به قدر وضو يا غسل ممكن نباشد
مسأله - هرگاه انسان آب نداشته باشد، بايد خود يا ديگري به قدري جستجو كند كه از پيدا كردن آب مأيوس شود ولي اگر در بيابان است و زمين هموار و بي مانع است در هر يك از چهار طرف دويست قدم و اگر زمين ناهموار است در هر طرف صد قدم كفايت مي كند ولي اگر اطمينان دارد در محلّي دورتر از مقداري كه بايد جستجو كند آب هست بايد براي تهيّه آب برود و در هر طرفي كه اطمينان دارد آب نيست، جستجو در آن طرف لازم نيست.
مسأله - اگر از درنده و دزد بترسد يا جستجوي آب به قدري سخت باشد كه نتواند تحمّل كند يا وقت نماز به قدري تنگ باشد كه هيچ نتواند جستجو كند، جستجو لازم نيست.
مسأله - اگر در جستجوي آب نرود تا وقت نماز تنگ شود معصيت كرده ولي نمازش با تيمّم صحيح است.
مسأله - كسي كه اطمينان دارد آب پيدا نمي كند، چنانچه دنبال آب نرود و با تيمّم نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد كه اگر جستجو مي كرد آب پيدا مي شد نمازش صحيح است.
مسأله - اگر بعد از داخل شدن وقت نماز يا پيش از داخل شدن وقت نماز، وضو داشته باشد و بداند كه اگر وضوي خود را باطل كند نمي تواند وضو بگيرد چنانچه بتواند بدون ضرر و مشقّت وضوي خود را نگهدارد، نبايد آن را باطل نمايد، و همچنين است اگر بداند يا يك نفر ثقه خبر دهد كه تهيه آب براي او ممكن نيست بلكه اگر احتمال عقلايي هم بدهد نبايد وضوي خود را باطل كند.
مسأله - كسي كه به مقدار وضو يا غسل آب دارد اگر بداند يا يك نفر ثقه خبر دهد كه اگر آن را بريزد آب پيدا نمي كند، چنانچه وقت نماز داخل شده ريختن آن حرام است، و واجب است پيش از وقت نماز هم آن را نريزد، بلكه هر گاه احتمال عقلايي بدهد كه اگر آن را بريزد ديگر آب پيدا نمي كند بايد پيش از وقت نماز هم آن را نريزد.
مسأله - كسي كه بداند يا ثقه اي خبر دهد كه آب پيدا نمي كند، اگر بعد از داخل شدن وقت نماز وضوي خود را باطل كند يا آبي كه دارد بريزد معصيت كرده ولي نمازش با تيمّم صحيح است، گرچه احتياط مستحب آن است كه قضاي آن نماز را بخواند.
مسأله - اگر به واسطه پيري يا ترس از دزد و جانور و مانند اينها يا نداشتن وسيله اي كه آب از چاه بكشد، دسترسي به آب نداشته باشد، بايد تيمّم كند و همچنين است اگر تهيه كردن آب يا استعمال آن به قدري مشقّت داشته باشد كه مردم آن را تحمّل نكنند.
مسأله - اگر براي كشيدن آب از چاه، دلو و ريسمان و مانند اينها لازم دارد و مجبور است بخرد يا كرايه نمايد، گرچه قيمت آن چند برابر معمول باشد، بايد تهيه كند، و همچنين است اگر آب را به چندين برابر قيمتش بفروشند، ولي اگر تهيه آنها به قدري پول مي خواهد كه نسبت به حال او آن مقدار ضرر دارد، واجب نيست تهيه نمايد.
مسأله - اگر ناچار شود كه براي تهيه آب قرض كند، بايد قرض نمايد ولي كسي كه مي داند يا گمان دارد كه نمي تواند قرض خود را بدهد واجب نيست قرض كند.
مسأله - اگر كندن چاه مشقّت ندارد بايد براي تهيه آب چاه بكند.
مسأله - اگر كسي مقداري آب بي منّت به او ببخشد بايد قبول كند.
مسأله - هرگاه بترسد كه اگر آب را به مصرف وضو يا غسل برساند خود او يا نفس محترمي از انسان يا حيوان از تشنگي بميرند يا مريض شوند يا به قدري تشنه شوند كه تحمّل آن مشقّت دارد بايد به جاي وضو يا غسل تيمّم نمايد.
مسأله - اگر غير از آب پاكي كه براي وضو يا غسل دارد آب نجسي هم به مقدار آشاميدن خود و كساني كه با او مربوطند داشته باشد، بايد آب پاك را براي آشاميدن بگذارد و با تيمّم نماز بخواند ولي چنانچه آب را براي حيوانش بخواهد بايد آب نجس را به آن بدهد و با آب پاك وضو و غسل را انجام دهد.
مسأله - كسي كه بدن يا لباسش نجس است و كمي آب دارد كه اگر با آن وضو بگيرد يا غسل كند، براي آب كشيدن بدن يا لباس او نمي ماند بايد بدن يا لباس را آب بكشد و با تيمّم نماز بخواند. ولي اگر چيزي نداشته باشد كه بر آن تيمّم كند بايد آب را به مصرف وضو يا غسل برساند و با بدن يا لباس نجس نماز بخواند.
مسأله - اگر غير از آب يا ظرفي كه استعمال آن حرام است آب يا ظرف ديگري ندارد، مثلاً آب يا ظرفش غصبي است و غير از آن، آب و ظرف ديگري ندارد، بايد به جاي وضو و غسل تيمّم كند.

بازگشت