6ـ شك در نماز مستحبّي

*مسأله 1202- اگر در شماره ركعتهاي نماز مستحبّي شك كند، چنانچه طرف بيشتر شك نماز را باطل مي كند، بايد بنابر كمتر بگذارد مثلاً اگر در نافله صبح شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است، و اگر طرف بيشتر شك نماز را باطل نمي كند، مثلاً شك كند كه دو ركعت خوانده يا يك ركعت به هر طرف شك عمل كند، نمازش صحيح است گرچه بنابر كمتر گذاشتن بهتر است.

*مسأله 1203- كم شدن ركن، نافله را باطل مي كند ولي زياد شدن ركن، آن را باطل نمي كند پس اگر يكي از كارهاي نافله را فراموش كند وموقعي يادش بيايد كه مشغول ركن بعد از آن شده، بايد آن كار را انجام دهد ودوباره آن ركن را بجا آورد مثلاً اگر در بين ركوع يادش بيايد كه سوره را نخوانده، بايد برگردد وسوره را بخواند ودوباره به ركوع برود.

*مسأله 1204- اگر در يكي از كارهاي نافله شك كند خواه ركن باشد يا غير ركن، چنانچه محلّ آن نگذشته، بايد بجا آورد و اگر محلّ آن گذشته، به شك خود اعتنا نكند.

*مسأله 1205- اگر در نماز مستحبّي دو ركعتي گمانش به سه ركعت يا بيشتر برود، بايد اعتنا نكند ونمازش صحيح است و اگر گمانش به دو ركعت يا كمتر برود، بايد به همان گمان عمل كند مثلاً اگر گمانش به يك ركعت مي رود بايد يك ركعت ديگر بخواند.

*مسأله 1206- اگر در نماز نافله كاري كند كه براي آن سجده سهو واجب مي شود، يا يك سجده يا تشهّد را فراموش نمايد لازم نيست كه بعد از نماز، سجده سهو يا قضاي سجده وتشهّد را بجا آورد.

*مسأله 1207- اگر شك كند كه نماز مستحبّي راخوانده يا نه، چنانچه آن نماز مثل نماز جعفر طيّار وقت معيّن نداشته باشد بنا بگذارد كه نخوانده است و همچنين است اگر مثل نافله يوميّه وقت معيّن داشته باشد و پيش از گذشتن وقت شك كند كه آن را بجا آورده يا نه، ولي اگر بعد از گذشتن وقت شك كند كه خوانده است يا نه، به شك خود اعتنا نكند.