امامت شخص ناقص



س 592: اقتدا به معلولين عزيز براي نماز در موارد زير چه حكمي دارد؟

1 - معلوليني كه فاقد عضوي از اعضاي بدن نيستند ولي به دليل معيوب بودن پا، با تكيه بر عصا و ديوار مي توانند بايستند.

2 - معلوليني كه فاقد بند انگشت دست يا پا و يا انگشتي از دست يا پا هستند.

3 - معلوليني كه همه انگشتان دست يا پا و يا هر دو آنها قطع شده است.

4 - معلوليني كه قسمتي از يك دست يا پا و يا هر دو را ندارند.

5 - معلوليني كه فاقد يكي از اعضاي بدن هستند و به دليل از كار افتادگي دست، براي وضو گرفتن نايب مي گيرند.

ج: به طور كلي اگر استقرار و آرامش در قيام بصورت طبيعي وجود داشته باشد و بتواند آن را در حال قرائت حمد و سوره و ذكرهاي نماز و انجام افعال آن حفظ كند و قدرت بر ركوع و سجده كامل با گذاشتن هفت عضو بدن بر زمين داشته باشد و بتواند وضوي صحيح بگيرد، اقتداي ديگران به او در نماز بعد از احراز ساير شرايط امامت جماعت صحيح است و در غير اين صورت صحيح و مجزي نيست.

س 593: من از طلاب علوم ديني هستم كه دست راستم بر اثر عمل جراحي قطع شده است. به تازگي متوجه شده ام كه امام خميني «قدس سره» امامت فرد ناقص براي كامل را جايز نمي داند. بنابراين خواهشمندم حكم نمازهاي مأموميني را كه تا به حال امام جماعت آنان بوده ام، بيان فرمائيد.

ج: نماز مأمومين كه در گذشته بر اثر جهل به حكم شرعي به شما اقتدا كرده اند، محكوم به صحت است و اعاده و قضا بر آنان واجب نيست.

س 594: من از طلاب علوم ديني هستم كه در جريان جنگ تحميلي بر جمهوري اسلامي ايران از ناحيه انگشتان هر دو پا مجروح شدم كه البته انگشت شست پاهايم كاملا سالم است، در حال حاضر امام جماعت يكي از حسينيه ها هستم، آيا اين كار اشكال شرعي دارد؟ لطفا آن را بيان فرمائيد.

ج: با فرض سالم بودن انگشتان شست پا و در نتيجه توانائي گذاشتن آنها بر زمين هنگام سجده، امام جماعت بودن شما از اين جهت اشكال ندارد.