مورد اوّل


مورد اوّل

1 - پيدا نكردن آب:

(552) اگر انسان در آبادي باشد، بايد براي تهيه آب وضو وغسل، به قدري جستجو كند كه از پيدا كردن آب نا اميد شود واگر در بيابان باشد، چنانچه زمين آن سخت است ويا پست وبلند است ويا به سبب وجود درخت ومانند آن عبور در آن زمين مشكل است، بايد در هر يك از چهار طرف به اندازه پرتاب يك تير - كه در قديم با كمان پرتاب ميكردند ودر حدود دويست قدم ميشود - در جستجوي آب برود واگر زمين آن اين طور نيست، بايد در هرطرف به اندازه پرتاب دو تير جستجو نمايد.

(553) اگر بعضي از چهار طرف هموار وبعضي ديگر پست وبلند يا عبور در
---
[ 111 ]
آن مشكل باشد، بايد در طرفي كه هموار است به اندازه پرتاب دو تير ودر طرفي كه اين طور نيست به اندازه پرتاب يك تير جستجو كند، وهمين طور است اگر در يك طرف قسمتي هموار وقسمت ديگر ناهموار باشد.

(554) كسي كه وقت نماز او تنگ نيست وبراي تهيه آب وقت دارد اگر يقين يا اطمينان دارد كه در محلي دورتر از مقداري كه بايد جستجو كند آب هست، در صورتي كه مانعي نباشد ومشقت هم نداشته باشد بايد براي تهيه آب برود.

(555) لازم نيست خود انسان در جستجوي آب برود، بلكه ميتواند كسي را كه به گفته او اطمينان دارد بفرستد ودر اين صورت اگر يك نفر از طرف چند نفر برود كافي است، و هم چنين اگر كسي اهل آن ناحيه باشد وخبر از نبودن آب بدهد به همان اكتفا ميشود.

(556) اگر احتمال دهد كه داخل بار سفر خود، يا در منزل يا در قافله آب هست، بايد به قدري جستجو نمايد كه به نبودن آب يقين كند، يا از پيدا كردن آن نا اميد شود.

(557) اگر پيش از وقت نماز جستجو نمايد وآب پيدا نكند وتا وقت نماز همان جا بماند، لازم نيست كه دوباره در جستجوي آب برود.

(558) اگر بعد از داخل شدن وقت نماز جستجو كند وآب پيدا نكند وتا وقت نماز ديگر در همان جا بماند، جستجوي دوباره لازم نيست.

(559) اگر از درنده بترسد، يا جستجوي آب به قدري سخت باشد كه نتواند تحمل كند، يا وقت نماز به قدري تنگ باشد كه هيچ نتواند جستجو كند، جستجو لازم نيست ولي اگر بتواند مقداري جستجو كند همان مقدار جستجو لازم است، و اگر از دزد بر جان يا مال خودش بترسد نبايد در جستجوي آب برود.

(560) اگر در جستجوي آب نرود تا وقت نماز تنگ شود، معصيت كرده ولي نمازش با تيمم صحيح است.

(561) كسي كه يقين دارد آب پيدا نميكند، چنانچه دنبال آب نرود وبا تيمم نماز بخواند وبعد از نماز بفهمد كه اگر جستجو ميكرد آب پيدا ميشد، بايد بنا بر احتياط واجب نماز را اعاده نمايد.
---
[ 112 ]

(562) اگر بعد از جستجو آب پيدا نكند وبا تيمم نماز بخواند وبعد از نماز بفهمد در جايي كه جستجو كرده آب بوده، نماز را احتياطا اعاده كند گرچه واجب نبودن اعاده خالي از وجه نيست.

(563) اگر بعد از داخل شدن وقت نماز، وضو داشته باشد وبداند كه اگر وضوي خود را باطل كند نميتواند وضو بگيرد، چنانچه بتواند بدون ضرر ومشقت وضوي خود را نگاه دارد، نبايد آن را باطل نمايد. و هم چنين است اگر بداند كه تهيه آب براي او ممكن نيست.

(564) اگر پيش از وقت نماز وضو داشته باشد وبداند يا احتمال عقلايي دهد يا دو شاهد عادل خبر دهند كه اگر وضوي خود را باطل كند، تهيه آب براي او ممكن نيست، چنانچه بتواند بدون ضرر ومشقت وضوي خود را نگاه دارد، احتياط در آن است كه آن را باطل نكند.

(565) كسي كه فقط به مقدار وضو يا به مقدار غسل آب دارداگر بداند كه اگر آن را بريزد آب پيدا نميكند، چنانچه وقت نماز داخل شده باشد، ريختن آن حرام است واحتياط در آن است كه پيش از وقت نماز هم آن را نريزد.

(566) كسي كه ميداند يا دو شاهد عادل خبر دهند كه آب پيدا نميكند، اگر بعد از داخل شدن وقت نماز وضوي خود را باطل كند يا آبي كه دارد بريزد معصيت كرده ولي نمازش با تيمم صحيح است.



بازگشت