چيزهائي كه بايد براي آنها وضو گرفت

مسأله 322 ـ براي شش چيز وضو گرفتن واجب است: اول ـ براي نمازهاي واجب غير از نماز ميت. دوم ـ براي سجده و تشهد فراموش شده، اگر بين آنها و نماز حدثي از او سرزده مثلاً بول كرده باشد، و از براي سجده سهو، واجب نيست وضو بگيرد، لكن اگر رجاءاً بگيرد خوب است. سوم ـ براي طواف واجب خانه كعبه. چهارم ـ اگر نذر يا عهد كرده يا قسم خورده باشد كه وضو بگيرد. پنجم ـ اگر نذر كرده باشد كه جائي از بدن خود را به خط قرآن برساند. ششم ـ براي آب كشيدن قرآني كه نجس شده، يا بيرون آوردن آن از مستراح و مانند آن در صورتي كه مجبور باشد، دست يا جاي ديگر بدن خود را به خط قرآن برساند، ولي چنانچه معطل شدن به مقدار وضو بي احترامي به قرآن است، بايد بدون اينكه وضو بگيرد، قرآن را از مستراح و مانند آن بيرون آورد، يا اگر نجس شده آب بكشد.

مسأله 323 ـ مسّ نمودن خط قرآن، يعني رساندن جائي از بدن به خط قرآن براي كسي كه وضو ندارد حرام است، و احتياط واجب آن است كه موي خود را هم به خط قرآن نرساند، مگر آنكه بلند باشد، ولي اگر قرآن را به زبان فارسي يا به زبان ديگر ترجمه كنند مس آن اشكال ندارد.

مسأله 324 ـ جلوگيري بچه و ديوانه از مس خط قرآن واجب نيست، ولي اگر مس نمودن آنان بي احترامي به قرآن باشد، بايد از آنان جلوگيري كنند.

مسأله 325 ـ كسي كه وضو ندارد، بنابر احتياط واجب حرام است اسم خداوند متعال را به هر زباني نوشته شده باشد، مس نمايد، و احتياط مستحب آن است كه اسم مبارك پيغمبر و امام و حضرت زهرا عليهم السلام را هم مس ننمايد.

مسأله 326 ـ اگر پيش از وقت نماز به قصد اينكه با طهارت باشد، وضو بگيرد يا غسل كند صحيح است، و نزديك وقت نماز هم اگر به قصد مهيّا بودن براي نماز وضو بگيرد اشكال ندارد.

مسأله 327 ـ كسي كه يقين دارد وقت داخل شده اگر نيت وضوي واجب كند و بعد از وضو بفهمد وقت داخل نشده، وضوي او صحيح است.

مسأله 328 ـ مستحب است انسان براي نماز ميت و زيارت اهل قبور و رفتن به مسجد و حرم امامان عليهم السلام وضو بگيرد، و همچنين براي همراه داشتن قرآن و خواندن و نوشتن آن و نيز براي مسّ حاشيه قرآن و براي خوابيدن وضو گرفتن مستحب است، و نيز مستحب است كسي كه وضو دارد دوباره وضو بگيرد، و اگر براي يكي از اين كارها وضو بگيرد، مي تواند هر كاري را كه بايد با وضو انجام داد به جا آورد، مثلاً مي تواند با آن وضو نماز بخواند.