شرط دوم:
(686) لباس نمازگزار بايد مباح باشد وكسي كه ميداند پوشيدن لباس غصبي حرام است، اگر عمدا در لباس غصبي نماز بخواند، بنا بر احتياط بايد آن نماز را دوباره با لباس غير غصبي بخواند، گرچه با تحقق قصد قربت، اظهر صحت نماز است. ودر صورت غصبي بودن چيزهايي كه به تنهايي عورت را نميپوشاند مثل عرقچين، و هم چنين چيزهايي كه نمازگزار آنها را پوشيده ولي ساتر مباح ديگري دارد نيز همين حكم جاري است. (687)
كسي كه ميداند پوشيدن لباس غصبي حرام است، ولي نميداند نماز را باطل ميكند، اگر عمدا با لباس غصبي نماز بخواند حكمش همان است كه در مسأله قبل گفته شد. (688) اگر لباسي را با رنگ غصبي رنگ نمايند وعين آن باقي باشد، يا با نخ غصبي دوخته باشند به طوري كه آن نخ عرفا تلف شده حساب نشود، نماز با آن حرام
وبنا بر احتياط باطل است. (689) اگر نداند يا فراموش كند كه لباس او غصبي است اگر چه خودش آن لباس را غصب كرده باشد وبا آن نماز بخواند، نمازش بنابر اظهر صحيح است. (690) اگر صاحب لباس غصبي در خصوص نماز در آن لباس اذن داد ويا به
---
[ 139 ]
طريقي علم به رضايت او حاصل شد، نماز خواندن در آن لباس صحيح است. (691) اگر با عين پولي كه خمس يا زكات آن را نداده لباس بخرد تا زماني كه از پول ديگري خمس يا زكات آن را نداده است نماز خواندن در آن لباس حرام وبنا بر احتياط باطل است.