شرط دوم
آن كه از اوّل مسافرت قصد هشت فرسخ را داشته باشد، پس اگر به جايي كه كمتر از هشت فرسخ است مسافرت كند، و بعد از رسيدن به آن جا قصد كند جائي برود كه با مقداري كه آمده هشت فرسخ شود، چون از اوّل قصد هشت فرسخ را نداشته، بايد نماز را تمام بخواند؛ ولي اگر بخواهد از آن جا هشت فرسخ برود، يا چهار فرسخ برود و همان روز يا شب آن، به وطنش يا به جائي كه ميخواهد ده روز بماند برگردد، بايد نماز را شكسته بخواند.
مسأله 1290- كسي كه نميداند سفرش چند فرسخ است ـ مثلاً براي پيدا كردن گمشدهاي مسافرت ميكند و نميداند كه چه مقدار بايد برود تا آن را پيدا كند ـ بايد نماز را تمام بخواند، ولي در برگشتن، چنانچه تا وطنش يا جائي كه ميخواهد ده روز در آن جا بماند، هشت فرسخ يا بيشتر باشد، بايد نماز را شكسته بخواند؛ و نيز اگر در بين رفتن قصد كند كه چهار فرسخ برود و همان روز يا شب آن برگردد، چنانچه رفتن و برگشتن هشت فرسخ شود، بايد نماز را شكسته بخواند.
مسأله 1291- مسافر در صورتي بايد نماز را شكسته بخواند كه تصميم داشته باشد هشت فرسخ برود، پس كسي كه از شهر بيرون ميرود و مثلاً قصدش اين است كه اگر رفيق پيدا كند، سفر هشت فرسخي برود، چنانچه اطمينان دارد كه رفيق پيدا ميكند، بايد نماز را شكسته بخواند، و اگر اطمينان ندارد بايد تمام بخواند.
مسأله 1292- كسي كه قصد هشت فرسخ دارد، اگرچه در هر روز مقدار كمي راه برود، وقتي به جائي برسد كه ديوار شهر را نبيند و اذان آن را نشود، بايد نماز را شكسته بخواند؛ ولي اگر در هر روز مقدار خيلي كمي راه برود كه نگويند مسافر است، بايد نمازش را تمام بخواند و احتياط مستحب آن است كه هم شكسته و هم تمام بخواند.
مسأله 1293- كسي كه در سفر به اختيار ديگري است، مانند نوكري كه با آقاي خود مسافرت ميكند، چنانچه بداند سفر او هشت فرسخ است، بايد نماز را شكسته بخواند، واگر نداند بنابراحتياط واجب بايد از او بپرسد، كه اگر سفر او هشت فرسخ باشد، نماز را شكسته به جا آورد.
مسأله 1294- كسي كه در سفر به اختيار ديگري است، اگر بداند يا گمان داشته باشد كه پيش از رسيدن به چهار فرسخ از او جدا ميشود، بايد نماز را تمام بخواند.
مسأله 1295- كسي كه در سفر به اختيار ديگري است، اگر شك دارد كه پيش از رسيدن به چهار فرسخ از او جدا ميشود يا نه، بايد نماز را تمام بخواند؛ ولي اگر شك او از اين جهت است كه احتمال ميدهد مانعي براي سفر او پيش آيد، چنانچه احتمال او در نظر مردم به جا نباشد، بايد نمازش را شكسته بخواند.