شرط دوم
آنكه از اول مسافرت قصد هشت فرسخ را داشته باشد ، پس اگر به جايي كه كمتر از هشت فرسخ است مسافرت كند وبعد از رسيدن به آنجا قصد كند جايي برود كه با مقداري كه آمده هشت فرسخ شود ، چون از اول قصد هشت فرسخ را نداشته ، بايد نماز را تمام بخواند

ولي اگر بخواهد از آنجا هشت فرسخ برود ، يا چهار فرسخ برود وقبل از ماندن ده روز به وطنش يا به جايي كه مي خواهد ده روز بماند ، برگردد بايد نماز را شكسته بخواند

مسأله 1288 - كسي كه نمي داند سفرش چند فرسخ است ، مثلا براي پيدا كردن گمشده اي مسافرت مي كند ونمي داند كه چه مقدار بايد برود تا آن را پيدا كند ، بايد نماز را تمام بخواند

ولي در برگشتن ، چنانچه تا وطنش يا جايي كه مي خواهد ده روز در آنجا بماند ، هشت فرسخ يا بيشتر باشد ، بايد نماز را شكسته بخواند ونيز اگر در بين رفتن قصد كند كه چهار فرسخ برود وبرگردد ، چنانچه رفتن وبرگشتن هشت فرسخ شود ، بايد نماز را شكسته بخواند

مسأله 1289 - مسافر در صورتي بايد نماز را شكسته بخواند كه تصميم داشته باشد هشت فرسخ برود ، پس كسي كه از شهر بيرون مي رود ومثلا قصدش اين است كه اگر رفيق پيدا كند ، سفر هشت فرسخي برود ، چنانچه اطمينان دارد كه رفيق پيدا مي كند ، بايد نماز را شكسته بخواند واگر اطمينان ندارد ، بايد تمام بخواند

/ صفحة 229 / مسأله 1290 - كسي كه قصد هشت فرسخ دارد ، اگر چه در هر روز مقدار كمي راه برود ، وقتي به جايي برسد كه اهل آن شهر را نبيند واذان آن را نشنود ، بايد نماز را شكسته بخواند

مسأله 1291 - كسي كه در سفر به اختيار ديگري است ، مانند نوكري كه با آقاي خود مسافرت مي كند ، چنانچه بداند سفر او هشت فرسخ است ، بايد نماز را شكسته بخواند واگر نداند بنا بر احتياط واجب بايد از او بپرسد كه اگر سفر او هشت فرسخ باشد ، نماز را شكسته بجا آورد

مسأله 1292 - كسي كه در سفر به اختيار ديگري است ، اگر بداند يا گمان داشته باشد كه پيش از رسيدن به چهار فرسخ از او جدا ميشود ، بايد نماز را تمام بخواند

مسأله 1293 - كسي كه در سفر به اختيار ديگريست ، اگر شك دارد كه پيش از رسيدن به چهار فرسخ از او جدا مي شود يا نه ، بايد نماز را تمام بخواند ، ولي اگر شك او از اين جهت است كه احتمال مي دهد مانعي براي سفر او پيش آيد ، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا نباشد ، بايد نماز را شكسته بخواند