مواردي كه لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد

مسأله 856 ـ در سه صورت كه تفصيل آنها بعداً گفته مي شود اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او
صحيح است: اول ـ آنكه به واسطه زخم يا جراحت يا دملي كه در بدن او است، لباس يا بدنش به خون آلوده شده
باشد. دوم ـ آنكه بدن يا لباس او به مقدار كمتر از درهم (كه تقريباً به اندازه يك اشرفي مي شود) به خون آلوده باشد.
سوم ـ آنكه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند. و در دو صورت اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او
صحيح است: اول ـ آنكه لباسهاي كوچك او مانند جوراب و عرقچين نجس باشد. دوم ـ آنكه لباس زني كه پرستار بچه
خودش است نجس شده باشد، و احكام اين پنج صورت مفصلاً در مسائل بعد گفته مي شود.

مسأله 857 ـ اگر در بدن يا لباس نمازگزار، خون زخم يا جراحت يا دمل باشد، چنانچه طوري است كه آب
كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن لباس براي او سخت است تا وقتي كه زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده است،
مي تواند با آن خون نماز بخواند. و همچنين است اگر چركي كه با خون بيرون آمده يا دوائي كه روي زخم گذاشته اند و
نجس شده، در بدن يا لباس او باشد. بلكه اقوي صحت نماز است اگر چه بر او شستن سخت نباشد.

مسأله 858 ـ اگر خون بريدگي و زخمي كه به زودي خوب مي شود و شستن آن آسان است، در بدن يا لباس
نمازگزار باشد، نماز او باطل است.

مسأله 859 ـ اگر جائي از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد، به رطوبت زخم نجس شود، جايز نيست با آن نماز
بخواند، ولي اگر مقداري از بدن يا لباس كه معمولاً به رطوبت زخم آلوده مي شود، به رطوبت آن نجس شود، نماز
خواندن با آن مانعي ندارد.

مسأله 860 ـ اگر از زخمي كه توي دهان و بيني و مانند اينها است، خوني به بدن يا لباس برسد، احتياط واجب
آنست كه با آن نماز نخواند، و با خون بو اسيري كه دانه هاي آن بيرون است، مي شود نماز خواند، بلكه بنابر اقوي در
صورتي كه دانه هايش بيرون نباشد نيز مي شود با آن نماز خواند.

مسأله 861 ـ كسي كه بدنش زخم است، اگر در بدن يا لباس خود خوني ببيند و نداند از زخم است يا خون
ديگر، جايز است كه با آن نماز بخواند.

مسأله 862 ـ اگر چند زخم در بدن باشد و بطوري نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شود تا وقتي همه
خوب نشده اند، نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد ولي اگر به قدري از هم دور باشند كه هر كدام يك زخم حساب
شود، هر كدام كه خوب شد، بايد براي نماز، بدن و لباس را از خون آن آب بكشد.

مسأله 863 ـ اگر مقدار سر سوزني خون حيض يا خون سگ، يا خوك يا بقيه حيوانهاي حرام گوشت، در بدن يا
لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است و همچنين است خون نفاس و استحاضه و كافر و مردار علي الاحوط. ولي
خونهاي ديگر مثل خون بدن انسان يا خون حيوان حلال گوشت اگر چه در چند جاي بدن و لباس باشد در صورتي كه
روي هم كمتر از درهم باشد(كه تقريباً به اندازه يك اشرفي مي شود) نماز خواندن با آن اشكال ندارد.

مسأله 864 ـ خوني كه به لباس بي آستر بريزد و به پشت آن برسد يك خون حساب مي شود، ولي اگر پشت آن،
جدا، خوني شود، و بهم متصل نشود، بايد هر كدام را جدا حساب نمود. پس اگر خوني كه در پشت و روي لباس است
روي هم كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحيح و اگر بيشتر باشد، نماز با آن باطل است.

مسأله 865 ـ اگر خون، روي لباسي كه آستر دارد بريزد و به آستر آن برسد و يا به آستر بريزد و روي لباس خوني
شود، و روي لباس و آستر آن بهم متصل نباشد بايد هر كدام را جدا حساب نمود. پس اگر خون روي لباس و آستر، كمتر
از درهم باشد، نماز با آن صحيح و اگر بيشتر باشد، نماز با آن باطل است.

مسأله 866 ـ اگر خون بدن يا لباس كمتر از درهم باشد و رطوبتي به آن برسد در صورتي كه خون و رطوبتي كه به
آن رسيده به اندازه درهم يا بيشتر شود و اطراف را آلوده كند، نماز با آن باطل است. بلكه اگر رطوبت و خون به اندازه
درهم نشود و اطراف را هم آلوده نكند، نماز خواندن با آن اشكال دارد.

مسأله 867 ـ اگر بدن يا لباس خوني نشود ولي به واسطه رسيدن به خون نجس شود، اگر چه مقداري كه نجس
شده كمتر از درهم باشد، نمي شود با آن نماز خواند.

مسأله 868 ـ اگر خوني كه در بدن يا لباس است كمتر از درهم باشد و نجاست ديگري به آن برسد، مثلاً يك
قطره بول روي آن بريزد نماز خواندن با آن جايز نيست.

مسأله 869 ـ اگر لباسهاي كوچك نمازگزار مثل عرقچين و جوراب كه نمي شود با آنها عورت را پوشانيد نجس
باشد، چنانچه از مردار و حيوان حرام گوشت درست نشده باشد، نماز با آنها صحيح است، و نيز اگر با انگشتري نجس
نماز بخواند اشكال ندارد.

مسأله 870 ـ جايز است كه چيز نجس مانند دستمال و كليد و چاقوي نجس همراه نمازگزار باشد.

مسأله 871 ـ زني كه پرستار بچه خود مي باشد چه پسر باشد و چه دختر و به بول او لباسش نجس شده و بيشتر
از يك لباس ندارد، هر گاه شبانه روزي يك مرتبه لباس خود را آب بكشد، اگر چه تا روز ديگر لباسش به بول بچه نجس
شود، مي تواند با آن لباس نماز بخواند. ولي احتياط مستحب آنست كه لباس خود را طراف عصر براي نماز ظهر و عصر
آب بكشد.

مسأله 872 ـ هر گاه لباس پرستار به بول بچه اي كه از خودش نيست نجس شود، اگرچه روزي يك مرتبه آنرا آب
بكشد، چنانچه بعد از آن نجس شود نماز خواندن در آن لباس خالي از اشكال نيست.