وقت نماز ظهر و عصر
(مـساله 737) اگر چوب يا چيزي مانند آن را, بطور عمودي در زمين هموار نصب كنند صبح كه خورشيد بيرون مي آيد, سايه آن بطرف مغرب مي افتد وهر چه آفتاب بالا آيد اين سايه كم مي شود و در شـهـرهاي ما در اول ظهر شرعي ((2)) به آخرين درجه كمي مي رسد وظهر كه گذشت , سايه آن بـطرف مشرق بر مي گردد وهر چه خورشيد رو به مغرب مي رود سايه زيادتر مي شود.
بنابراين وقـتي سايه به آخرين درجه كمي رسيد ودو مرتبه رو به زياد شدن گذاشت , معلوم مي شود ظهر شرعي شده است ولي در بعضي شهرها مثل مكه كه گاهي موقع ظهر سايه به كلي از بين مي رود, بعد از آن كه سايه دوباره پيدا شد معلوم مي شود ظهر شده است .
(مـسـالـه 738) چـوب يـا چيز ديگري را كه براي معين كردن ظهر به زمين فرومي برند شاخص گويند.
(مـسـاله 739) بنابر قول مشهور نماز ظهر و عصر هر كدام وقت مخصوص ومشتركي دارند, وقت مـخـصـوص نماز ظهر از اول ظهر است تا وقتي كه از ظهر به اندازه خواندن نماز ظهر بگذرد كه اگـر كـسـي سـهـوا تـمام نماز عصر را در اين وقت بخواند, نمازش باطل است واين قول موافق با احـتـيـاط اسـت .
و وقـت مخصوص نمازعصر موقعي است كه به اندازه خواندن نماز عصر, وقت به مـغـرب مـانـده بـاشـد كـه اگركسي تا اين موقع نماز ظهر را نخواند, نماز ظهراو قضا شده وبايد نـمـازعـصر را بخواندوما بين وقت مخصوص نماز ظهر ووقت مخصوص نماز عصر, وقت مشترك نـمـازظهر ونماز عصر است كه اگر كسي دراين وقت اشتباها تمام نماز عصر را پيش از نمازظهر بخواند, نمازش صحيح است وبايد نماز ظهر را بعد از آن بجا آورد.
(مـسـاله 740) اگر پيش از خواندن نماز ظهر, سهوا مشغول نماز عصر شود و در بين نماز بفهمد اشتباه كرده است , چنانچه در وقت مشترك باشد, بايد نيت را به نمازظهر برگرداند - يعني : نيت كند كه آنچه تا حال خوانده ام وآنچه را مشغولم وآنچه بعد مي خوانم همه نماز ظهر باشد - وبعد از آن كـه نـماز را تمام كرد, نماز عصر رابخواند و اگر در وقت مخصوص به ظهر باشد, بنابر احتياط نيت را به نماز ظهربرگرداند و نماز را تمام كند, بعد هر دو نماز را به ترتيب بجا آورد.
(مـساله 741) در زمان حضور امام (ع ) واجب است انسان در روز جمعه بجاي نماز ظهر دو ركعت نـمـاز جمعه بخواند, ولي در زمان غيبت اگر كسي نماز جمعه بخواند, احتياط واجب آن است كه نماز ظهر را هم بخواند.
(مساله 742) وقت نماز جمعه از اول ظهر است , تا مقداري كه مكلف بتواند نمازجمعه را با شراي ط آن - تحصيل طهارت از حدث وخبث و حضور در اجتماع - بجاآورد.