احكام وضوي جبيره

چيزي كه با آن زخم وشكسته را مي بندند ودوايي كه روي زخم ومانند آن مي گذارند جبيره ناميده مي شود.

*مسأله 330- اگر در يكي از جاهاي وضو، زخم يا دمل يا شكستگي باشد، چنانچه روي آن باز است وآب براي آن ضرر ندارد، بايد بطور معمولي وضو گرفت.

*مسأله 331- اگر زخم يا دمل يا شكستگي در صورت ودستها است وروي آن باز است وآب ريختن روي آن ضرر دارد، چنانچه كشيدن دست تر بر آن ضرر ندارد، احتياط واجب آن است كه دست تر بر آن بكشد و احتياط استحبابي آن كه بعد پارچه پاكي روي آن بگذارد ودست تر را روي پارچه هم بكشد و اگر اين مقدار هم ضرر دارد يا زخم نجس است ونميشود آب كشيد، بايد اطراف زخم را به طوري كه در وضو گفته شد، از بالا به پايين بشويد و بنابر احتياط پارچه پاكي روي زخم بگذارد ودست تر روي آن بكشد، و اگر گذاشتن پارچه ممكن نيست بايد اطراف زخم را بشويد و بنابر احتياط استحبابي تيمّم هم بنمايد.

*مسأله 332- اگر زخم يا دمل يا شكستگي در جلوي سر يا روي پاها است وروي آن باز است، چنانچه نتواند آن را مسح كند، پارچه پاكي روي آن بگذارد وروي پارچه را با تري آب وضو كه در دست مانده مسح كند، و احتياط واجب اين كه بعد تيمّم كند و اگر گذاشتن پارچه ممكن نباشد، اكتفا كند به تيمّم.

*مسأله 333- اگر روي دمل يا زخم يا شكستگي بسته باشد، چنانچه باز كردن آن ممكن است وآب هم براي آن ضرر ندارد، بايد باز كند ووضو بگيرد، چه زخم ومانند آن در صورت ودستها باشد يا جلوي سر وروي پاها.

*مسأله 334- اگر زخم يا دمل يا شكستگي در صورت يا دستها باشد وبشود روي آن را باز كرد، چنانچه ريختن آب روي آن ضرر دارد وكشيدن دست تر ضرر ندارد، احتياط واجب آن است كه دست تر روي آن بكشد و بعد پارچه پاكي روي آن بگذارد وروي پارچه را هم دست تر بكشد.

*مسأله 335- اگر نمي شود روي زخم را باز كرد ولي زخم وچيزي كه روي آن گذاشته پاك است ورسانيدن آب بزخم ممكن است وضرر هم ندارد، بايد آبرا بروي زخم برساند، و اگر زخم يا چيزي كه روي آن گذاشته نجس است، چنانچه آب كشيدن آن ورساندن آب بروي زخم ممكن باشد، بايد آن را آب بكشد وموقع وضو آب را بزخم برساند، در صورتي كه آب براي زخم ضرر دارد، يا آن كه رساندن آب بروي زخم ممكن نيست، يا زخم نجس است ونميشود آن را آب كشيد، بايد اطراف زخم را بشويد و اگر جبيره پاك است بايد روي آن را مسح كند و اگر جبيره نجس است، يا نمي شود روي آن را دست تر كشيد، مثلاً دوايي است كه به دست مي چسبد، پارچه پاكي را به طوري كه جزء جبيره حساب شود، روي آن بگذارد ودست تر روي آن بكشد، اگر اين هم ممكن نيست، احتياط واجب آن است كه وضو بگيرد به شستن اطراف آن و تيمّم هم بكند.

*مسأله 336- اگر جبيره تمام صورت يا تمام يكي از دستها يا تمام هر دو دست را گرفته باشد، بايد وضوي جبيره اي بگيرد و بنابر احتياط استحبابي تيمّم هم بنمايد.

