سفر معصيت



س 679: اگر انسان بداند در سفري كه مي خواهد برود، مرتكب معاصي و محرمات خواهد شد، آيا نمازش شكسته است يا تمام؟

ج: مادامي كه سفر او به خاطر ترك واجب يا فعل حرامي نباشد، نماز او مانند ساير مسافران شكسته است.

س 680: كسي كه بدون قصد معصيت مسافرت كند، ولي در بين راه براي ادامه و تكميل سفر قصد ارتكاب معصيت نمايد، آيا نمازش را بايد تمام بخواند يا شكسته؟ آيا نمازهاي شكسته اي كه در طول راه خوانده، صحيح است يا خير؟

ج: واجب است از زماني كه قصد استمرار سفر به خاطر معصيت كرده، نمازش را تمام بخواند و نمازهائي را كه پس از تصميم به ادامه سفر به قصد ارتكاب گناه، شكسته خوانده است، بايد اعاده كند و تمام بخواند.

س 681: سفر براي تفريح يا خريد مايحتاج زندگي با فرض فراهم نبودن مكاني براي نماز و مقدمات آن در مسافرت، چه حكمي دارد؟

ج: اگر بداند كه در مسافرت مبتلا به ترك بعضي از واجبات نماز مي شود، احوط اين است كه به آن سفر نرود، مگر آنكه ترك آن براي او ضرر يا مشقت داشته باشد. در هر صورت جايز نيست نماز را در هيچ حالي ترك نمايد.