كيفيّت وضو گرفتن

(مسأله 200) در وضو واجب است صورت و دست ها را بشويند و جلوي سر و روي پاها را مسح كنند.

(مسأله 201) درازاي صورت را بايد از بالاي پيشاني، جايي كه موي سر بيرون مي آيد تا آخر چانه شست و پهناي آن به مقداري كه بين انگشت وسط و شست قرار مي گيرد بايد شسته شود و اگر مختصري از اين مقدار را نشويد وضو باطل است و براي آن كه يقين كند اين مقدار كاملا شسته شده بايد كمي اطراف آن را هم بشويد.

(مسأله 202) اگر احتمال دهد چرك يا چيز ديگري در ابروها و گوشه هاي چشم و لب او هست كه نمي گذارد آب به آنها برسد، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، بايد پيش از وضو وارسي كند كه اگر هست برطرف نمايد.

(مسأله 203) بايد صورت و دست ها را از بالا به پايين شست و اگر از پايين به بالا بشويد وضو باطل است.
صفحه 145

(مسأله 204) اگر دست را تر كند و به صورت و دست ها بكشد، چنانچه تري دست به قدري باشد كه به واسطه كشيدن دست، آب كمي بر آنها جاري شود كافي است.

(مسأله 205) بعد از شستن صورت بايد دست راست و بعد از آن دست چپ را از آرنج تا سر انگشت ها بشويد.

(مسأله 206) براي آنكه يقين كند آرنج را كاملا شسته بايد مقداري بالاتر از آرنج را هم بشويد.

(مسأله 207) كسي كه پيش از شستن صورت، دست هاي خود را تا مچ شسته، در موقع وضو بايد تا سر انگشتان را بشويد، و اگر فقط تا مچ را بشويد وضوي او باطل است.

(مسأله 208) در وضو شستن صورت و دست ها مرتبه اول واجب و مرتبه دوم جايز و مرتبه سوم و بيشتر از آن حرام مي باشد. منظور از مرتبه اول آن است كه تمام عضو را بشويد; خواه با يك مشت آب باشد يا چندين مشت. وقتي كه تمام شد يك مرتبه حساب مي شود.

(مسأله 209) بعد از شستن هر دو دست بايد جلوي سر را با تري آب وضو كه در دست مانده مسح كند.

(مسأله 210) يك قسمت از چهار قسمت سر، كه مقابل پيشاني است جاي مسح مي باشد. احتياط لازم آن است كه از درازا به اندازه درازاي يك انگشت و از پهنا به اندازه پهناي سه انگشت بسته مسح نمايد.

(مسأله 211) لازم نيست مسح سر بر پوست آن باشد بلكه بر موي جلوي سر هم صحيح است; ولي كسي كه موي جلوي سر او به اندازه اي بلند است كه اگر مثلا شانه كند به صورتش مي ريزد، يا به جاهاي ديگر سر مي رسد، بايد بيخ موها را مسح كند; يا فرق سر را باز كرده پوست سر را مسح نمايد و اگر موهايي را كه به صورت مي ريزد يا به جاهاي ديگر سر مي رسد جلوي سر جمع كند و بر آنها مسح نمايد، يا بر موي جاهاي ديگر سر، كه جلوي آن آمده مسح كند باطل است.

(مسأله 212) بعد از مسح سر بايد با تري آب وضو كه در دست مانده روي پاها را از سر
صفحه 146

يكي از انگشت ها تا مفصل پا مسح كند.

(مسأله 213) احتياط لازم آن است كه به اندازه پهناي سه انگشت بسته مسح نمايد، و بهتر از آن مسح تمام روي پا و دو برآمدگي در دو طرف است.

(مسأله 214) اگر در مسح پا، همه دست را روي پا بگذارد و كمي بكشد كافي نيست بلكه بايد دست ها را تا مفصل بكشد.

(مسأله 215) در مسح سر و روي پا، بايد دست را روي آنها بكشد و اگر دست را نگه دارد و سر يا پا را به آن بكشد وضو باطل است; ولي اگر موقعي كه دست را مي كشد سر يا پا مختصري حركت كند، اشكال ندارد.

(مسأله 216) جاي مسح بايد خشك باشد و اگر به قدري تر باشد كه رطوبت كف دست به آن اثر نكند مسح باطل است; ولي اگر تري آن به قدري كم باشد كه رطوبت محل، مانع از تأثير رطوبت كف دست نباشد، كافي است.

(مسأله 217) اگر براي مسح، رطوبتي در كف دست نمانده باشد نمي تواند دست را با آب خارج تر كند، بلكه بايد از اعضاي ديگر وضو رطوبت بگيرد و با آن مسح نمايد.

(مسأله 218) اگر رطوبت كف دست فقط به اندازه مسح سر باشد، مي تواند سر را با همان رطوبت مسح كند، و براي مسح پاها از اعضاي ديگر وضو رطوبت بگيرد.

(مسأله 219) مسح كردن از روي جوراب و كفش باطل است; ولي اگر به واسطه سرماي شديد يا ترس از دزد و درنده و مانند اينها نتواند كفش يا جوراب را بيرون آورد، بر آنها مسح كند و تيمّم نيز بنمايد.

(مسأله 220) اگر روي پا نجس باشد و نتواند براي مسح، آن را آب بكشد بايد تيمّم كند