احكام وضوي جبيره

چيزي كه با آن زخم و شكستگي را مي بندند و دوائي كه روي زخم و مانند آن مي گذارند جبيره ناميده مي شود.

مسأله 330 ـ اگر در يكي از جاهاي وضو زخم يا دمل يا شكستگي باشد چنانچه روي آن باز است و آب براي آن ضرر ندارد، بايد به طور معمول وضو گرفت.

مسأله 331 ـ اگر زخم يا دمل يا شكستگي در صورت و دستها است و روي آن باز است و آب ريختن روي آن ضرر دارد، چنانچه كشيدن دست تر بر آن ضرر ندارد، احتياط واجب آن است كه دست تر بر آن بكشد، و اگر اين مقدار هم ضرر دارد يا زخم نجس است و نمي شود آب كشيد، بايد اطراف زخم را به طوري كه در وضو گفته شد، از بالا به پائين بشويد، و بنابر احتياط واجب پارچه پاكي روي زخم بگذارد و دست تر روي آن بكشد، و اگر گذاشتن پارچه هم ممكن نيست بايد اطراف زخم را بشويد، و بنابر احتياط واجب تيمم هم بنمايد

مسأله 332 ـ اگر زخم يا دمل يا شكستگي در جلوي سر يا روي پاها است و روي آن باز است، چنانچه نتواند آنرا مسح كند، بايد پارچه پاكي روي آن بگذارد و روي پارچه را باتري آب وضو كه در دست مانده مسح كند، و اگر گذاشتن پارچه ممكن نباشد مسح لازم نيست، ولي بايد بعد از وضو تيمم نمايد.

مسأله 333 ـ اگر روي دمل يا زخم يا شكستگي بسته باشد چنانچه باز كردن آن ممكن است و آب هم براي آن ضرر ندارد، بايد باز كند و وضو بگيرد چه زخم و مانند آن در صورت و دستها باشد، يا جلوي سر و روي پاها.

مسأله 334 ـ اگر زخم يا دمل يا شكستگي در صورت يا دستها باشد و بشود روي آنرا باز كرد، چنانچه ريختن آب روي آن ضرر دارد و كشيدن دست تر ضرر ندارد، احتياط واجب آن است كه دست تر روي آن بكشد و بعد پارچه پاكي روي آن بگذارد و روي پارچه را هم دست تر بكشد.

مسأله 335 ـ اگر نمي شود روي زخم را باز كرد ولي زخم و چيزي كه روي آن گذاشته پاك است و رسانيدن آب به زخم ممكن است و ضرر هم ندارد، بايد آب را به روي زخم برساند، و اگر زخم يا چيزي كه روي آن گذاشته نجس است، چنانچه آب كشيدن آن و رساندن آب بروي زخم ممكن باشد، بايد آن را آب بكشد و موقع وضو آب را به زخم برساند، و در صورتي كه آب براي زخم ضرر دارد، يا آنكه رساندن آب بروي زخم ممكن نيست، يا زخم نجس است و نمي شود آنرا آب كشيد، بايد اطراف زخم را بشويد و اگر جبيره پاك است، روي آنرا مسح كند و اگر جبيره نجس است، يا نمي شود روي آنرا دست تر كشيد، مثلاً دوائي است كه به دست مي چسبد، پارچه پاكي را به طوري كه جزء جبيره حساب شود، روي آن بگذارد و دست تر روي آن بكشد، و اگر اين هم ممكن نيست، احتياط واجب آن است كه وضو بگيرد و تيمم هم بنمايد.

مسأله 336 ـ اگر جبيره تمام صورت يا تمام يكي از دستها يا تمام هر دو دست را گرفته باشد، بايد وضوي جبيره اي بگيرد، و بنابر احتياط واجب تيمم هم بنمايد.

مسأله 337 ـ اگر جبيره تمام اعضاء وضو را گرفته باشد، بنابر احتياط واجب بايد وضوي جبيره اي بگيرد و تيمم هم بنمايد.

