قــيام (ايستادن)

مسأله 967 ـ قيام در موقع گفتن تكبيرة الاحرام، و قيام پيش از ركوع كه آن را قيام متصل به ركوع مي گويند ركن
است، ولي قيام در موقع خواندن حمد و سوره و قيام بعد از ركوع ركن نيست. و اگر كسي آنرا از روي فراموشي ترك كند
نمازش صحيح است.

مسأله 968 ـ واجب است پيش از گفتن تكبير و بعد ازآن مقداري بايستد تا يقين كند كه در حال ايستادن تكبير
گفته است.

مسأله 969 ـ اگرركوع رافراموش كند و بعد از حمد و سوره بنشيند و يادش بيايد كه ركوع نكرده بايد بايستد و به
ركوع رود، و اگر بدون اينكه بايستد بحال خميدگي به ركوع بر گردد، چون قيام متصل به ركوع رابجا نياورده نماز او
باطل است.

مسأله 970 ـ موقعي كه ايستاده است بايد بدن را حركت ندهد و به طرفي خم نشود و به جائي تكيه نكند . ولي
اگر از روي ناچاري باشد يا در حال خم شدن براي ركوع پاها راحركت دهد اشكال ندارد و احتياط واجب آنست كه در
حال قيام گردن را راست نگهدارد واما راست نگهداشتن سر لازم نيست.

مسأله 971 ـ اگر موقعي كه ايستاده، از روي فراموشي بدن را حركت دهد يا به طرفي خم شود يا به جائي تكيه
كند اشكال ندارد، ولي در قيام موقع گفتن تكبيرة الاحرام اگر از روي فراموشي هم باشد بنابر احتياط مستحب بايد نماز
راتمام كند و دوباره بخواند . و بنابراقوي مي تواند نماز را بشكند و از سر بگيرد.

مسأله 972 ـ احتياط واجب آنست كه در موقع ايستادن هر دو پا روي زمين باشد، ولي لازم نيست سنگيني بدن
روي هر دو پا باشد، و اگر روي يك پا باشد اشكال ندارد.

مسأله 973 ـ كسي كه مي تواند درست بايستد، اگرپاها راخيلي گشاد بگذارد كه صدق ايستادن ننمايد، نمازش
باطل است.

مسأله 974 ـ موقعي كه انسان در نماز مشغول خواندن چيزيست حتي موقع گفتن ذكرهاي مستحبي نماز، بايد
بدنش آرام باشد. و در موقعي كه مي خواهد كمي جلو يا عقب رود يا كمي بدن رابه طرف راست يا چپ حركت دهد
بايد چيزي نگويد، ولي «بحول الله وقوته اقوم واقعد» را بايد در حال برخاستن بگويد.

مسأله 975 ـ اگر در حال حركت بدن ذكر بگويد، مثلاً موقع رفتن به ركوع يا رفتن به سجده تكبير بگويد، چنانچه
آنرا بقصد ذكري كه در نماز دستور داده اند بگويد، دور نيست وجوب اعاده نماز، و اگر به اين قصد نگويد بلكه بخواهد
ذكري گفته باشد نماز صحيح است.

مسأله 976 ـ حركت دادن دست و انگشتان در موقع خواندن حمد اشكال ندارد، اگر چه احتياط مستحب
آنست كه آنها راهم حركت ندهد.

مسأله 977 ـ اگرموقع خواندن حمد و سوره يا خواندن تسبيحات، بي اختياربقدري حركت كند كه از حال آرام
بودن بدن خارج شود، احتياط واجب آنست كه بعد از آرام گرفتن بدن، آنچه رادر حال حركت خوانده دوباره بخواند.

مسأله 978 ـ اگردربين نماز از ايستادن عاجز شود بايد بنشيند، و اگر از نشستن هم عاجز شود بايد بخوابد، ولي
تا بدنش آرام نگرفته بايد چيزي نخواند.

مسأله 979 ـ تا انسان مي تواند ايستاده نماز بخواند نبايد بنشيند. مثلاً كسي كه در موقع ايستادن بدنش حركت
مي كند يا مجبور است به چيزي تكيه دهد، يابدنش راكج كند، يا خم شود يا پاها را بيشتر از معمول گشاد بگذارد، بايد
به هر طور كه مي تواند ايستاده نماز بخواند ولي اگر به هيچ قسم حتي مثل حال ركوع هم نتواند بايستد، بايد راست
بنشيند و نشسته نماز بخواند.

مسأله 980 ـ تا انسان مي تواند بنشيند نبايد خوابيده نماز بخواند، و اگر نتواند راست بنشيند بايد هر طور كه
مي تواند بنشيند، و اگربه هيچ قسم نمي تواند بنشيند بايد به طوري كه در احكام قبله گفته شد به پهلوي راست بخوابد،
و اگر نمي تواند به پهلوي چپ، واگر آنهم ممكن نيست به پشت بخوابد، به طوري كه كف پاهاي او رو به قبله باشد.

مسأله 981 ـ كسي كه نشسته نماز مي خواند، اگربعد از خواندن حمد و سوره بتواند بايستد و ركوع راايستاده بجا
آورد بايد بايستد و از حال ايستادن به ركوع رود و اگر نتواند، بايد ركوع راهم نشسته بجاآورد.

مسأله 982 ـ كسي كه خوابيده نماز مي خواند، اگر در بين نماز بتواند بنشنيد بايد مقداري راكه مي تواند نشسته
بخواند، و نيز اگر مي تواند بايستد بايد مقداري را كه مي تواند ايستاده بخواند، ولي تا بدنش آرام نگرفته بايد چيزي
نخواند.

مسأله 983 ـ كسي كه نشسته نماز مي خواند اگر دربين نماز بتواند بايستد بايد مقداري راكه مي تواند ايستاده
بخواند، ولي تا بدنش آرام نگرفته بايد چيزي نخواند.

مسأله 984 ـ كسي كه مي تواند بايستد اگربترسد كه بواسطه ايستادن مريض شود يا ضرري به او برسد مي تواند
نشسته نماز بخواند، و اگر از نشستن هم بترسد مي تواند خوابيده نماز بخواند.

مسأله 985 ـ اگر انسان احتمال بدهد كه تا آخر وقت بتواند ايستاده نماز بخواند بايد نماز راتأخير بيندازد، پس
اگر نتوانست بايستد در آخر وقت مطابق وظيفه اش نماز رابجا آورد. و چنانچه در اول وقت نماز را رجاءاً نشسته خواند
و در آخر وقت توانست كه ايستاده بخواند بايد اعاده نمايد.

مسأله 986 ـ مستحب است در حال ايستادن، بدن راراست نگهدارد، شانه ها راپائين بيندازد، دستها را روي
رانها بگذارد، انگشتها رابهم بچسباند، جاي سجده را نگاه كند، سنگيني بدن رابطور مساوي روي دو پابيندازد،
باخضوع و خشوع باشد، پاهاراپس و پيش نگذارد،اگر مرد است پاها را از سه انگشت باز تا يك وجب فاصله ، دهد و
اگر زن است پاها رابهم بچسباند.