احكام وضو
(مساله 305) كسي كه در كارهاي وضو وشرايط آن - مثل پاك بودن آب و غصبي نبودن آن - خيلي شك مي كند, بايد به شك خود اعتنا نكند.
(مـسـاله 306) اگر شك كند كه وضوي او باطل شده است يا نه , بنا مي گذارد كه وضوي او باقي اسـت .
ولـي اگر بعد از بول استبرا نكرده ووضو گرفته باشد وبعد از وضو رطوبتي از او بيرون آيد كه نداند بول است يا چيز ديگر, وضوي او باطل است .
(مساله 307) كسي كه شك دارد وضو گرفته يا نه بايد وضو بگيرد.
(مـسـاله 308) كسي كه مي داند وضو گرفته وحدثي هم از او سر زده , مثلا بول كرده , اگرنداند كـدام جلوتر بوده , چنانچه پيش از نماز است , بايد وضو بگيرد.
و اگر در بين نمازاست احتياط آن اسـت كـه نـمـاز را تـمام كند وبا وضوي ديگر اعاده كند و اگر بعد از نمازاست نمازي كه خوانده صحيح است وبراي نمازهاي بعد بايد وضو بگيرد.
(مساله 309) اگر بعد از وضو يا در بين آن يقين كند كه بعضي جاها را نشسته يامسح نكرده است , چـنـانـچـه رطوبت جاهايي كه پيش از آن است خشك شده , بايددو باره وضو بگيرد واگر خشك نـشده بايد جايي را كه فراموش كرده وآنچه بعد از آن است بشويد يا مسح كند و اگر در بين وضو در شستن يا مسح كردن جايي شك كندبايد به همين دستور عمل كند.
(مساله 310) اگر بعد از نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه , در صورتي كه احتمال مي دهد پيش از نـماز به حكم لزوم وضو براي نماز ملتفت بوده , نماز او صحيح است , ولي بايد براي نمازهاي بعد وضو بگيرد.
(مساله 311) اگر در بين نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه , احتياط لازم آن است كه نماز را تمام كند وبعد با وضوي ديگر آن را اعاده نمايد.
(مـساله 312) اگر بعد از نماز شك كند, كه قبل از نماز وضوي او باطل شده يا بعد ازنماز, نمازي كه خوانده صحيح است .
(مـسـالـه 313) اگر انسان مرضي دارد كه بول او قطره قطره مي ريزد يا نمي تواند ازبيرون آمدن غائط خود داري كند, چنانچه يقين دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن ونماز خـوانـدن مهلت پيدا مي كند, بايد نماز را در وقتي كه مهلت پيدا مي كند بخواند واگر مهلت او به مقدار كارهاي واجب نماز است , بايد دروقتي كه مهلت دارد, فقط كارهاي واجب نماز را بجا آورد وكارهاي مستحب آن مانند اذان واقامه وقنوت را ترك نمايد.
(مـساله 314) اگر به مقدار وضو ونماز مهلت پيدا نمي كند ودر بين نماز چند دفعه بول يا غائط از او خـارج مي شود, كه اگر بخواهد بعد از هر دفعه وضو بگيرد سخت نيست , بايد ظرف آبي پهلوي خـود بـگذارد وهر وقت بول يا غائط از او خارج شد,فورا وضو بگيرد وبقيه نماز را بخواند.
و احتياط واجـب آن اسـت كه كسي كه نمي تواند خود را از بول يا خارج شدن غائط, نگاه دارد ووضو در بين نماز موجب به هم خوردن موالات نماز شود, همان نماز را دو باره با يك وضو بخواند واگر دربين آن نماز وضوي او باطل شد اعتنا نكند.
(مساله 315) كسي كه بول يا غائط طوري پي در پي از او خارج مي شود كه وضوگرفتن بعد از هر دفـعه براي او سخت است , اگر بتواند مقداري از نماز را با وضوبخواند بايد براي هر نماز يك وضو بگيرد.
(مساله 316) كسي كه بول يا غائط پي در پي از او خارج مي شود اگر نتواند هيچ مقدار از نماز را با وضو بخواند, احتياط واجب آن است كه براي هر نماز يك وضوبگيرد.
(مـسـالـه 317) اگـر مـرضي دارد كه نمي تواند از خارج شدن باد جلوگيري كند بايد به وظيفه كساني كه نمي توانند از بيرون آمدن بول و غائط خودداري كنند عمل نمايد.
(مـسـاله 318) كسي كه بول يا غائط پي در پي از او خارج مي شود, بايد براي هر نمازوضو بگيرد و فورا مشغول نماز شود ولي براي بجا آوردن سجده وتشهد فراموش شده ونماز احتياط كه بايد بعد از نماز انجام داد, در صورتي كه آنها را بعد از نماز فورابجا بياورد, وضو گرفتن لازم نيست .
(مساله 319) كسي كه بول او قطره قطره مي ريزد, بايد براي نماز بوسيله كيسه اي كه درآن پنبه يا چـيـز ديـگـري اسـت كه از رسيدن بول به جاهاي ديگر جلوگيري مي كند, خود را حفظ نمايد, و احـتـياط واجب آن است كه پيش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد, ونيز كسي كه نمي تواند از بيرون آمدن غائطخودداري كند چنانچه ممكن باشد بايد بمقدار نماز از رسيدن غائ ط بـه جـاهـاي ديـگرجلوگيري نمايد, واحتياط واجب آن است كه اگر مشقت ندارد, براي هر نماز مخرج غائط را آب بكشد.
(مـسـاله 320) كسي كه نمي تواند از بيرون آمدن بول وغائط خودداري كند درصورتي كه ممكن باشد, بايد به مقدار نماز از خارج شدن بول وغائط جلوگيري نمايد اگر چه خرج داشته باشد.
بلكه اگر مرض او به آساني معالجه مي شود, احتياطواجب آن است كه خود را معالجه نمايد.
(مـساله 321) كسي كه نمي تواند از بيرون آمدن بول وغائط خود داري كند, بعد ازآن كه مرض او خوب شد, لازم نيست نمازهايي را كه در وقت مرض مطابق وظيفه اش خوانده قضا نمايد ولي اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود, بايدنمازي را كه در آنوقت خوانده دو باره بخواند.