سجده واجب قرآن

مسأله 1102 ـ در هر يك از چهار سوره «والنجم» و «اقرء» و «الم تنزيل» و «حم سجده» يك آيه سجده است، كه
اگر انسان بخواند يا بشنود بعد از تمام شدن آن آيه بايد فوراً سجده كند، و اگر فراموش كرد هر وقت يادش آمد بايد
سجده نمايد.

مسأله 1103 ـ اگر انسان موقعي كه آيه سجده را مي خواند، از ديگري هم بشنود بنابر احتياط واجب، بايد دو
سجده نمايد.

مسأله 1104 ـ در غير نماز اگر در حال سجده آيه سجده را بخواند يا بشنود بايد سر از سجده بر دارد و دوباره
سجده كند.

مسأله 1105 ـ اگر انسان از بچه غير مميز كه خوب و بد را نمي فهمد، يا از كسي كه قصد خواندن قرآن ندارد آيه
سجده را بشنود احتياط واجب آنست كه سجده كند و همچنين است اگر مثلاً از گرامافون و راديو آيه سجده را بشنود.

مسأله 1106 ـ در سجده واجب قرآن بايد جاي انسان غصبي نباشد، و جاي پيشاني او از جاي زانوها و سر
انگشتانش بيش از چهار انگشت بسته بلندتر نباشد، ولي لازم نيست با وضو يا غسل و رو به قبله باشد و عورت خود را
بپوشاند و بدن و جاي پيشاني او پاك باشد، و نيز چيزهائي كه در لباس نمازگزار شرط مي باشد، درلباس او شرط نيست
اما اگر لباس او غصبي است چنانچه سجده كردن، تصرف در آن لباس باشد سجده باطل است.

مسأله 1107 ـ احتياط واجب آنست كه در سجده واجب قرآن، پيشاني را بر مهر يا چيز ديگري كه سجده بر آن
صحيح است گذاشته و جاهاي ديگر بدن را به دستوري كه در سجده نماز گفته شد بر زمين بگذارد.

مسأله 1108 ـ هر گاه در سجده واجب قرآن پيشاني را به قصد سجده به زمين بگذارد، اگر چه ذكر نگويد
كافيست، و گفتن ذكر، مستحب است و بهتر است بگويد:

لا اِلهَ اِلاّ اللهُ حَقَّا حَقَّاً لا اِلهَ الاّ اللهُ ايماناً وَ تَصْديقاً لا اِلهَ الاّ اللهُ عُبُوديَّةً وَ رِقّاً سَجَدْتُ لَكَ يارَبِّ تَعَبُّداً وَرِقّاً لا مُسْتَنْكِفاً وَ لا
مُسْتَكْبِراً بَلْ اَنَا عَبْدٌ ذَليلٌ ضَعيفٌ خائِفٌ مُسْتَجيرٌ.