مورد چهارم

4- نياز به آب براي حفظ جان:

(577) هر گاه بترسد كه اگر آب را به مصرف وضو يا غسل برساند خود او يا عيال واولاد او، يا رفيقش وكساني كه به او مربوطند، مانند خدمتكار از تشنگي بميرند يا مريض شوند، يا به قدري تشنه شوند كه تحمل آن مشقت دارد، بايد به جاي وضو وغسل تيمم نمايد. ونيز اگر بترسد حيواني از تشنگي تلف شود در صورتي كه ذبح آن حيوان براي او ضرر داشته باشد، بايد آب را به آن بدهد وتيمم نمايد اگر چه حيوان مال خودش نباشد، و هم چنين است اگر كسي كه حفظ جان او واجب است به طوري تشنه باشد كه اگر انسان آب را به او ندهد تلف شود.

(578) اگر غير از آب پاكي كه براي وضو يا غسل دارد آب نجسي هم به مقدار آشاميدن خود وكساني كه به او مربوطند داشته باشد، بايد آب پاك را براي آشاميدن بگذارد وبا تيمم نماز بخواند، ولي چنانچه آب را براي حيوانش بخواهد بايد آب نجس را به آن بدهد وبا آب پاك وضو وغسل را انجام دهد.