پوشانيدن بدن در نماز

*مسأله 796- مرد بايد در حال نماز اگرچه كسي او را نمي بيند، عورتين خود را بپوشاند و بهتر است از ناف تا زانو را هم بپوشاند.

*مسأله 797- زن بايد در موقع نماز تمام بدن حتّي سر و موي خود را بپوشاند؛ ولي پوشاندن صورت به مقداري كه در وضو شسته مي شود ودستها تا مچ وشست پاها تا مچ پا لازم نيست، امّا براي آن كه يقين كند كه مقدار واجب را پوشانده است، بايد مقداري از اطراف صورت وقدري پايين تر از مچ را هم بپوشاند.

*مسأله 798- موقعي كه انسان قضاي سجده فراموش شده يا تشهّد فراموش شده را بجا مي آورد، بلكه بنابر احتياط در موقع سجده سهو هم بايد خود را مثل موقع نماز بپوشاند.

*مسأله 799- اگر انسان عمداً در نماز عورتش را نپوشاند، نماز باطل است و اگر چنانچه از روي ندانستن مسأله بوده باشد، نماز او باطل است.

*مسأله 800- اگر در بين نماز بفهمد كه عورتش پيداست، بايد آن را بپوشاند و احتياط واجب آن است كه نماز را تمام كند ودوباره بخواند، ولي اگر بعد از نماز بفهمد كه در نمازعورت او پيدا بوده، نمازش صحيح است.

*مسأله 801- اگر در حال ايستاده لباسش عورت او را مي پوشاند ولي ممكن است در حال ديگر مثلاً در حال ركوع وسجود نپوشاند، چنانچه موقعي كه عورت او پيدا مي شود به وسيله اي غير از دست آن را بپوشاند، نماز او صحيح است، ولي احتياط مستحبّ آن است كه با آن لباس نماز نخواند.

*مسأله 802- انسان مي تواند در نماز خود را بعلف وبرگ درختان بپوشاند، ولي احتياط مستحبّ آن است موقعي خود را با اينها بپوشاند كه چيز ديگري نداشته باشد.

*مسأله 803- بنابر احتياط واجب انسان در حال ناچاري نمي تواند در نماز خود را با گِل بپوشاند.

*مسأله 804- اگر چيزي ندارد كه در نماز خود را با آن بپوشاند، چنانچه احتمال دهد كه پيدا مي كند، بنابر احتياط واجب بايد نماز را تأخير بيندازد و اگر چيزي پيدا نكرد در آخر وقت مطابق وظيفه اش نماز بخواند و اگر نماز در اوّل وقت خواند وعذر او مستمرّ شد، صحّت نماز او محلّ تأمّل است.

*مسأله 805- كسي كه مي خواهد نماز بخواند، اگر براي پوشاندن خود حتّي برگ درخت وعلف نداشته باشد يا چاله اي هم كه در آن بايستد پيدانكند، واحتمال هم ندهد كه تا آخر وقت چيزي پيدا كند كه خود را با آن بپوشاند، در صورتي كه احتمال بدهد كه نامحرم او را مي بيند، بايد نشسته نماز بخواند وركوع وسجود را با اشاره بجا آورد وبراي ركوع وسجود به قدري خم شود كه عورتش پيدا نباشد واشاره سجود پايين تر از اشاره ركوع باشد و در صورت تمكّن لازم آن است كه مهر را بالا بياورد و پيشاني را بر آن بگذارد و اگر اطمينان دارد كه نامحرم او رانمي بيند، احتياط واجب آن است كه دو نماز ايستاده بخواند وموقعي كه ايستاده است احوط آن است كه قُبُل خود را با دست بپوشاند و در يكي از آن دو نماز ركوع وسجود را بجا آورد و در ديگري به جاي ركوع وسجود با سر اشاره نمايد.