اول : آنكه تهية آب به قدر وضو يا غسل ممكن نباشد .

( مساله 649 ) اگر انسان در آبادي باشد ، بايد براي تهية آب وضو و غسل ، به قدري جستجو كند كه از پيدا شدن آن نااميد شود و اگر در بيابان باشد ، چنانچه زمين آن پست و بلند است و يا به واسطة درخت و مانند آن عبور در آن زمين مشكل است بايد در هر يك از
چهار طرف به اندازة پرتاب يك تير قديمي كه با كمان پرتاب مي كردند در جستجوي آب برود و اگر زمين آن اين طور نيست ، بايد در هر طرف به اندازة پرتاب دو تير ، جستجو نمايد .
( مساله 650 ) اگر بعضي از چهار طرف هموار و بعضي ديگر پست و بلند يا عبور در آن مشكل باشد ، بايد در طرفي كه هموار است به اندازة پرتاب دو تير و در طرفي كه اينطور نيست به اندازة پرتاب يك تير ، جستجو كند .
( مساله 651 ) در هر طرفي كه يقين دارد آب نيست ، در آن طرف جستجو لازم نيست .
( مساله 652 ) كسي كه وقت نماز او تنگ نيست و براي تهية آب وقت دارد ، اگر يقين دارد در محلي دورتر از مقداري كه بايد جستجو كند آب هست ، در صورتي كه مانعي نباشد و مشقت هم نداشته باشد ، براي تهية آب برود و اگر گمان دارد آب هست ، رفتن به آن محل لازم نيست ولي اگر اطمينان داشته باشد ، بنابر احتياط واجب بايد براي تهية آب به آن محل برود .
( مساله 653 ) لازم نيست خود انسان در جستجوي آب برود، بلكه مي تواند كسي را كه به گفتة او اطمينان دارد بفرستد و در اين صورت اگر يك نفر از طرف چند نفر برود ، كافي است .
( مساله 654 ) اگر احتمال دهد كه داخل بار سفر خود ، يا در منزل يا در قافله آب هست ، بايد بقدري جستجو نمايد كه به نبودن آب يقين كند ، يا از پيدا كردن آن نا اميد شود .
( مساله 655 ) اگر پيش از وقت نماز جستجو نمايد و آب پيدا نكند و تا وقت نماز همان جا بماند ، لازم نيست كه دوباره در جستجوي آب برود .
( مساله 656 ) اگر بعد از داخل شدن وقت نماز جستجو نمايد و آب پيدا نكند و تا وقت نماز ديگر در همان جا بماند ، لازم نيست كه دوباره در جستجوي آب برود .
( مساله 657 ) اگر از درنده بترسد ، يا جستجوي آب بقدري سخت باشد كه نتواند تحمل كند يا وقت نماز بقدري تنگ باشد كه هيچ نتواند جستجو كند ، جستجو لازم نيست ، ولي اگر بتواند مقداري جستجو كند به همان مقدار جستجو لازم است و اگر از دزد بر جان و مال خودش بترسد ، نبايد در جستجوي آب برود ولي اگر مالي كه احتمال مي دهد از بين برود به حسب حال او قابل اعتنا نباشد و ترس ديگري هم نداشته باشد ، جستجوي آب واجب است .
(مساله 658 ) اگر درجستجوي آب نرود تا وقت نماز تنگ شود ، معصيت كرده ولي نمازش با تيمم صحيح است .
( مساله 659 ) كسي كه يقين دارد آب پيدا نمي كند ، چنانچه دنبال آب نرود و با تيمم نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد كه اگر جستجو مي كرد آب پيدا مي شد ، بنابر احتياط واجب نمازش را اعاده يا قضا نمايد .
( مساله 660 ) اگر بعد از جستجو آب پيدا نكند و با تيمم نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد در جائي كه جستجو كرده آب بوده ، نماز صحيح است .
( مساله 661 ) اگر بعد از داخل شدن وقت نماز ، وضو داشته باشد و بداند كه اگر وضوي خود را باطل كند نمي تواند وضو بگيرد چنانچه بتواند بدون ضرر و مشقت وضوي خود را نگهدارد ، نبايد آن را باطل نمايد و همچنين است اگر بداند يا دو شاهد عادل يا يك عادل ، كه قول او مفيد اطمينان باشد ، خبر دهند كه تهية آب براي او ممكن نيست بلكه اگر احتمال صحيح عقلائي هم بدهد احتياط واجب آن است كه وضوي خود را باطل نكند .
(مساله662) اگر پيش ا ز وقت نماز وضو داشته باشد و بداند يا دو شاهد عادل يا يك عادل كه گفتار او اطمينان آور باشد كه خبر دهند اگر وضوي خود را باطل كند ، تهية آب براي او ممكن نيست ، چنانچه بتتواند بدون ضرر و مشقت وضوي خود را نگه دارد واجب آن است كه آن را باطل نكند . و نيز اگر احتمال عقلاني دهد احتياط واجب آن است كه وضو را باطل نكند .
(مساله663)كسي كه فقط به مقدار وضو يا به مقدار غسل آب دارد اگر بداند يا دو شاهد عادل يا يك عادل كه قول او مفيد اطمينان باشد خبر دهند كه اگر آن را بريزد آب پيدا نمي كند ، چنانچه وقت نماز داخل باشد ، ريختن آن حرام است و احتياط واجب آن است كه پيش از وقت ننماز هم آن را نريزد بلكه هرگاه احتمال عقلاني هم بدهد كه اگر آب را بريزد ديگر آب پيدا نميكند، واجب آن است كه پيش از وقت نماز هم ، آب را نريزد و نگاه بدارد .

(مساله664)كسي كه مي داند يا دو شاهد عادل يا يك نفر عادل كه قول او اطمينان بخش باشد، خبر دهد كه آب پيدا نمي كند ، اگر بعد از داخل شدن وقت نماز ، وضوي خود را باطل كند يا آبي كه دارد بريزد معصيت كرده ولي نمازش با تيمم صحيح است ، اگر چه احتياط مستحب آن است كه قضاي آن نماز را بخواند .