*مسأله 337- اگر جبيره تمام اعضاي وضو را گرفته باشد بنابر احتياط واجب بايد وضوي جبيره اي بگيرد وتيمّم هم بنمايد.

*مسأله 338- كسي كه در كف دست وانگشتها جبيره دارد و در موقع وضو دست تر روي آن كشيده است، بايد سر وپا را با همان رطوبت جبيره مسح كند در صورتي كه باكف دست، مسح ممكن نباشد.

*مسأله 339- اگر جبيره تمام پهناي روي پا را گرفته ولي مقداري از طرف انگشتان ومقداري از طرف بالاي پا باز است جاهايي كه باز است روي پا را وجايي كه جبيره است روي جبيره را مسح كند.

*مسأله 340- اگر در صورت يا دستها چند جبيره باشد، بايد بين آنها را بشويد و اگر جبيره ها در سر يا روي پاها باشد، بايد بين آنها را مسح كند و در جاهايي كه جبيره است بايد به دستور جبيره عمل نمايد.

*مسأله 341- اگر جبيره بيشتر از معمول اطراف زخم را گرفته وبرداشتن آن ممكن نيست، بايد به دستور جبيره عمل كند، باحتياط مستحبّ تيمّم هم نيز بنمايد و اگر برداشتن جبيره ممكن است بايد جبيره را بردارد، پس اگر زخم در صورت ودستها است اطراف آن را بشويد و اگر در سر است اطراف آن را مسح كند و اگر روي پاها باشد اطراف آن را مسح كند وبراي جاي زخم به دستور جبيره عمل نمايد.

*مسأله 342- اگر در جاي وضو زخم وجراحت وشكستگي نيست، ولي به جهت ديگري آب براي آن ضرر دارد، بايد تيمّم كند و احتياط مستحبّ آن است كه وضوي جبيره اي هم بگيرد.

*مسأله 343- اگر جايي از اعضاء وضو را رگ زده است و نمي تواند آن را آب بكشد يا آب براي آن ضرر دارد، بايد به دستور جبيره عمل كند.

*مسأله 344- اگر در جاي وضو يا غسل چيزي چسبيده است كه برداشتن آن ممكن نيست، يا به قدري مشقّت دارد كه نمي شود تحمّل كرد، بايد به دستور جبيره عمل كند، و بنابر احتياط مستحبّ تيمّم هم بنمايد.

*مسأله 345- غسل جبيره اي مثل وضوي جبيره اي است و بنابر احيتاط واجب آن را ترتيبي بجا آورد.

*مسأله 346- كسي كه وظيفه او تيمّم است اگر در بعضي از جاهاي تيمّم او زخم يا دمل يا شكستگي باشد، بايد به دستور وضوي جبيره اي تيمّم جبيره اي نمايد.

*مسأله 347- كسي كه بايد با وضو يا غسل جبيره اي نماز بخواند، چنانچه بداند يا احتمال بدهد كه تا آخر وقت عذر او برطرف نمي شود، مي تواند در اول وقت نماز بخواند، و اگر عذر او در وقت بر طرف شود بايد نماز را با وضو اعاده بنمايد.

*مسأله 348- اگر انسان براي مرضي كه در چشم او است موي چشم خود را بچسباند، بايد وضو وغسل را جبيره اي انجام دهد و احتياط آن است كه تيمّم هم بنمايد.

*مسأله 349- كسي كه نمي داند وظيفه اش تيمّم است يا وضوي جبيره اي، بنابر احتياط واجب بايد هردو را بجا آورد.

*مسأله 350- نمازهايي را كه انسان با وضوي جبيره اي خوانده صحيح است اگر عذرش تا آخر وقت مستمرّ باشد و اگر در اثناء وقت عذرش برطرف شود اعاده با وضوء واجب است، و اگر بعد از وقت عذرش برطرف شد، براي نمازهاي بعد بايد وضو بگيرد.