شرط دوم
(مسأله 823)لباس نمازگزار بايد مباح باشد، و كسي كه ميداند پوشيدن لباس غصبي حرام است، يا اين كه از روي تقصير حكم مسأله را نداند اگر عمدا در آن لباس نماز بخواند، باطل است. ولي در چيزهائي كه به تنهائي عورت را نميپوشاند و همچنين چيزهائي كه فعلا نمازگزار آنها را نپوشيده، مانند دستمال بزرگ يا لنگي كه در جيب گذاشته شود اگر چه بشود عورت را با آنها پوشانيد، و همچنين چيزهائي كه نمازگزار آنها را پوشيده ولي ساتر مباح ديگري دارد، در تمام اين صور غصبي بودن آنها به نماز ضرري ندارد، هر چند احتياط در ترك است.
(مسأله 824) كسي كه ميداند پوشيدن لباس غصبي حرام است، ولي نميداند نماز را باطل ميكند، اگر عمدا با لباس غصبي نماز بخواند به تفصيلي كه در مسأله قبلي گفته شد نمازش باطل است.
(مسأله 825) اگر نداند كه لباس او غصبي است يا فراموش كند در صورتي كه خود غاصب نباشد و با آن لباس نماز بخواند، نمازش صحيح است.
(مسأله 826) اگر نداند، يا فراموش كند كه لباس او غصبي است و در بين نماز بفهمد، چنانچه چيز ديگري عورت او را پوشانده است وميتواند فورا يا بدون اين كه موالات (يعني پي در پي بودن نماز) بهم بخورد، لباس غصبي را بيرون آورد، بايد آن را بيرون آورد، و اگر چيز ديگري عورت او را نپوشانده، يا نميتواند لباس غصبي را فورا بيرون آورد، يا اگر بيرون آورد پي در پي بودن نماز بهم ميخورد، در صورتي كه بمقدار يك ركعت هم وقت داشته باشد، بايد نماز را بشكند و با لباس غير غصبي نماز بخواند، واگر به اين مقدار وقت ندارد، بايد در حال نماز لباس را بيرون آورد و به دستور نماز
برهنگان نماز را تمام نمايد.
(مسأله 827) اگر كسي براي حفظ جانش با لباس غصبي نماز بخواند، يا مثلا براي اين كه دزد لباس غصبي را نبرد با آن نماز بخواند، نمازش صحيح است.
(مسأله 828) اگر با عين پولي كه خمس آنرا نداده لباس بخرد، حكم نماز خواندن در آن لباس، حكم نماز خواندن در لباس غصبي است.