مواردي كه لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد

856 - در سه صورت كه تفصيل آنها بعدا گفته مي شود , اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد , نماز او صحيح است : اول آنكه به واسطه زخم يا جراحت يا دملي كه در بدن اوست .
لباس يا بدنش به خون آلوده شده باشد.
دوم آنكه بدن يا لباس او به مقدار كمتر از درهم ( كه تقريبا به اندازه بند سر انگشت ابهام - شست - مي شود ) بخون آلوده باشد.
سوم آنكه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند و نيز در يك صورت اگر لباس نمازگزار نجس باشد نماز او صحيح است و آن صورت آن است كه لباسهاي كوچك او مانند جوراب و عرقچين نجس باشد.
و احكام اين چهار صورت مفصلا در مسائل بعد گفته مي شود.

857 - اگر در بدن يا لباس نمازگزار , خون زخم يا جراحت يا دمل باشد تا وقتي كه زخم يا جراحت يا دمل خـوب نـشـده اسـت مي تواند با آن خون نماز بخواند و همچنين است اگر چركي كه با خون بيرون آمده يا دوايي كه روي زخم گذاشته اند و نجس شده در بدن يا لباس او باشد.
858 - اگـر خـون بـريـدگي و زخمي كه بزودي خوب مي شود و شستن آن آسان است , در بدن يا لباس نمازگزار باشد , نماز او باطل است .
859 - اگر جايي از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد , به رطوبت زخم نجس شود , جايز نيست با آن نماز بخواند.
ولي اگر مقداري از بدن يا لباس كه معمولا به رطوبت زخم آلوده مي شود , به رطوبت آن نجس شود نماز خواندن با آن مانعي ندارد.
860 - اگر از بواسير كه دانه هاي آن بيرون نباشد يا زخمي كه توي دهان و بيني و مانند اينها است , خوني بـه بدن يا لباس برسد , ظاهر اين است كه مي تواند با آن نماز بخواند , و امام خون بواسيري كه دانه هاي آن بيرون است بدون اشكال نماز خواندن با آن جايز است .
861 - كسي كه بدنش زخم است , اگر در بدن يا لباس خود خوني كه بيشتر از درهم است ببيند و نداند از زخم است يا خون ديگر , احتياط واجب آن است كه با آن نماز نخواند.
862 - اگـر چـند زخم در بدن باشد و به طوري نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شود , تا وقتي همه خوب نشده اند نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد.
ولـي اگـر به قدري از هم دور باشند كه هر كدام يك زخم حساب شود , هر كدام كه خوب شد , بايد براي نماز بدن و لباس را از خون آن آب بكشد.
863 - اگر سر سوزني خون حيض در بدن يا لباس نمازگزار باشد , نماز او باطل است و بنابر احتياط خون نجس العين مثل خوك و مردار و حيوان حرام گوشت و خون نفاس و استحاضه نيز چنين است .
ولـي خـونهاي ديگر مثل خون بدن انسان يا خون حيوان حلال گوشت اگر چه در چند جاي بدن و لباس باشد , در صورتي كه روي هم كمتر از درهم باشد نماز خواندن با آن اشكال ندارد.
864 - خـوني كه به لباس بي آستر بريزد و به پشت آن برسد , يك خون حساب مي شود , ولي اگر پشت آن جـدا خوني شود , بايد هر كدام را جدا حساب نمود پس اگر خوني كه در پشت و روي لباس است روي هم كمتر از درهم باشد , نماز با آن صحيح و اگر بيشتر باشد , نماز با آن باطل است .
865 - اگـر خـون روي لـباسي كه آستر دارد بريزد و به آستر آن برسد يا به آستر بريزد و روي لباس خوني شـود , بـايد هر كدام را جدا حساب نمود مگر در صورتي كه متصل به هم باشند به طوري كه در نزد عرف يـك خـون حـسـاب شود , پس اگر خون روي لباس و آستر كمتر از درهم باشد , نماز با آن صحيح و اگر بيشتر باشد نماز با آن باطل است .
866 - اگر خون بدن يا لباس كمتر از درهم باشد و رطوبتي به آن برسد كه اطراف را آلوده كند , نماز با آن بـاطـل اسـت , اگر چه خون و رطوبتي كه به آن رسيده به اندازه درهم نباشد , ولي اگر رطوبت فقط به خون برسد و اطراف را آلوده نكند , ظاهر اين است كه نماز خواندن با آن اشكال ندارد.
867 - اگـر بـدن يـا لـبـاس خوني نشود , ولي به واسطه رسيدن با رطوبت به خون نجس شود , اگر چه مقداري كه نجس شده كمتر از درهم باشد , نمي شود با آن نماز خواند.
868 - اگـر خـونـي كـه در بدن يا لباس است كمتر از درهم باشد و نجاست ديگري به آن برسد , مثلا يك قطره بول روي آن بريزد , در صورتي كه به بدن يا لباس برسد , نماز خواندن با آن جايز نيست بلكه اگر به بدن يا لباس هم نرسد بنابر احتياط لازم نماز خواندن با آن صحيح نيست .
869 - اگـر لباسهاي كوچك نمازگزار مثل عرقچين و جوراب كه نمي شود با آنها عورت را پوشانيد نجس باشد , چنانچه - بنابر احتياط لازم - از مردار نجس يا از حيوان نجس العين مانند سگ درست نشده باشد , نماز با آنها صحيح است و نيز اگر با انگشتري نجس نماز بخواند اشكال ندارد.
870 - چيز نجس مانند دستمال و كليد و چاقوي نجس جايز است همراه نمازگزار باشد , و بعيد نيست كه مطلق لباس نجس كه همراه اوست ضرري به نماز نرساند.
871 - گر مي داند خوني كه در بدن يا لباس او است كمتر از درهم است , ولي احتمال مي دهد از خونهايي باشد كه عفو در آنها نيست جايز است با آن خون نماز بخواند و شستنش لازم نيست .
872 - اگـر خوني كه در لباس يا بدن است كمتر از درهم باشد و نداند كه از خونهايي است كه عفو در آنها نيست , و نماز بخواند و بعد معلوم شود كه از خونهايي بوده كه عفو در آنها نيست اعاده نماز لازم نيست , و همچنين است اگر اعتقاد نمايد كه كمتر از درهم است و نماز بخواند و بعد معلوم شود كه به مقدار درهم يا بيشتر بوده در اين صورت نيز حاجتي به اعاده نيست .