شـرط پـنجم
آن كه براي كار حرام سفر نكند, و اگر براي كار حرامي مانند دزدي سفر كند, بايد نـمـاز را تـمـام بخواند.
و همچنين است اگر خود سفر حرام باشد, مثل آن كه براي او ضرر داشته بـاشد, يا زن بدون اجازه شوهر و فرزند با نهي پدر و مادركه باعث اذيت آنها شود, سفري بروند كه بر آنان واجب نباشد, ولي اگر مثل سفرحج واجب باشد, بايد نماز را شكسته بخوانند.
(مـسـاله 1304) سفري كه اسباب اذيت پدر ومادر باشد حرام است , و انسان بايددر آن سفر نماز را تمام بخواند, و روزه هم بگيرد.
(مـسـالـه 1305) كسي كه سفر او حرام نيست وبراي كار حرام هم سفر نمي كند, اگرچه در سفر, معصيتي انجام دهد - مثلا غيبت كند يا شراب بخورد - بايد نماز راشكسته بخواند.
(مـسـالـه 1306) اگـر مخصوصا براي آن كه كار واجبي را ترك كند, مسافرت نمايدنمازش تمام است , پس كسي كه بدهكار است , اگر بتواند بدهي خود را بدهد وطلبكار هم مطالبه كند, چنانچه در سـفر نتواند بدهي خود را بدهد و مخصوصا براي فرار از دادن قرض مسافرت نمايد, بايد نماز را تـمام بخواند.
ولي اگر مخصوصا براي ترك واجب مسافرت نكند, بايد نماز را شكسته بخواند, اگر چـه سـفـر باعث ترك واجب شود, و احتياط مستحب آن است كه در اين صورت هم شكسته و هم تمام بخواند.
(مـساله 1307) اگر سفر او حرام نباشد, ولي حيوان سواري يا مركب ديگري كه سوار است غصبي بـاشـد, يـا در زمـيـن غصبي مسافرت كند, بنا بر احتياط واجب بايدنماز را هم شكسته و هم تمام بخواند.
(مـسـالـه 1308) كسي كه با ظالم مسافرت مي كند, اگر ناچار نباشد و مسافرت اوكمك به ظالم بـاشـد, بايد نماز را تمام بخواند.
و اگر ناچار باشد, يا مثلا براي نجات دادن مظلومي با او مسافرت كند, نمازش شكسته است .
(مساله 1309) اگر بقصد تفريح وگردش مسافرت كند, حرام نيست و بايد نماز راشكسته بخواند.
(مساله 1310) اگر براي لهو وخوش گذراني به شكار رود, نمازش تمام است .
وچنانچه براي تهيه معاش به شكار رود, نمازش شكسته است .
و اگر براي كسب وزياد كردن مال برود, احتياط واجب آن است كه نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند, ولي بايد روزه نگيرد.
(مساله 1311) كسي كه براي معصيت سفر كرده , موقعي كه از سفر برمي گردد, اگربرگشتن به اندازه مسافت شرعي باشد, چنانچه توبه كرده , يا برگشت سفر مستقلي باشد, بايد نماز را شكسته بـخـوانـد.
و اگـر برگشت به اندازه مسافت شرعي نيست ,ولي مجموع رفت وبرگشت به اندازه مسافت است , احتياط لازم آن است كه نماز راهم شكسته و هم تمام بخواند.
(مـسـالـه 1312) كـسـي كه سفر او سفر معصيت است , اگر در بين راه از قصد معصيت برگردد, چـنـانچه بقيه راه هشت فرسخ باشد, يا چهار فرسخ باشد كه با برگشت هشت فرسخ شود, و قصد اقـامـه ده روز نـداشـته باشد, بايد نماز را شكسته بخواند.
واگر بقيه راه به اندازه مسافت شرعي نـباشد, ولي مجموع راهي كه قبل از توبه رفته وبعد از توبه مي رود, به اندازه مسافت شرعي باشد, احتياط لازم آن است كه نماز راهم شكسته و هم تمام بخواند.
(مـسـاله 1313) كسي كه براي معصيت سفر نكرده , اگر در بين راه قصد كند كه بقيه راه را براي معصيت برود, بايد نماز را تمام بخواند.
ولي نمازهايي را كه شكسته خوانده در صورتي كه راهي كه طي كرده مسافت بوده صحيح است و الا احتياطواجب اعاده آنهاست .