نيت

مسأله 952 - انسان بايد نماز را به قصد قربت - چنان كه در وضو گذشت و با اخلاص به جا آورد ، و لازم نيست نيت را از قلب خود بگذراند ، يا بر زبان جاري كند ، مثل آن كه بگويد : ( چهار ركعت نماز ظهر مي خوانم براي انجام فرمان خداوند ) بلكه در نماز احتياط جايز نيست به زبان بگويد .

مسأله 953 - اگر در نماز ظهر يا در نماز عصر نيت كند كه چهار ركعت نماز مي خوانم و معين نكند ظهر است يا عصر - نه تفصيلا و نه اجمالا - نماز او باطل است ، و مقصود از نيت اجمالي اين است كه مثلا نسبت به نماز ظهر قصد كند كه آنچه اول بر من واجب شده به جا مي آورم . و نيز كسي كه مثلا قضاي نماز ظهر بر او واجب است ، اگر در وقت نماز ظهر بخواهد آن نماز قضا يا نماز ظهر را بخواند ، بايد نمازي را كه مي خواند در نيت - اگر چه اجمالا - معين كند ، مثلا نسبت به قضاي نماز ظهر ، نيت كند آنچه را كه اول به ذمهء من آمده به جا مي آورم .

مسأله 954 - انسان بايد از اول تا آخر نماز به نيت خود باقي باشد ، پس اگر در بين نماز به طوري غافل شود كه اگر بپرسند چه مي كني ؟ نداند چه بگويد ، نمازش باطل است .

مسأله 955 - انسان بايد فقط براي خداوند عالم نماز بخواند ، پس كسي كه ريا كند ، يعني براي نشان دادن به مردم نماز بخواند ، نمازش باطل است ، خواه فقط براي مردم باشد يا خدا و مردم هر دو را در نظر بگيرد .

مسأله 956 - اگر قسمتي از نماز را هم براي غير خدا به جا آورد نمازش باطل است ، بلكه اگر نماز را براي خدا به جا آورد ولي براي نشان دادن به مردم در جاي مخصوصي مثل مسجد ، يا در وقت مخصوصي مثل اول وقت ، يا به طرز مخصوصي مثلا با جماعت نماز بخواند ، نمازش باطل است ، و بنابر احتياط واجب اگر مستحباتي را كه ظرف آنها نماز است - مثل قنوت - براي غير خدا به جا آورد ، نمازش باطل است .