مسأله 338 ـ كسي كه در كف دست و انگشتها جبيره دارد و در موقع وضو دست تر روي آن كشيده است، بايد سر و پا را با همان رطوبت مسح كند.

مسأله 339 ـ اگر جبيره تمام پهناي روي پا را گرفته ولي مقداري از طرف انگشتان و مقداري از طرف بالاي پا باز است، بايد جاهائي كه باز است روي پا را و جائي كه جبيره است روي جبيره را مسح كند.

مسأله 340 ـ اگر در صورت يا دستها چند جبيره باشد، بايد بين آنها را بشويد و اگر جبيره ها در سر يا روي پاها باشد، بايد بين آنها را مسح كند و در جاهائي كه جبيره است بايد به دستور جبيره عمل نمايد.

مسأله 341 ـ اگر جبيره بيشتر از معمول اطراف زخم را گرفته و برداشتن آن ممكن نيست بايد به دستور جبيره عمل كند، و بنا بر احتياط واجب تيمم هم بنمايد، و اگر برداشتن جبيره ممكن است بايد جبيره را بر دارد، پس اگر زخم در صورت و دستها است اطراف آن را بشويد، و اگر در سر يا روي پاها است اطراف آن را مسح كند و براي جاي زخم به دستور جبيره عمل نمايد.

مسأله 342 ـ اگر در جاي وضو زخم و جراحت و شكستگي نيست، ولي به جهت ديگري آب براي آن ضرر دارد، بايد تيمم كند و احتياط مستحب آنست كه وضوي جبيره اي هم بگيرد.

مسأله 343 ـ اگر جائي از اعضاء وضو را رگ زده است و نمي تواند آن را آب بكشد يا آب براي آن ضرر دارد، بايد به دستور جبيره عمل كند.

مسأله 344 ـ اگر در جاي وضو يا غسل چيزي چسبيده است كه برداشتن آن ممكن نيست، يا به قدري مشقت دارد كه نمي شود تحمل كرد، بايد به دستور جبيره عمل كند، و بنابر احتياط واجب تيمم هم بنمايد.

مسأله 345 ـ غسل جبيره اي مثل وضوي جبيره اي است، ولي احوط وجوبي آنست كه آنرا ترتيبي بجا آورند، هر چند بتوانند غسل ارتماسي را با شرائطي كه از جمله آنها است پاك بودن عضو و ضرر نداشتن آب از براي او انجام دهند، و اما اگر نتوانند شرائط غسل ارتماسي را تحصيل كنند، متعين ترتيبي است.

مسأله 346 ـ كسي كه وظيفه او تيمم است اگر در بعضي از جاهاي تيمم او زخم يا دمل يا شكستگي باشد، بايد به دستور وضوي جبيره اي، تيمم جبيره اي نمايد.

مسأله 347 ـ كسي كه بايد با وضو يا غسل جبيره اي نماز بخواند، چنانچه بداند كه تا آخر وقت عذر او برطرف نمي شود، مي تواند در اول وقت نماز بخواند، ولي اگر اميد دارد كه تا آخر وقت عذر او برطرف شود، احتياط واجب بلكه اقوي آن است كه صبر كند و اگر عذر او برطرف نشد در آخر وقت نماز را با وضو يا غسل جبيره اي بجا آورد.

مسأله 348 ـ اگر انسان براي مرضي كه در چشم او است موي چشم خود را بچسباند، بايد وضو و غسل را جبيره اي انجام دهد، و احتياط واجب آنست كه تيمم هم بنمايد.

مسأله 349 ـ كسي كه نمي داند وظيفه اش تيمم است يا وضوي جبيره اي، بنابر احتياط واجب بايد هر دو را بجا آورد.

مسأله 350 ـ نمازهائي را كه انسان با وضوي جبيره اي خوانده صحيح است. ولي بعد از آنكه عذرش برطرف شد، براي نمازهاي بعد بنابر احتياط واجب بايد وضو بگيرد.