احكام وضو


احكام وضو

(304) كسي كه در كارهاي وضو وشرايط آن مثل پاك بودن آب وغصبي نبودن آن خيلي شك ميكند بايد به شك خود اعتنا نكند.

(305) اگر شك كند كه وضوي او باطل شده يا نه، بنا ميگذارد كه وضوي او باقي است، ولي اگر بعد از بول استبراء نكرده ووضو گرفته باشد وبعد از وضو رطوبتي از او بيرون آيد كه نداند بول است يا چيز ديگر وضوي او باطل است.

(306) كسي كه شك دارد وضو گرفته يا نه بايد وضو بگيرد.

(307) اگر بعد از وضو يا در اثناء آن يقين كند كه بعضي جاها را نشسته يا مسح نكرده است چنانچه رطوبت جاهايي كه پيش از آن است خشك شده باشد بايد دوباره وضو بگيرد. واگر خشك نشده باشد، جايي را كه فراموش كرده وآنچه بعد از آن است بايد بشويد يا مسح كند. واگر در اثناء وضو در شستن يا مسح كردن جايي شك كند بايد به همين دستور عمل كند.

(308) اگر بعد از نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، نماز او صحيح است، ولي بايد براي نمازهاي بعد وضو بگيرد.

(309) اگر در بين نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، نماز او باطل است وبايد وضو بگيرد ونماز را بخواند، مگر اين كه به اميد صحيح بودن، نماز را بخواند بعد اگر فهميد كه وضو داشته نمازش بنا بر اظهر صحيح است. و هم چنين است اگر قبل از نماز شك كرد كه وضو دارد يا نه ولي گمان به وضو داشت.

(310) اگر بعد از نماز شك كند، كه قبل از نماز وضوي او باطل شده يا بعد از نماز، نمازي كه خوانده صحيح است.

(311) كسي كه ميداند وضو گرفته وحدثي هم از او سر زده مثلا بول كرده است، اگر نداند كدام جلوتر بوده، چنانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد، و اگر در اثناء نماز است بايد نماز را بشكند ووضو بگيرد، واگر بعد از نماز است نمازي كه خوانده صحيح است وبراي نماز بعد بايد وضو بگيرد.
---
[ 64 ]

(312) اگر انسان مرضي دارد كه بول او قطره قطره ميريزد يا نميتواند از بيرون آمدن غائط خودداري كند، چنانچه يقين دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن ونماز خواندن مهلت پيدا ميكند، بايد نماز را در وقتي كه مهلت پيدا ميكند بخواند، واگر مهلت او به مقدار كارهاي واجب نماز است، بايد در وقتي كه مهلت دارد فقط كارهاي واجب نماز را بجا آورد وكارهاي مستحب آن مانند اذان واقامه را ترك نمايد، اگر در مراقبت آن وقت، عسر وحرج ومشكلي براي او پيش نيايد

(313) اگر به مقدار وضو ونماز مهلت پيدا نميكند ودر بين نماز چند دفعه بول يا غائط از او خارج ميشود، اگر وضو گرفتن بعد از هر دفعه برايش سخت نيست وعسر وحرج در كار نيست وكاري كه نمازش را باطل كند پيش نميآيد، بايد ظرف آبي پهلوي خود بگذارد وهر وقت بول يا غائط از او خارج شد فورا وضو بگيرد وبقيه نماز را بخواند، واحتياط مستحب آن است كه همان نماز را دوباره با يك وضو بخواند واگر در بين آن نماز وضوي او باطل شد اعتنا نكند.

(314) كسي كه بول يا غائط پي در پي از او خارج ميشود ووضو گرفتن بعد از هر دفعه براي او سخت است، اگر بتواند مقداري از نماز را با وضو بخواند، بايد براي هر نماز يك وضو بگيرد.

(315) كسي كه بول يا غائط پي در پي از او خارج ميشود اگر نتواند هيچ مقدار از نماز را با وضو بخواند احتياط واجب آن است كه براي هر نماز يك وضو بگيرد و اگر با تيمم ميتواند مقداري از نماز را با تيمم بخواند تيمم هم بنمايد.

(316) اگر مرضي دارد كه نميتواند از خارج شدن باد جلوگيري كند، بايد به وظيفه كساني كه نميتوانند از بيرون آمدن بول وغائط خودداري كنند عمل نمايد.

(317) كسي كه بول يا غائط پي در پي از او خارج ميشود، بايد براي هر نماز وضو بگيرد وفورا مشغول نماز شود، ولي براي بجا آوردن سجده وتشهد فراموش شده ونماز احتياط كه بايد بعد از نماز انجام داد در صورتي كه آنها را بعداز نماز بجا بياورد، وضو گرفتن لازم نيست.

(318) كسي كه بول او قطره قطره ميريزد بايد براي نماز به وسيله كيسه اي كه
---
[ 65 ]
در آن، پنبه يا چيز ديگري است كه از رسيدن بول به جاهاي ديگر جلوگيري ميكند، خود را حفظ نمايد، واحتياط واجب آن است كه پيش از هر نماز مخرج بول و كيسه اي را كه نجس شده آب بكشد يا عوض كند. ونيز كسي كه نميتواند از بيرون آمدن غائط خودداري كند، چنانچه ممكن باشد به مقدار نماز از رسيدن غائط به جاهاي ديگر بايد جلوگيري نمايد، واحتياط واجب آن است كه اگر مشقت ندارد، براي هر نماز مخرج غائط را آب بكشد.

(319) كسي كه نميتواند از بيرون آمدن بول وغائط خودداري كند در صورتي كه ممكن باشد ومشقت وزحمت وخوف ضرر نداشته باشد بايد به مقدار نماز از خارج شدن بول وغائط جلوگيري نمايد اگر چه خرج داشته باشد وخرج آن به او ضرر زيادي نزند، بلكه اگر مرض او به آساني يعني بدون عسر شخصي معالجه شود، احتياط واجب آن است كه خود را معالجه نمايد.

(320) كسي كه نميتواند از بيرون آمدن بول وغائط خودداري كند، بعد از آن كه مرض او خوب شد، لازم نيست نمازهايي را كه در وقت مرض مطابق وظيفه اش خوانده قضا نمايد. ولي اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود، بايد بنا بر احتياط مستحب نمازي را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند.



بازگشت