نماز احتياط

مسأله 1224 ) كسي كه نماز احتياط بر او واجب است، بعد از سلام نماز بايد فوراً نيت نماز احتياط كند و تكبير بگويد و حمد را بخواند و به ركوع رود و دو سجده نمايد پس اگر يك ركعت نماز احتياط بر او واجب است، بعد از دو سجده، تشهد بخواند و سلام دهد و اگر دو ركعت نماز احتياط بر او واجب است، بعد از ركعت دوم تشهد خوانده و سلام دهد.
مسأله 1225 ) نماز احتياط سوره و قنوت ندارد و بايد آن را آهسته بخوانند و نيت آن را به زبان نياورند و احتياط واجب آنست كه بسم الله آن را هم آهسته بگويند.
مسأله 1226 ) اگر پيش از خواندن نماز احتياط بفهمد، نمازي كه خوانده درست بوده، لازم نيست نماز احتياط را بخواند و اگر در بين نماز احتياط بفهمد لازم نيست آن را تمام نمايد.
مسأله 1227 ) اگر پيش از خواندن نماز احتياط بفهمد كه ركعتهاي نمازش كم بوده، چنانچه كاري كه نماز را باطل مي كند انجام نداده، بايد آنچه از نماز نخوانده، بخواند و براي سلام بيجا دو سجده سهو بنمايد و اگر كاري كه نماز را باطل مي كند انجام داده، مثلاً پشت به قبله كرده، بايد نماز را دوباره بجا آورد.
مسأله 1228 ) اگر بعد از نماز احتياط بفهمد كسري نمازش به مقدار نماز احتياط بوده، مثلاً در شك بين سه و چهار، يك ركعت نماز احتياط بخواند، بعد بفهمد نماز را سه ركعت خوانده، نمازش صحيح است.
مسأله 1229 ) اگر بعد از خواندن نماز احتياط بفهمد كسري نماز كمتر از نماز احتياط بوده، مثلاً در شك بين دو و چهار، دو ركعت نماز احتياط بخواند، بعد بفهمد نماز را سه ركعت خوانده، بايد نماز را دوباره بخواند.
مسأله 1230 ) اگر بعد از خواندن نماز احتياط بفهمد كسري نماز بيشتر از نماز احتياط بوده، مثلاً در شك بين سه و چهار يك ركعت نماز احتياط بخواند، بعد بفهمد نماز را دو ركعت خوانده، چنانچه بعد از نماز احتياط كاري كه نماز را باطل مي كند انجام داده، مثلاً پشت به قبله كرده بايد نماز را دوباره بخواند و اگر كاري كه نماز را باطل مي كند انجام نداده، بايد دو ركعت كسري نمازش را بجا آورد بدين معني كه يك ركعت ديگر هم به طور متصل بخواند كه با يك ركعت نماز احتياط كه خوانده نماز را كامل كند و نماز را هم دوباره بخواند و براي زيادي هر يك از سلام در اصل نماز و نماز احتياط دو سجده سهو بجا آورد.
مسأله 1231 ) اگر بين دو و سه و چهار شك كند و بعد از خواندن دو ركعت نماز احتياط ايستاده، يادش بيايد كه نماز را دو ركعت خوانده، لازم نيست دو ركعت نماز احتياط نشسته را بخواند. ولي دو سجده سهو براي زيادي سلام بجا آورد.
مسأله 1232 ) اگر بين سه و چهار شك كند و موقعي كه يك ركعت ايستاده را مي خواند، يادش بيايد كه نماز را سه ركعت خوانده بايد نماز احتياط را تمام كند و نماز صحيح است و براي سلام زيادي سجده سهو بنمايد و اگر موقعي كه دو ركعت نماز احتياط نشسته مي خواند يادش بيايد پس اگر قبل از ركوع يادش بيايد بايستد نماز را مطابق كسري كه دارد تمام كند و اگر بعد از ركوع يادش بيايد بنابراحتياط وجوبي بايد آن را تمام كند و نماز را بعداً اعاده نمايد.
مسأله 1233 ) اگر بين دو و سه و چهار شك كند و موقعي كه دو ركعت نماز احتياط ايستاده را مي خواند، پيش از ركوع دوم يادش بيايد كه نماز را سه ركعت خوانده، بايد بنشيند و نماز احتياط را يك ركعتي تمام كند، و براي سلام زيادي سجده سهو بنمايد.
