پوشاندن بدن در نماز

مسأله 796 ـ مرد بايد در حال نماز، اگر چه كسي او را نمي بيند عورتين خود را بپوشاند، و بهتر است از ناف تا
زانو را هم بپوشاند.

مسأله 797 ـ زن بايد در موقع نماز، تمام بدن حتي سر و موي خود را بپوشاند و احتياط مستحب آنست كه كف
پا را هم بپوشاند، ولي پوشاندن صورت به مقداري كه در وضو شسته مي شود و دستها تا مچ و روي پاها تا مچ پا لازم
نيست. اما براي آنكه يقين كند كه مقدار واجب را پوشانده است، بايد مقداري از اطراف صورت و قدري پائين تر از مچ
را بپوشاند.

مسأله 798 ـ موقعي كه انسان قضاي سجده فراموش شده يا تشهد فراموش شده را بجا مي آورد، بلكه بنابر
احتياط مستحب در موقع سجده سهو هم، بايد خود را مثل موقع نماز بپوشاند.

مسأله 799 ـ اگر انسان عمداً، يا از روي ندانستن مسأله، در نماز عورتش را نپوشاند، نمازش باطل است.

مسأله 800 ـ اگر در بين نماز بفهمد كه عورتش پيدا است، بايد آنرا بپوشاند و احتياط مستحب آنست كه نماز را
تمام كند و دوباره بخواند، خصوصاً اگر پوشانيدن آن احتياج به وقت معتدّبه داشته باشد ولي اگر بعد از نماز بفهمد كه
در نماز عورت او پيدا بوده، نمازش صحيح است.

مسأله 801 ـ اگر در حال ايستادن لباسش عورت او را مي پوشاند ولي ممكن است در حال ديگر، مثلاً در حال
ركوع و سجود نپوشاند، چنانچه موقعي كه عورت او پيدا مي شود، به وسيله اي آنرا بپوشاند نماز او صحيح است. ولي
احتياط مستحب آنست كه با آن لباس نماز نخواند.

مسأله 802 ـ انسان مي تواند در نماز خود را به علف و برگ درختان بپوشاند، ولي احتياط مستحب آنست
موقعي خود را با اينها بپوشاند كه چيز ديگري نداشته باشد.

مسأله 803 ـ انسان در حال ناچاري مي تواند در نماز خود را با گل بپوشاند.

مسأله 804 ـ اگر چيزي ندارد كه در نماز خود را با آن بپوشاند، چنانچه احتمال دهد كه پيدا مي كند، اقوي
اينست كه نماز را تأخير بيندازد و اگر چيزي پيدا نكرد، در آخر وقت مطابق وظيفه اش نماز بخواند. و چنانچه در اول
وقت نماز را رجاءاً بخواند و بعداً معلوم شود كه تا آخر وقت لباس پيدا نمي كرده نماز او صحيح است.

مسأله 805 ـ كسي كه مي خواهد نماز بخواند، اگر براي پوشاندن خود حتي برگ درخت و علف و گل و لجن
نداشته باشد و احتمال ندهد كه تا آخر وقت چيزي پيدا كند كه خود را با آن بپوشاند در صورتي كه احتمال بدهد كه
ناظر محترم او را مي بيند، بايد نشسته نماز بخواند و براي ركوع و سجود باسر اشاره نمايد و بهتر آنست كه به قدري خم
شود كه عورتش پيدا نباشد و براي سجود كمي بيشتر از ركوع خم شود و مهر را بالا بياورد و پيشاني را بر آن بگذارد، و
اگر اطمينان دارد كه ناظر محترم او را نمي بيند، احتياط مستحب آنست كه دو نماز ايستاده بخواند و موقعي كه ايستاده
است قُبل خود را با دست بپوشاند و در يكي از آن دو نماز، ركوع و سجود را بجا آورد و در ديگري بجاي ركوع و سجود
با سر اشاره نمايد و اقوي كفايت قسم دوم است.