شكهاي مبطِل
مسأله 1192 ـ شكهائي كه نماز را باطل مي كند از اين قرار است:
اوّل: شك در شماره ركعتهاي نماز دو ركعتي مثل نماز صبح و نماز مسافر، ولي شك در شماره ركعتهاي نماز مستحب دو ركعتي و بعضي نمازهاي احتياط، نماز را باطل نمي كند.
دوّم: شك در شماره ركعتهاي نماز سه ركعتي.
سوّم: آنكه در نماز چهار ركعتي شك كند كه يك ركعت خوانده يا بيشتر.
چهارم: آنكه در نماز چهار ركعتي پيش از تمام شدن سجده دوّم شك كند كه دو ركعت خوانده يا بيشتر (براي تفصيل اين مسأله به صورت چهارم شكهاي صحيح مراجعه شود).
پنجم: شك بين دو و پنج ركعت يا دو و بيشتر از پنج ركعت.
ششم: شك بين سه و شش ركعت يا سه و بيشتر از شش ركعت.
هفتم: شك در ركعتهاي نماز به صورتي كه نداند چند ركعت خوانده است.
هشتم: شك بين چهار و شش ركعت يا چهار و بيشتر از شش ركعت چه پيش از تمام شدن سجده دوم باشد يا بعد از آن، ولي اگر بعد از سجده دوّم شك بين چهار و شش ركعت و چهار و بيشتر از شش براي او پيش آيد احتياط مستحب آن است كه بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند و بعد از آن دو سجده سهو به جا آورد و نماز را هم دوباره بخواند.
مسأله 1193 ـ اگر يكي از شكهاي باطل كننده براي انسان پيش آيد نمي تواند نماز را بهم بزند ولي اگر به قدري فكر كند كه شك پابرجا شود بهم زدن نماز مانعي
[201]
ندارد.