شرط پنجم
آن كه براي كار حرام سفر نكند، و اگر براي كار حرامي مانند دزدي سفر كند، بايد نماز را تمام بخواند. و هم چنين است اگر خود سفر حرام باشد، مثل آن كه براي او ضرري كه اقدام بر آن شرعا حرام است داشته باشد، يا زن بدون اجازه شوهر در صورتي كه نشوز بر او صادق شود، و فرزند با نهي پدر و مادر كه موجب عقوقش باشد سفري بروند كه بر آنان واجب نباشد، ولي اگر مثل سفر حج واجب باشد، بايد نماز را شكسته بخوانند.
(مسأله 1304) سفري كه واجب نيست اگر سبب اذيت پدر و مادر باشد حرام است، و انسان بايد در آن سفر نماز را تمام بخواند و روزه هم بگيرد.
(مسأله 1305) كسي كه سفر او حرام نيست و براي كار حرام هم سفر نميكند، اگر چه در سفر معصيتي انجام دهد، مثلا غيبت كند يا شراب بخورد بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1306) اگر براي آن كه كار واجبي را ترك كند مسافرت نمايد چه غرض ديگري در سفر داشته باشد يا نه نمازش تمام است، پس كسي كه بدهكار است، اگر بتواند بدهي خود را بدهد وطلبكار هم مطالبه كند، چنانچه در سفر نتواند بدهي خود را بدهد، و براي فرار از دادن قرض مسافرت نمايد، بايد نماز را تمام بخواند، ولي اگر سفرش براي كار ديگري است اگر چه در سفر ترك واجب نيز بنمايد، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1307) اگر سفر او سفر حرام نباشد، ولي حيوان سواري او يا مركب ديگري كه سوار او است غصبي باشد، يا در زمين غصبي مسافرت كند بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1308) كسيس كه با ظالم مسافرت ميكند، اگر ناچار نباشد و مسافرت او كمك به ظالم در ظلمش باشد، بايد نماز را تمام بخواند، و اگر ناچار باشد يا مثلا براي نجات دادن مظلومي با او مسافرت كند، نمازش شكسته است.
(مسأله 1309) اگر بقصد تفريح و گردش مسافرت كند، سفر او حرام نيست، وبايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1310) اگر براي لهو و خوشگذراني بشكار رود، نمازش در حال رفتن تمام است، ودر برگشتن قصر است در صورتي كه بحد مسافت باشد و چنانچه براي تهيه معاش بشكار رود، نمازش شكسته است، و هم چنين است اگر براي كسب و زياد كردن مال برود، اگر چه در اين صورت احتياط آنست كه نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند.
(مسأله 1311) كسي كه براي معصيت سفر كرده، موقعي كه از سفر بر ميگردد، اگر برگشتن بتنهائي هشت فرسخ است بايد نماز را شكسته بخواند و احتياط مستحب آنست كه در صورتي كه توبه نكرده هم شكسته و هم تمام بخواند.
(مسأله 1312) كسي كه سفر او سفر معصيت است، اگر در بين راه از قصد معصيت برگردد، چنانچه باقيمانده راه هشت فرسخ باشد، يا چهار فرسخ باشد، و بخواهد برورد و چهار فرسخ برگردد، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1313) كسي كه براي معصيت سفر نكرده، اگر در بين راه قصد كند كه بقيه راه را براي معصيت برود، بايد نماز را تمام بخواند، ولي نمازهائي را كه شكسته خوانده در صورتي كه مقدار گذشته مسافت بوده صحيح است، والا واجب آنست كه آن نمازها را اعاده نمايد.