احكام وضوي جبيره
چيزي كه با آن زخم و شكسته را مي بندند ، و دوايي كه روي زخم و مانند آن مي گذارند جبيره ناميده مي شود .
مسأله 330 - اگر در يكي از جاهاي وضو زخم يا دمل يا شكستگي باشد ، چنانچه روي آن باز است و آب ضرر ندارد بايد به طور معمول وضو گرفت .
مسأله 331 - اگر زخم يا دمل يا شكستگي در صورت و دستهاست و روي آن باز است و آب ريختن روي آن ضرر دارد ، چنانچه كشيدن دست تر بر آن ضرر ندارد ، بايد در شكستگي دست تر بر آن بكشد ، و همچنين بنابر احتياط واجب در زخم و دمل ، و احتياط مستحب آن است كه بعد پارچهء پاكي روي آن بگذارد و دست تر را روي پارچه هم بكشد ، و اگر اين مقدار هم ضرر دارد يا زخم و شكستگي نجس است و نمي شود آب كشيد ، در مورد زخم بايد اطراف آن را به طوري كه در وضو گذشت از بالا به پايين بشويد و تيمم لازم نيست ، و احتياط مستحب آن است كه پارچهء پاكي روي زخم بگذارد و دست تر روي آن بكشد و تيمم هم بنمايد . و اما در شكستگي بايد تيمم نمايد و بنابر احتياط واجب وضو نيز گرفته و پارچهء پاكي روي آن بگذارد و روي پارچه را با دست تر بكشد .
مسأله 332 - اگر زخم يا دمل يا شكستگي در جلوي سر يا روي پاهاست و روي آن باز است ، چنانچه نتواند آن را مسح كند - به اين معني كه مثلا زخم تمام محل مسح را گرفته باشد ، يا آن كه از مسح جاهاي سالم نيز متمكن نباشد - بنابر احتياط واجب بين وضو - به اين ترتيب كه پارچهء پاكي روي آن بگذارد و روي پارچه را با تري آب وضو كه در دست مانده مسح كند - و تيمم جمع كند .
مسأله 333 - اگر روي دمل يا زخم يا شكستگي بسته باشد ، چنانچه باز كردن آن مشقت ندارد و آب هم براي آن ضرر ندارد ، بايد باز كند و وضو بگيرد ، چه زخم و مانند آن در صورت و دستها باشد ، يا جلوي سر و روي پاها باشد .
مسأله 334 - اگر زخم يا دمل يا شكستگي كه بسته است در صورت يا دستها باشد ، چنانچه باز كردن يا ريختن آب روي آن ضرر و يا مشقت دارد ، بايد مقداري را كه ضرر و مشقت ندارد از اطراف شسته و روي جبيره را مسح نمايد .
مسأله 335 - اگر نميشود روي زخم را باز كرد ولي زخم و چيزي كه روي آن گذاشته پاك است، و رساندن آب به زخم ممكن است و ضرر و مشقت ندارد ، بايد آب را به روي زخم با رعايت ترتيب - و در صورت بنابر احتياط - برساند ، ولي اگر جبيره در صورت باشد و رساندن آب با رعايت ترتيب ممكن نباشد بنابر احتياط بين شستن و مسح با مراعات ترتيب جمع كند ، و اگر زخم يا چيزي كه روي آن گذاشته نجس است ، چنانچه آب كشيدن آن و رساندن آب به روي زخم ممكن باشد و ضرر و مشقت نداشته باشد ، بايد آن را آب بكشد و موقع وضو آب را به زخم برساند . و در صورتي كه رساندن آب به روي زخم ممكن نيست يا ضرر يا مشقت دارد ، يا زخم نجس است و نمي شود آن را آب كشيد ، يا ضرر يا مشقت دارد ، بايد اطراف زخم را بشويد ، و اگر جبيره پاك است روي آن را مسح كند ، و اگر جبيره نجس است يا نمي شود روي آن را دست تر كشيد ، در صورتي كه ممكن است پارچهء پاكي را روي آن بگذارد ، و بنابر احتياط واجب جمع كند بين تيمم و مسح بر آن پارچه - و حتي الامكان پارچه را به گونه اي بگذارد كه جزء جبيره حساب شود - و در صورتي كه گذاشتن پارچه يا مسح بر آن ممكن نباشد ، بنابر احتياط واجب اطراف آن را به طوري كه در وضو گذشت بشويد و تيمم هم بنمايد .
مسأله 336 - اگر جبيره تمام صورت يا تمام يكي از دستها يا تمام هر دو دست را گرفته باشد ، احتياط واجب آن است كه جمع كند بين وضوي جبيره اي و تيمم .
