ترجمه اذان و اقامه

أَلّلهُ أَكْبَرُ يعني خداي تعالي بزرگتر از آن است كه وصف شود. أَشْهَدُ أَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللَّهُ يعني شهادت مي دهم كه هيچ معبودي جز خداوند يكتا و بي همتا نيست. أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّه يعني شهادت مي دهم كه حضرت "محمد بن عبدالله صلي الله عليه وآله" پيغمبر و فرستاده خداست. أَشْهَدُ أَنَّ أَمِيرَ المُؤْمِنِينَ عَلِيّاً وَلِيُّ اللَّه يعني شهادت مي دهم كه اميرالمؤمنين حضرت علي عليه السلام وليّ خدا بر همه خلق است. حَيَّ عَليَ الصَّلاةِ يعني بشتاب براي نماز. حَيَّ عَليَ الفَلاحِ يعني بشتاب براي رستگاري. حَيَّ عَلي خَيْرِ العَمَلِ يعني بشتاب براي بهترين كارها كه نماز است. قَدْ قامَتِ الصَّلاةِ يعني به تحقيق نماز برپا شد. لا اِلهَ اِلاَّ اللَّه يعني هيچ معبودي جز خداوند يكتا نيست.
مسأله 929 ) بين جمله هاي اذان و اقامه بايد خيلي فاصله نشود و اگر بين آنها بيشتر از معمول فاصله بيندازد، بايد دوباره آن را از سر بگيرد.
مسأله 930 ) اگر در اذان و اقامه صدا را در گلو بيندازد چنانچه غنا شود يعني به طور آوازخواني كه در مجالس لهو و بازيگري معمول است اذان و اقامه را بگويد، حرام است و اگر غنا نشود، مكروه مي باشد.
مسأله 931 ) در پنج نماز اذان ساقط مي شود: اوّل: نماز عصر روز جمعه. دوم : نماز عصر روز عرفه كه روز نهم ذيحجّه است. سوم: نماز عشاء شب عيد قربان، براي كسي كه در مشعرالحرام باشد. چهارم: نماز عصر و عشاء زن مستحاضه. پنجم: نماز عصر و عشاء كسي كه نمي تواند از بيرون آمدن بول و غائط خودداري كند. در اين پنج نماز در صورتي اذان ساقط مي شود كه با نماز قبلي هيچ فاصله نشود يا فاصله كمي بين آنها باشد، ولي فاصله شدن نافله و تعقيب ضرر ندارد.
مسأله 932 ) اگر براي نماز جماعتي اذان و اقامه گفته باشند، كسي كه با آن جماعت نماز مي خواند، نبايد براي نماز خود، اذان و اقامه بگويد.
مسأله 933 ) اگر براي خواندن نماز جماعت به مسجد برود و ببيند جماعت تمام شده، تا وقتي كه صفها بهم نخورده و جمعيت متفرّق نشده، نبايد براي نماز خود اذان و اقامه با شرائطي كه در مسأله بعد گفته مي شود، بگويد.
مسأله 934 ) در جائي كه عده اي مشغول نماز جماعت هستند، يا نماز آنان تمام شده و صفها بهم نخورده است، اگر انسان بخواهد فُرادي يا با جماعت ديگري كه برپا مي شود نماز بخواند، با شش شرط اذان و اقامه از او ساقط مي شود: اوّل: آن كه نماز جماعت در مسجد باشد و اگر در مسجد نباشد، ساقط شدن اذان و اقامه اشكال دارد.
دوّم: آن كه براي آن نماز اذان و اقامه گفته باشند.
سوّم: آن كه نماز جماعت باطل نباشد.
چهارم: آن كه نماز او و نماز جماعت در يك مكان باشد، پس اگر نماز جماعت، داخل مسجد باشد و او بخواهد در بام مسجد نماز بخواند، مستحب است اذان و اقامه بگويد.
پنجم: آن كه نماز او و نماز جماعت هر دو ادا باشد.
ششم: آن كه وقت نماز او و نماز جماعت مشترك باشد مثلاً هر دو نماز ظهر، يا هر دو نماز عصر بخوانند، يا نمازي كه به جماعت خوانده مي شود نماز ظهر باشد و او نماز عصر بخواند، يا او نماز ظهر بخواند و نماز جماعت نماز عصر باشد.
مسأله 935 ) اگر در شرط سوم از شرطهائي كه در مسأله پيش گفته شد شك كند، يعني شك كند كه نماز جماعت صحيح بوده يا نه، اذان و اقامه از او ساقط است ولي اگر در يكي از پنج شرط ديگر شك كند مستحب است اذان و اقامه بگويد.
