وقت نافله هاي يوميه
(641) نافله نماز ظهر پيش از نماز ظهر خوانده ميشود ووقت آن از اول ظهر است تا موقعي كه آن مقدار از سايه شاخص كه بعد از ظهر پيدا ميشود، به اندازه دو هفتم آن شود، مثلا اگر درازي شاخص هفت وجب باشد، هر وقت مقدار سايه اي كه بعد از ظهر پيدا ميشود به دو وجب رسيد، آخر وقت نافله ظهر است. اما بعد از اين وقت تا موقعي كه سايه به اندازه خود شاخص بشود باز هم نافله ظهر فضيلت دارد ولي از نظر فضيلت به وقت قبلي نميرسد، وقبل از اذان ظهر وبعد از اين كه سايه به اندازه شاخص شد به اميد اين كه الآن خواندن آن خوب باشد ميتوانند نافله ظهر را بخوانند ولي بنا بر احتياط اگر قبل از ظهر ميخوانند نيت ادا واگر بعد از نماز ميخوانند نيت ادا وقضا ننمايند. (642) نافله عصر پيش از نماز عصر خوانده ميشود ووقت آن تا موقعي است كه آن مقدار از سايه شاخص كه بعد از ظهر پيدا ميشود، به چهار هفتم آن برسد و اگر تا اين وقت نخواند، تا موقعي كه سايه به اندازه دو برابر شاخص بشود وقت فضيلت خواندن نافله عصر است ولي از نظر فضيلت به وقت قبلي يعني چهار هفتم شاخص نميرسد، وچنانچه بخواهد نافله ظهر يا نافله عصر را بعد از وقت آنها بخواند، بهتر است بنا بر اظهر نافله ظهر را بعد از نماز ظهر ونافله عصر را بعد از نماز عصر بخواند وبايد نيت ادا وقضا نكند. (643) وقت نافله مغرب بعد از تمام شدن نماز مغرب است تا وقتي كه سرخي طرف مغرب، كه بعد از غروب كردن آفتاب در آسمان پيدا ميشود، از بين برود. (644) وقت نافله عشا بعد از تمام شدن نماز عشا تا آخر وقت عشا است و احتياط در اين است كه بعد از نماز عشا بلا فاصله خوانده شود. (645) نافله صبح را بعد از تمام شدن نماز شب تا طلوع سرخي از طرف مشرق ميشود خواند وبعد از آن، اول نماز صبح وبعد از آن نافله صبح را بخوانند. (646) وقت نافله شب از نصف شب است تا اذان صبح وبهتر است نزديك
---
[ 130 ]
اذان صبح خوانده شود، واگر كسي چهار ركعت يا بيشتر از نافله شب را خوانده و وقت فريضه صبح رسيده، ميتواند نماز شب را تمام كند ومي تواند نافله وفريضه صبح را بخواند وبعدا باقيمانده نماز شب را قضا كند، واما اگر چيزي از نماز شب را بجا نياورده ويا كمتر از چهار ركعت بجا آورده، در اين دو صورت مقدم داشتن نافله وفريضه صبح بر قضاي نماز شب افضل است. (647) مسافر وكسي كه براي او سخت است نافله شب را بعد از نصف شب بخواند، ميتواند آن را در اول شب بجا آورد. (648) نافله خواندن در وقت فريضه، ولو نافله غير يوميه باشد، در صورتي كه باعث فوت فريضه نشود جايز است و هم چنين جايز است نافله خواندن براي كسي كه نماز قضا يا واجب ديگر مثل نماز استيجاري به گردن دارد.