مواردي كه نجس بودن لباس يا بدن نمازگزار جايز است


مواردي كه نجس بودن لباس يا بدن نمازگزار جايز است

مسأله 774ـ در شش صورت اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد نماز او صحيح



[151]

است:

1ـ در جايي كه به واسطه زخم يا جراحت و دمل، لباس يا بدن به خون آلوده شده باشد.

2ـ در جايي كه خون موجود در لباس كمتر از درهم باشد (درهم تقريباً به اندازه يك «بند انگشت» اشاره است).

3ـ هرگاه لباسهاي كوچك مانند جوراب و عرقچين او نجس باشد.

4ـ محمول متنجّس.

5ـ لباس زني كه پرستار بچّه است.

6ـ در جايي كه ناچار است با بدن يا لباس نجس نماز بخواند. شرح اينها در مسائل آينده خواهد آمد.

مسأله 775ـ اوّل هرگاه در بدن يا لباس نمازگزار خون زخم يا جراحت يا دمل باشد اگر به گونه اي است كه آب كشيدن بدن يا لباس، كار مشكلي است تا وقتي كه زخم يا جراحت و دمل خوب نشده مي تواند با آن نماز بخواند، همچنين است چركي كه با خون بيرون مي آيد، يا دوايي كه روي زخم مي گذارند و نجس مي شود، ولي اگر زخم بزودي خوب مي شود و شستن خون آن از لباس يا بدن آسان است بايد آن را آب كشد.

مسأله 776ـ جايي از لباس يا بدن كه با زخم فاصله دارد اگر با آن نجس
شود بايد آن را آب بكشد، مگر جاهايي كه معمولاً خون از زخم به آنجا
سرايت مي كند.

مسأله 777ـ هرگاه به آساني مي تواند زخم را پانسمان كند و از سرايت خون به ساير بدن يا لباس جلوگيري كند بايد اين كار را انجام دهد.

مسأله 778ـ هرگاه زخم داخل بيني يا دهان باشد و خوني از آن به بدن يا لباس رسد احتياط واجب آن است كه با آن نماز نخواند، خون بواسير نيز اگر از داخل بدن باشد همين حكم را دارد.



[152]

مسأله 779ـ كسي كه بدنش زخم است اگر در لباس يا بدن خود خوني ببيند و نداند از آن زخم است يا خون ديگر نماز خواندن با آن مشكل است.

مسأله 780ـ اگر چند زخم در بدن وجود دارد و بطوري نزديك هم است كه يك زخم حساب مي شود تا وقتي كه همه خوب نشده است نماز خواندن با آنها اشكال ندارد، ولي اگر به اندازه اي از هم دور است كه هر كدام يك زخم حساب مي شود، هر كدام خوب شود بايد بدن و لباس را از خون آن آب بكشد.

مسأله 781ـ دوم از موارد عفو، خون كمتر از درهم است كه در لباس نمازگزار باشد، نماز خواندن با آن جايز است به شرط اين كه از خون حيض يا نفاس و استحاضه و خون سگ و خوك و مردار و خون حيوان حرام گوشت و همچنين خون كافر نباشد(بنابر احتياط واجب).

مسأله 782ـ هرگاه خون در چند جاي لباس پراكنده باشد اگر مجموع آن كمتر از درهم است براي نماز ضرري ندارد، ولي خوني كه بر بدن است به هر مقدار باشد بنابر احتياط واجب بايد آن را شست.

مسأله 783ـ هرگاه لباس داراي آستر است اگر خون به آستر نيز سرايت كند هر كدام خون جداگانه اي حساب مي شود، ولي در پارچه اگر زياد ضخيم نباشد و از يك طرف به طرف ديگر سرايت كند، پشت و روي آن يكي محسوب مي شود.

مسأله 784ـ خوني كه كمتر از مقدار درهم است هرگاه بدون شستن از لباس زايل شود جاي آن نجس است، ولي براي نماز اشكالي ندارد.

مسأله 785ـ اگر خوني كه در لباس است كمتر از درهم باشد و نجاست ديگري مانند بول روي آن بريزد نماز خواندن با آن جايز نيست.

مسأله 786ـ سوم از موارد عفو، لباسهاي كوچك نمازگزار است، مانند عرقچين و جورابي كه نمي توان با آن عورت را پوشانيد، اگر نجس باشد نماز با آنها صحيح است و همچنين انگشتر و عينك كه نجس شده است.

مسأله 787ـ چهارم، هرگاه دستمال يا لباس نجسي كه مي توان با آن عورت را



[153]

پوشانيد در جيب نمازگزار باشد نماز او صحيح است و همچنين ساير اشياء نجس، ولي احتياط مستحب اجتناب از آن است.

مسأله 788ـ پنجم، زني كه پرستار بچّه است و نمي تواند براي نماز به آساني لباس طاهر تهيّه كند، هرگاه در شبانه روز يك مرتبه لباس خود را بشويد مي تواند با آن نماز بخواند، هرچند لباسش با بول بچّه نجس شود، ولي احتياط آن است كه لباس خود را براي اوّلين نمازي كه به جا مي آورد آب بكشد.

مسأله 789ـ هرگاه بتواند با وسايلي (مثلاً با پوشكهاي معمولي) جلو سرايت نجاست بچّه را بگيرد بايد چنين كند و نيز اگر لباسهاي متعدد دارد بايد از لباس پاك استفاده كند.




بازگشت