احكام وضو ).

305 - كـسـي كـه در كارهاي وضو و شرايط آن مثل پاك بودن آب و غصبي نبودن آن خيلي شك مي كند , بايد به شك خود اعتنا نكند.
306 - اگر شك كند كه وضوي او باطل شده يا نه , بنا مي گذارد كه وضوي او باقي است , ولي اگر بعد از بول استبراء نكرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبتي از او بيرون آيد كه نداند بول است يا چيز ديگر , وضوي او باطل است .
307 - كسي كه شك دارد وضو گرفته يا نه بايد وضو بگيرد.
308 - كسي كه مي داند وضو گرفته و حدثي هم از او سر زده , مثلا بول كرده , اگر نداند كدام جلوتر بوده , چـنـانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد , و اگر در بين نماز است بايد نماز را بشكند و وضو بگيرد , و اگر بعد از نماز است , نمازي كه خوانده صحيح است و براي نمازهاي بعد بايد وضو بگيرد.
309 - اگـر بـعـد از وضـو يـا در بـين آن يقين كند كه بعضي جاها را نشسته يا مسح نكرده است , چنانچه رطـوبـت جـاهـايـي كه پيش از آن است به جهت طول مدت خشك شده , بايد دوباره وضو بگيرد , و اگر خشك نشده يا به جهت گرمي هوا و مانند آن خشك شده , بايد جايي را كه فراموش كرده و آنچه بعد از آن است بشويد يا مسح كند , و اگر در بين وضو در شستن يا مسح كردن جايي شك كند بايد به همين دستور عمل نمايد.
310 - اگـر بعد از نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه نمازش صحيح است , و بايد براي نمازهاي بعد وضو بگيرد.
311 - اگـر در بـيـن نـماز شك كند كه وضو گرفته يا نه , نماز او باطل است , و بايد وضو بگيرد و نماز را بخواند.
312 - اگـر بـعـد از نماز بفهمد كه وضوي او باطل شده ولي شك كند كه قبل از نماز باطل شده يا بعد از نماز , نمازي كه خوانده صحيح است .
313 - اگـر انسان مرضي دارد كه بول او قطره قطره مي ريزد , يا نمي تواند از بيرون آمدن غايط خودداري كـنـد , چـنانچه يقين دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مـي كند , بايد نماز را در وقتي كه مهلت پيدا مي كند بخواند , و اگر مهلت او به مقدار كارهاي واجب نماز است , بايد در وقتي كه مهلت دارد , فقط كارهاي واجب نماز را به جا آورد , و كارهاي مستحب مانند اذان و اقامه و قنوت را ترك نمايد.
314 - اگـر به مقدار وضو و قسمتي از نماز مهلت پيدا مي كند و در بين نماز يك دفعه يا چند دفعه بول يا غـايـط از او خـارج مي شود احتياط لازم آن است كه در مهلتي كه دارد وضو گرفته و نماز بخواند ولي در مـيـان نـماز لازم نيست به سبب بول يا غايط خارج شده وضو را تجديد كند , اگر چه احتياط مستحب آن اسـت كـه ظـرف آب پـهـلـوي خود بگذارد و هر وقت بول يا غايط از او خارج شد وضو بگيرد و بقيه نماز را بخواند , و مورد اين احتياط جايي است كه به سبب طولاني بودن مدت خارج شده بول يا غايط يا به ضميمه تجديد وضو موالات بين اجزاي نماز از بين نرود و اگر نه جايي براي اين احتياط نيست .
315 - كـسي كه بول يا غايط طوري پي در پي از او خارج مي شود كه به مقدار وضو و قسمتي از نماز مهلت پيدا نمي كند , براي هر نمازش بدون اشكال يك وضو كفايت مي كند , بلكه اظهر اين است كه يك وضو براي چندين نماز نيز كافي است , مگر اينكه محدث به حدث ديگري گردد , و بهتر آن است كه براي هر نماز يك وضو بگيرد , ولي براي سجده و تشهد قضا شده و نماز احتياط وضوي ديگري لازم نيست .
316 - كـسـي كه بول يا غايط پي در پي از او خارج مي شود , لازم نيست بعد از وضو فورا نماز بخواند , اگر چه بهتر اين است كه به نماز مبادرت نمايد.
317 - كسي كه بول يا غايط پي در پي از او خارج مي شود , بعد از وضو گرفتن جايز است كه نوشته قرآن را مس نمايد , اگر چه در غير حال نماز باشد.
318 - كـسي كه بول او قطره قطره مي ريزد بايد براي نماز به وسيله كيسه اي كه در آن پنبه يا چيز ديگري اسـت كه از رسيدن بول به جاهاي ديگر جلوگيري مي كند , خود را حفظ نمايد , و احتياط واجب آن است كـه پـيش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد , و نيز كسي كه نمي تواند از بيرون آمدن غايط خودداري كند , چنانچه ممكن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غايط به جاهاي ديگر جلوگيري نمايد , و احتياط واجب آن است كه اگر مشقت ندارد , براي هر نماز مخرج غايط را آب بكشد.
319 - كـسي كه نمي تواند از بيرون آمدن بول يا غايط خودداري كند , در صورتي كه ممكن باشد به مقدار نـماز از خارج شدن بول يا غايط جلوگيري نمايد , بهتر آن است كه جلوگيري نمايد , اگرچه خرج داشته باشد , بلكه اگر مرض او به آساني معالجه شود بهتر آن است كه خود را معالجه نمايد.
320 - كـسي كه نمي تواند از بيرون آمدن بول يا غايط خودداري كند , بعد از آنكه مرض او خوب شد , لازم نيست نمازهايي را كه در وقت مرض مطابق وظيفه اش خوانده قضا نمايد.
ولـي اگـر در بـيـن وقت نماز مرض او خوب شود , بايد بنابر احتياط لازم نمازي را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند.
321 - اگـر كـسـي مرضي دارد كه نمي تواند از خارج شدن باد جلوگيري كند , بايد به وظيفه كساني كه نمي توانند از بيرون آمدن بول يا غايط خودداري كنند عمل نمايد.