مواردي كه لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد

مسأله 856 ) در سه صورت كه تفصيل آنها بعداً گفته مي شود، اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است:
اوّل: آن كه به واسطه زخم يا جراحت يا دملي كه در بدن اوست، لباس يا بدنش به خون آلوده شده باشد.
دوّم: آن كه بدن يا لباس او به مقدار كمتر از درهم -كه تقريباً به اندازه بند سرانگشت سبّابه)شهادت(- به خون آلوده باشد.
سوّم: آن كه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند و در دو صورت اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است:
اوّل: آن كه لباسهاي كوچك او مانند جوراب و عرقچين نجس باشد.
دوّم: آن كه بدن يا لباس زني كه پرستار بچه است نجس شده باشد و احكام اين پنج صورت مفصّلاً در مسائل بعد گفته مي شود.
مسأله 857 ) اگر در بدن يا لباس نمازگزار، خون زخم يا جراحت يا دمل باشد، چنانچه طوري است كه آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن لباس براي بيشتر مردم سخت است اگرچه براي صاحب زخم و دمل سخت نباشد تا وقتي كه زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده است مي تواند با آن خون نماز بخواند و همچنين است اگر چركي كه با خون بيرون آمده يا دوائي كه روي زخم گذاشته اند و نجس شده، در بدن يا لباس او باشد.
مسأله 858 ) اگر خون بريدگي و زخمي كه به زودي خوب مي شود و شستن آن آسان است در بدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است.
مسأله 859 ) اگر جائي از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد، به رطوبت زخم نجس شود، جايز نيست با آن نماز بخواند ولي اگر مقداري از بدن يا لباس كه معمولاً به رطوبت زخم آلوده مي شود، به رطوبت آن نجس شود، نماز خواندن با آن مانعي ندارد.
مسأله 860 ) اگر از زخمي كه توي دهان و بيني و مانند اينها است، خون بيرون آيد و به بدن يا لباس از جاهائي كه معمولاً وقت بيرون آمدن خون نجس مي شود برسد، مي تواند با آن نماز بخواند و همچنين است خون بواسير خواه دانه هايش بيرون باشد يا نباشد.
مسأله 861 ) كسي كه بدنش زخم است، اگر در بدن يا لباس خود خوني ببيند و نداند از زخم است يا خون ديگر، جايز نيست با آن نماز بخواند.
مسأله 862 ) اگر چند زخم در بدن باشد و طوري نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شود، تا وقتي همه خوب نشده اند، نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد. ولي اگر به قدري از هم دور باشند كه هركدام يك زخم حساب شود، هركدام كه خوب شد، بايد براي نماز، بدن و لباس را از خون آن آب بكشد.
مسأله 863 ) اگر سر سوزني خون حيض، نفاس، استحاضه يا خون سگ يا خوك يا كافر يا مردار يا حيوانِ حرام گوشت در بدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است ولي خونهاي ديگر مثل خون بدن انسان يا خون حيوان حلال گوشت اگرچه در چند جاي بدن و لباس باشد در صورتي كه روي هم كمتر از درهم باشد -كه تقريباً به اندازه سرانگشت سبّابه مي شود- نماز خواندن با آن اشكال ندارد.
مسأله 864 ) خوني كه به لباس بي آستر بريزد و به پشت آن برسد، يك خون حساب مي شود ولي اگر پشت آن، نيز خوني شود بايد هر كدام را جدا حساب نمود. پس اگر خوني كه در پشت و روي لباس است روي هم كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحيح و اگر به مقدار درهم يا بيشتر باشد نماز با آن باطل است.
مسأله 865 ) اگر خون، روي لباسي كه آستر دارد بريزد و به آستر آن برسد و يا به آستر بريزد و روي لباس نيز خوني شود، بايد هركدام را جدا حساب نمود پس اگر خون روي لباس و آستر، كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحيح و اگر به اندازه درهم يا بيشتر باشد نماز با آن باطل است.
مسأله 866 ) اگر خون بدن يا لباس كمتر از درهم باشد و رطوبتي به آن برسد كه اطراف را آلوده كند، نماز با آن باطل است اگرچه خون و رطوبتي كه به آن رسيده، مجموعاً به اندازه درهم نباشد. ولي اگر رطوبت فقط به همان محل خون برسد و خون كمتر از درهم باشد در اين صورت نماز با آن اشكال ندارد.
مسأله 867 ) اگر بدن يا لباس خوني نشود ولي به واسطه رسيدن به خون نجس شود اگرچه مقداري كه نجس شده كمتر از درهم باشد، نماز با آن باطل است.
مسأله 868 ) اگر خوني كه در بدن يا لباس است كمتر از درهم باشد و نجاست ديگري به آن برسد، مثلاً يك قطره بول روي آن بريزد، نماز خواندن با آن جايز نيست.
مسأله 869 ) اگر لباسهاي كوچك نمازگزار مثل عرقچين و جوراب كه نمي شود با آنها عورت را پوشانيد نجس شد، چنانچه از مردار و حيوان حرام گوشت و حيوان نجس العين )براي همه: چه مرد و چه زن( و ابريشم خالص و طلا)براي مردان( درست نشده باشد، نماز با آنها صحيح است و نيز اگر با انگشتري نجس نماز بخواند، اشكال ندارد.
مسأله 870 ) احتياط واجب آن است كه لباس و دستمال نجس كه ساتر عورت است همراه نمازگزار نباشد ولي دستمالي كه ساتر عورت نباشد و كليد و چاقوي نجس و مانند اينها اشكالي ندارد و احتياط مستحب آن است كه اينها نيز همراه نمازگزار نباشد.
مسأله 871 ) مادري كه پرستار پسر بچه است و بيشتر از يك لباس ندارد، چنانچه نتواند لباس ديگري بخرد، يا كرايه كند و يا عاريه نمايد، هرگاه در شبانه روزي يك مرتبه لباس خود را آب بكشد، اگرچه تا روز ديگر لباسش به بول بچه نجس شود، مي تواند با آن لباس نماز بخواند، ولي احتياط مستحب آن است كه لباس خود را طرف عصر براي نماز ظهر و عصر آب بكشد و نيز اگر بيشتر از يك لباس دارد ولي ناچار است كه همه آنها را بپوشد، چنانچه شبانه روزي يك مرتبه همه آنها را آب بكشد كافيست و حكم بدن او با لباس يكي است.
مسأله 872 ) احتياط واجب آن است كه اگر لباس پرستار و مادر دختر بچه به بول دختر نجس شود اگرچه روزي يك مرتبه آن را آب بكشد، چنانچه بعد از آن نجس شود با آن لباس نماز نخواند.