مسأله 1234 ) اگر در بين نماز احتياط بفهمد كسري نمازش بيشتر يا كمتر از نماز احتياط بوده، چنانچه نتواند نماز احتياط را مطابق كسري نمازش تمام كند بايد آن را رها كند و كسري نماز را بجا آورد، و بنابراحتياط واجب نماز را دوباره بخواند. مثلاً در شك بين سه و چهار اگر موقعي كه دو ركعت نماز احتياط نشسته را مي خواند يادش بيايد كه نماز را دو ركعت خوانده چون نمي تواند دو ركعت نشسته را به جاي دو ركعت ايستاده حساب كند، بايد نماز احتياط نشسته را رها كند و دو ركعت كسري نمازش را بخواند، و احتياطاً نماز را هم دوباره بجا آورد.
مسأله 1235 ) اگر شك كند نماز احتياطي را كه بر او واجب بوده بجا آورده يا نه، چنانچه وقت نماز گذشته به شك خود اعتنا نكند، و اگر وقت دارد در صورتي كه بين شك و نماز زياد طول نكشيده و كاري هم مثل روگرداندن از قبله كه نماز را باطل مي كند انجام نداده، بايد نماز احتياط را بخواند و اگر كاري كه نماز را باطل مي كند بجا آورده، يا بين نماز و شك او زياد طول كشيده، اعتنا به شك ننمايد.
مسأله 1236 ) اگر در نماز احتياط، ركني را زياد كند يا مثلاً به جاي يك ركعت دو ركعت بخواند، نماز احتياط باطل مي شود و بايد دوباره نماز احتياط و اصل نماز را بخواند.
مسأله 1237 ) موقعي كه مشغول نماز احتياط است اگر در يكي از كارهاي آن شك كند، چنانچه محل آن نگذشته، بايد بجا آورد و اگر محلش گذشته، بايد به شك خود اعتنا نكند، مثلاً اگر شك كند كه حمد خوانده يا نه، چنانچه به ركوع نرفته بايد بخواند و اگر به ركوع رفته، بايد به شك خود اعتنا نكند.
مسأله 1238 ) اگر در شماره ركعتهاي نماز احتياط شك كند، چنانچه طرف بيشتر شك نماز را باطل مي كند، بايد بنا را بر كمتر بگذارد و اگر طرف بيشتر شك نماز را باطل نمي كند، بايد بنا را بر بيشتر بگذارد، مثلاً موقعي كه مشغول خواندن دو ركعت نماز احتياط است، اگر شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، چون طرف بيشتر شك نماز را باطل مي كند، بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده و اگر شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت، چون طرف بيشتر شك نماز را باطل نمي كند، بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است وبنابر احتياط نماز را دوباره بخواند.
مسأله 1239 ) اگر در نماز احتياط چيزي كه ركن نيست سهواً كم يا زياد شود، بنابر احتياط سجده سهو بجا آورد.
مسأله 1240 ) اگر بعد از نماز احتياط شك كند كه يكي از اجزاء يا شرائط آن را بجا آورده يا نه، به شك خود اعتنا نكند.
مسأله 1241 ) اگر در نماز احتياط، تشهد يا يك سجده را فراموش كند، احتياط واجب آن است كه بعد از سلام نماز، آن را قضا نمايد.
مسأله 1242 ) كسي كه بايد نماز احتياط بخواند، چنانچه سجده سهو بر او واجب شده باشد، بايد آن را بعد از نماز احتياط بجا آورد و سجده سهو براي تشهد و سجده فراموش شده را بعد از قضاي تشهد و سجده بجا مي آورد.
مسأله 1243 ) حكم گمان در ركعات نماز مثل حكم يقين است، مثلاً اگر انسان گمان دارد كه نماز را چهار ركعت خوانده، نبايد نماز احتياط بخواند ولي ظن در افعال نماز فائده ندارد و بايد احتياط كند مثلاً اگر گمان دارد كه ركوع كرده است اين گمان كافي نيست و بايد آن را تا محل باقي است انجام دهد. ولي ظن اگر در ركن باشد، نماز را هم اعاده نمايد.
مسأله 1244 ) حكم شك و سهو و گمان در نمازهاي واجب يوميه و نمازهاي واجب ديگر فرق ندارد، مثلاً اگر در نماز آيات شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت چون شك او در نماز دو ركعتي است، نمازش باطل مي شود.