مواردي كه لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد
مسأله 865 ـ در سه صورت كه تفصيل آنها بعداً گفته مي شود اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد نماز او صحيح است:
اوّل: آنكه به واسطه زخم يا جراحت يا دملي كه در بدن او است لباس يا بدنش به خون آلوده شده باشد.
دوّم: آنكه بدن يا لباس او به مقدار كمتر از درهم (كه تقريباً به اندازه سطح يك دو ريالي مي شود) به خون آلوده باشد.
سوّم: آنكه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند.
و در دو صورت اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد نماز او صحيح است.
اوّل: آنكه لباسهاي كوچك او مانند جوراب و دستكش نجس باشد.
دوّم: آنكه لباس زني كه پرستار بچّه است نجس شده باشد.
و احكام اين پنج صورت مفصلاً در مسائل بعد گفته مي شود.
مسأله 866 ـ اگر در بدن يا لباس نمازگزار، خون زخم يا جراحت يا دمل باشد، چنانچه به گونه اي است كه آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن لباس براي بيشتر مردم يا براي شخص او دشوار است تا وقتي كه زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده است، مي تواند با آن خون، نماز بخواند و همچنين است اگر چركي كه با خون بيرون آمده يا دوائي كه روي زخم گذاشته اند و نجس شده در بدن يا لباس او باشد.
مسأله 867 ـ اگر خون بريدگي و زخمي كه به زودي خوب مي شود و شستن آن آسان است و به اندازه درهم يا بيشتر باشد در بدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است.
[150]
مسأله 868 ـ اگر جائي از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد به رطوبت زخم نجس شود جايز نيست با آن نماز بخواند، ولي اگر مقداري از بدن يا لباس كه معمولاً به رطوبت زخم آلوده مي شود با رطوبت آن نجس شود نماز خواندن با آن مانعي ندارد.
مسأله 869 ـ اگر از توي دهان و بيني و مانند اينها خوني به بدن يا لباس برسد، براي نماز بايد آب بكشد و نمي تواند با آن نماز بخواند ولي با خون بواسير مي شود نماز خواند اگرچه دانه هايش در داخل باشد.
مسأله 870 ـ كسي كه بدنش زخم است اگر در بدن يا لباس خود خوني ببيند و نداند از زخم است يا خون ديگر، نماز خواندن با آن مانعي ندارد.
مسأله 871 ـ اگر چند زخم در بدن باشد و به طوري نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شود تا وقتي همه خوب نشده اند نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد. ولي اگر به قدري از هم دور باشند كه هركدام يك زخم حساب شود هركدام كه خوب شد، بايد براي نماز، بدن و لباس را از خون آن آب بكشد.
مسأله 872 ـ اگر سر سوزني خون حيض در بدن يا لباس نمازگزار باشد نماز او باطل است و بنابر احتياط واجب نبايد خون نفاس و استحاضه در بدن يا لباس نمازگزار باشد، و بهتر است از خون حيوان حرام گوشت بپرهيزد. ولي خونهاي ديگر مثل خون بدن انسان يا خون حيوان حلال گوشت اگرچه در چند جاي بدن و لباس باشد در صورتي كه روي هم كمتر از درهم باشد (كه تقريباً به اندازه سطح يك دو ريالي مي شود) نماز خواندن با آن اشكال ندارد.
مسأله 873 ـ خوني كه به لباس بي آستر بريزد و به پشت آن برسد يك خون حساب مي شود ولي اگر پشت آن جدا خوني شود بايد هركدام را جدا حساب نمود پس اگر خوني كه در پشت و روي لباس است روي هم كمتر از درهم باشد نماز با آن صحيح و اگر بيشتر باشد نماز با آن باطل است.
مسأله 874 ـ اگر خون، روي لباسي كه آستر دارد بريزد و به آستر آن برسد، و يا به آستر بريزد و روي لباس خوني شود، بايد هر كدام را جدا حساب نمود. پس اگر خون روي لباس و آستر كمتر از درهم باشد نماز با آن صحيح و اگر بيشتر باشد نماز با آن باطل است.
مسأله 875 ـ اگر خون بدن يا لباس كمتر از درهم باشد و رطوبتي به آن برسد در صورتي كه خون و رطوبتي كه به آن رسيده به اندازه درهم يا بيشتر شود و اطراف را
[151]
آلوده كند نماز با آن باطل است بلكه اگر رطوبت و خون به اندازه درهم نشود و اطراف را هم آلوده نكند نماز خواندن با آن اشكال دارد ولي اگر رطوبت مخلوط به خون شود و مستهلك شده از بين برود نماز صحيح است.
مسأله 876 ـ اگر بدن يا لباس خوني نشود ولي به واسطه رسيدن به خون نجس شود اگرچه مقداري كه نجس شده كمتر از درهم باشد، نمي شود با آن نماز خواند.
مسأله 877 ـ اگر خوني كه در بدن يا لباس است كمتر از درهم باشد و نجاست ديگري به آن برسد مثلاً يك قطره بول روي آن بريزد نماز خواندن با آن جايز نيست.
مسأله 878 ـ اگر لباسهاي كوچك نمازگزار مثل عرقچين، جوراب و دستكش كه نمي شود با آنها عورت را پوشاند نجس باشد، چنانچه از مردار و حيوان حرام گوشت درست نشده باشد نماز با آنها صحيح است و نيز اگر با انگشتر يا عينك نجس نماز بخواند اشكال ندارد.
مسأله 879 ـ احتياط واجب آن است كه چيز نجسي كه با آن مي شود عورت را پوشاند همراه نمازگزار نباشد، ولي كسي كه اين مسأله را نمي دانسته و مدّتي اينگونه نماز خوانده لازم نيست آن نمازها را قضا كند امّا همراه بودن چيز نجسي كه نمي شود عورت را با آن پوشاند مانند دستمال كوچك و كليد و چاقو و پول نجس مانعي ندارد.
مسأله 880 ـ زني كه پرستار بچّه است و بيشتر از يك لباس ندارد، چنانچه نتواند لباس ديگري بِخرَد يا كرايه كند و يا عاريه نمايد، هرگاه شبانه روزي يك مرتبه لباس خود را آب بكشد اگرچه تا روز ديگر لباسش به بول بچّه نجس شود مي تواند با آن لباس نماز بخواند ولي احتياط واجب آن است كه لباس خود را شبانه روز يك مرتبه براي اوّلين نمازي كه لباسش پيش از آن نجس شده آب بكشد و نيز اگر بيشتر از يك لباس دارد ولي ناچار است كه همه آنها را بپوشد، چنانچه شبانه روزي يك مرتبه به دستوري كه گفته شده همه آنها را آب بكشد كافي است.