احكام وضو

مسأله - كسي كه در كارهاي وضو و شرايط آن مثل پاك بودن آب و غصبي نبودن آن خيلي شك مي كند بايد به شك خود اعتنا نكند.
مسأله - اگر شك كند كه وضوي او باطل شده يا نه، بنا مي گذارد كه وضوي او باقي است.
مسأله - كسي كه شك دارد وضو گرفته يا نه، بايد وضو بگيرد.
مسأله - كسي كه مي داند وضو گرفته و حدثي هم از او سر زده، مثلاً بول كرده، اگر نداند كدام جلوتر بوده، چنانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد، و اگر در بين نماز يا بعد از نماز است لازم نيست نمازي را كه خوانده دوباره بخواند ولي بايد براي نمازهاي بعد وضو بگيرد.
مسأله - اگر بعد از نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، نماز او صحيح است، ولي بايد براي نمازهاي بعد وضو بگيرد.
مسأله - اگر در بين نماز شك كند وضو گرفته يا نه، نماز او صحيح است.
مسأله - اگر انسان مرضي دارد كه بول او قطره قطره مي ريزد يا نمي تواند از بيرون آمدن باد يا غائط خودداري كند چنانچه يقين دارد كه از اوّل وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مي كند بايد نماز را در وقتي كه مهلت پيدا مي كند بخواند و اگر مهلت او به مقدار كارهاي واجب نماز است، بايد در وقتي كه مهلت دارد فقط كارهاي واجب نماز را بجا آورد و كارهاي مستحب آن مانند اذان و اقامه را ترك نمايد.
مسأله - اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمي كند و در بين نماز چند دفعه بول يا باد يا غائط از او خارج مي شود، وضوي اوّل كافي است.
مسأله - كسي كه بول يا غائط پي در پي از او خارج مي شود اگر نتواند هيچ مقدار از نماز را با وضو بخواند، مي تواند چند نماز را با يك وضو بخواند، مگر اختياراً بول يا غائط كند يا چيز ديگري كه وضو را باطل مي كند پيش آيد.
مسأله - كسي كه بول او قطره قطره مي ريزد يا نمي تواند از بيرون آمدن غائط خودداري كند بايد براي نماز به وسيله كيسه اي كه در آن پنبه يا چيز ديگري است كه از رسيدن بول يا غائط به جاهاي ديگر جلوگيري مي كند، خود را حفظ نمايد، و لازم نيست كه پيش از هر نماز مخرج بول يا غائط را كه نجس شده آب بكشد و همچنين واجب نيست خود را معالجه نمايد.
مسأله - كسي كه نمي تواند از بيرون آمدن بول و غائط خودداري كند، بعد از آنكه مرض او خوب شد، لازم نيست نمازهايي را كه در وقت مرض مطابق وظيفه اش خوانده قضا نمايد. و نيز اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود، لازم نيست نمازي را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند.
مسأله - براي شش چيز بايد وضو گرفت:
اوّل: براي نمازهاي واجب غير از نماز ميت.
دوّم: براي سجده و تشهّد فراموش شده، اگر بين آنها و نماز حدثي از او سر زده مثلاً بول كرده باشد.
سوّم: براي طواف واجب كعبه.
چهارم: اگر نذر يا عهد كرده يا قسم خورده باشد كه وضو بگيرد.
پنجم: اگر نذر كرده باشد كه جايي از بدن خود را به خط قرآن برساند.
ششم: براي آب كشيدن قرآني كه نجس شده يا بيرون آوردن آن از مستراح و مانند آن، در صورتي كه مجبور باشد دست يا جاي ديگر بدن خود را به خط قرآن برساند، ولي چنانچه معطل شدن به مقدار وضو بي احترامي به قرآن باشد بايد بدون اينكه وضو بگيرد، قرآن را از مستراح و مانند آن بيرون آورد، يا اگر نجس شده آب بكشد و تا ممكن است از دست گذاشتن به خط قرآن خودداري كند.
مسأله - مس نمودن خط قرآني، يعني رساندن جايي از بدن به خط قرآن براي كسي كه وضو ندارد حرام است، ولي اگر قرآن را به زبان فارسي يا به زبان ديگر ترجمه كنند مسّ آن اشكال ندارد.
مسأله - جلوگيري بچّه و ديوانه از مسّ خط قرآن واجب نيست، ولي اگر مس نمودن آنان بي احترامي به قرآن باشد، بايد از آنان جلوگيري كنند.
مسأله - كسي كه وضو ندارد، حرام است اسم خداوند متعال و اسم مبارك پيامبراكرم6 و ائمّه طاهرين و حضرت زهرا: را به هر زباني كه نوشته شده باشد اگر هتك و بي احترامي باشد مس نمايد، و بنا بر احتياط مستحب چنانچه بي احترامي هم نباشد مس ننمايد.
مسأله - وضو گرفتن مانند غسل خود به خود مستحب است و لازم نيست براي كاري باشد. پس اگر پيش از وقت نماز وضو بگيرد يا غسل كند صحيح است.
مسأله - مستحب است انسان براي اين امور وضو بگيرد:
1 - نماز ميّت.
2 - زيارت اهل قبور.
3 - رفتن به مسجد.
4 - رفتن به حرم امامان: .
5 - همراه داشتن قرآن.
6 - خواندن و نوشتن قرآن.
7 - مسّ حاشيه قرآن.
8 - خوابيدن.
همچنين مستحب است انسان هميشه با وضو باشد بلكه مستحب است كسي كه وضو دارد دوباره وضو بگيرد، و اگر براي يكي از جهاتي كه گفته شد وضو بگيرد، هر كاري را كه بايد با وضو انجام داد، مي تواند بجا آورد مثلاً مي تواند با آن وضو نماز بخواند.
مسأله - هفت چيز وضو را باطل مي كند:
اوّل: بول.
دوّم: غائط.
سوّم: باد معده و روده كه از مخرج غائط خارج مي شود.
چهارم: خوابي كه به واسطه آن چشم نبيند و گوش نشنود ولي اگر چشم نبيند و گوش بشنود وضو باطل نمي شود.
پنجم: چيزهايي كه عقل را از بين مي برد، مانند ديوانگي و مستي و بيهوشي.
ششم: استحاضه زنان (كه بعداً توضيح داده مي شود).
هفتم: كاري كه براي آن بايد غسل كرد، مانند جنابت و مسّ ميّت.