مسأله 936 ) كسي كه اذان و اقامه ديگري را مي شنود مستحب است هر قسمتي را كه مي شنود، بگويد.
مسأله 937 ) كسي كه اذان و اقامه ديگري را شنيده ولو در غير مسجد و براي غير جماعت باشد، چه با او گفته باشد يا نه، در صورتي كه بين آن اذان و اقامه و نمازي كه مي خواهد بخواند زياد فاصله نشده باشد، مي تواند براي نماز خود اذان و اقامه نگويد.
مسأله 938 ) اگر مرد اذان زن را با قصد لذّت بشنود به طوري كه استماع او حرام باشد، اذان از او ساقط نمي شود، بلكه اگر قصد لذت هم نداشته باشد، ساقط شدن اذان اشكال دارد.
مسأله 939 ) اذان و اقامه نماز جماعت را بايد مرد بگويد، ولي در جماعت زنان بنابر اين كه زن مي تواند امام جماعت باشد، اگر زن اذان و اقامه بگويد، كافيست.
مسأله 940 ) اقامه بايد بعد از اذان گفته شود و اگر قبل از اذان بگويند صحيح نيست و نيز معتبر است كه در حال ايستاده و طهارت از حَدَث )يعني با وضو يا غسل يا تيمم( باشد.
مسأله 941 ) اگر كلمات اذان و اقامه را بدون ترتيب بگويد، مثلاً حيَّ علي الفلاح را پيش از حي علي الصلاة بگويد، بايد از جائي كه ترتيب بهم خورده، دوباره بگويد.
مسأله 942 ) بايد بين اذان و اقامه فاصله ندهد و اگر بين آنها به قدري فاصله دهد كه اذاني را كه گفته، اذان اين اقامه حساب نشود، مستحب است دوباره اذان و اقامه بگويد و نيز اگر بين اذان و اقامه و نماز به قدري فاصله دهد كه اذان و اقامه آن نماز حساب نشود، مستحب است دوباره براي آن نماز اذان و اقامه بگويد.
مسأله 943 ) اذان و اقامه بايد به عربي صحيح گفته شود، پس اگر به عربي غلط بگويد، يا به جاي حرفي حرف ديگر بگويد، يا مثلاً ترجمه آنها را به فارسي بگويد، صحيح نيست.
مسأله 944 ) اذان و اقامه بايد بعد از داخل شدن وقت نماز گفته شود و اگر عمداً يا از روي فراموشي پيش از وقت بگويد، باطل است.
مسأله 945 ) اگر پيش از گفتن اقامه شك كند كه اذان گفته يا نه، بايد اذان را بگويد، ولي اگر مشغول اقامه شود و شك كند كه اذان گفته يا نه، گفتن اذان لازم نيست.
مسأله 946) اگر در بين اذان يا اقامه پيش از آن كه قسمتي را بگويد، شك كند كه قسمت پيش از آن را گفته يا نه، بايد قسمتي را كه در گفتن آن شك كرده، بگويد. ولي اگر در حال گفتن قسمتي از اذان يا اقامه شك كند كه آنچه پيش از آن است گفته يا نه، گفتن آن لازم نيست.
مسأله 947 ) مستحب است انسان در موقع گفتن اذان، رو به قبله بايستد و با وضو يا غسل باشد و دو انگشت سبّابه را به گوش بگذارد و صدا را بلند نمايد و بكشد و بين جمله هاي اذان كمي فاصله دهد و بين آنها حرف نزند.
مسأله 948 ) مستحب است بدن انسان در موقع گفتن اقامه آرام باشد و آن را از اذان آهسته تر بگويد و جمله هاي آن را بهم نچسباند ولي به اندازه اي كه بين جمله هاي اذان فاصله مي دهد، بين جمله هاي اقامه فاصله ندهد.
مسأله 949 ) مستحب است بين اذان و اقامه يك قدم بردارد، يا قدري بنشيند يا سجده كند، يا ذكر بگويد، يا دعا بخواند، يا قدري ساكت باشد، يا دو ركعت نماز بخواند، بلكه حرفي بزند ولي حرف زدن بين اذان و اقامه نماز صبح مستحب نيست، بلكه مكروه است.
مسأله 950 ) مستحب است كسي را كه براي گفتن اذان معين مي كنند، عادل و وقت شناس و صدايش بلند باشد و اذان را در جاي بلند بگويد.