مسأله 337 - اگر جبيره تمام اعضاي وضو را گرفته باشد ، بنابر احتياط واجب جمع كند بين وضوي جبيره و تيمم .
مسأله 338 - كسي كه در كف دست و انگشتها جبيره دارد ، و در موقع وضو دست تر روي آن كشيده است ، سر و پا را با همان رطوبت مسح كند .
مسأله 339 - اگر جبيره تمام پهناي روي پا را گرفته ولي مقداري از طرف انگشتان و مقداري از طرف بالاي پا كه مسحش واجب است باز است ، بايد جاهايي كه باز است روي پا را ، و جايي كه جبيره است روي جبيره را مسح كند .
مسأله 340 - اگر در صورت يا دستها چند جبيره باشد ، بايد بين آنها را بشويد ، و اگر جبيره ها در سر يا روي پاها باشد ، بايد بين آنها را مسح كند ، و در جاهايي كه جبيره است بايد به دستور جبيره عمل نمايد .
مسأله 341 - اگر جبيره بيشتر از معمول اطراف زخم را گرفته و برداشتن آن بدون مشقت ممكن نيست ، بنابر احتياط واجب وضوي جبيره بگيرد و تيمم هم بنمايد ، و اگر برداشتن زايد از معمول جبيره بدون مشقت ممكن است ، بايد آن را بردارد ، پس اگر زخم در صورت يا دستهاست آن قسمت را بشويد ، و اگر در سر يا روي پاهاست ومسحش واجب است ، آن را مسح كند و براي جاي زخم به دستور جبيره عمل نمايد .
مسأله 342 - اگر در اعضاي وضو زخم و جراحت و شكستگي نيست ولي به جهت ديگري آب براي آنها ضرر دارد بايد تيمم كند .
مسأله 343 - اگر جايي از اعضاي وضو را رگ زده است و نمي تواند آن را از جهت ضرر بشويد ، حكم آن حكم زخم و جراحت است كه در مسائل قبل گذشت ، و اگر براي جهت ديگري مثل بند نيامدن خون نمي تواند آن را بشويد بايد تيمم كند .
مسأله 344 - اگر در جاي وضو يا غسل چيزي چسبيده است كه برداشتن آن ممكن نيست يا موجب حرج است بنابر احتياط واجب جمع كند بين وضو يا غسل جبيره اي و تيمم .
مسأله 345 - در غير غسل ميت از ساير اغسال ، غسل جبيره اي مثل وضوي جبيره اي است ، و بنابر احتياط واجب آن را ترتيبي به جا آورد ، ولي اگر در بدن زخم يا دمل باشد - چه محل مجبور باشد و چه مكشوف - هر چند براي تخيير بين غسل و تيمم وجهي هست ، اما احتياط واجب آن است كه غسل كند ، و حكم موضع شكسته و زخم و دمل در غسل همان است كه در صورت و دستها در وضو گذشت .
مسأله 346 - كسي كه وظيفهء او تيمم است اگر در بعضي از جاهاي تيمم او زخم يا دمل يا شكستگي باشد ، بايد به دستور وضوي جبيره اي تيمم جبيره اي نمايد .
مسأله 347 - كسي كه بايد با وضو يا غسل جبيره اي نماز بخواند ، چنانچه بداند كه تا آخر وقت عذر او بر طرف نمي شود ، مي تواند در اول وقت نماز بخواند ، ولي اگر اميد دارد كه تا آخر وقت عذر او بر طرف شود بهتر آن است كه صبر كند و چنانچه عذر او بر طرف نشد در آخر وقت نماز را با وضو يا غسل جبيره اي به جا آورد ، و در صورتي كه اول وقت نماز خواند و تا آخر وقت عذرش بر طرف شد ، بايد وضو گرفته يا غسل كرده و نماز را اعاده نمايد .
مسأله 348 - اگر انسان براي مرضي كه در چشم اوست ، موي چشم خود را بچسباند ، يا از جهت درد چشم آب براي آن ضرر داشته باشد بايد تيمم نمايد .
مسأله 349 - كسي كه نمي داند وظيفه اش تيمم است يا وضوي جبيره اي ، بايد احتياط كند به جمع بين وضو و تيمم .
مسأله 350 - نمازهايي را كه انسان با وضوي جبيره اي خوانده و تا آخر وقت عذرش مستمر بوده ، صحيح است و مي تواند با آن وضو نمازهاي بعدي را در صورتي كه در تمام وقت عذرش مستمر باشد به جا آورد ، و هرگاه عذرش بر طرف شد براي نمازهاي بعد بنابر احتياط واجب وضو بگيرد .