مواردي كه لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد


مواردي كه لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد
مسأله856- در سه صورت ـ كه تفصيل آنها بعداً گفته ميشود ـ اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است:
اوّل: آن كه به واسطه زخم يا جراحت يا دُمَلي كه در بدن او است، لباس يا بدنش به خون آلوده شده باشد.
دوم: آن كه بدن يا لباس او به مقدار كمتر از درهم (كه تقريباً به اندازه يك اشرفي ميشود) به خون آلوده باشد
سوم: آن كه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند.
و در دو صورت اگر فقط لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحيح است:
اوّل: آن كه لباس هاي كوچك او مانند جوراب و عرقچين نجس باشد.
دوم: آن كه لباس زني كه پرستار پسر بچّه است، نجس شده باشد.
و احكام اين پنج صورت مفصلاً در مسائل بعد گفته ميشود.
مسأله857- اگر در بدن يا لباس نمازگزار خون زخم يا جراحت يا دُمَل باشد، چنانچه طوري است كه آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن لباس براي بيشتر مردم سخت است، تا وقتي كه زخم يا جراحت يا دُمَل خوب نشده است، ميتواند با آن خون نماز بخواند، و همچنين است اگر چركي كه با خون بيرون آمده يا دوائي كه روي زخم گذاشتهاند و نجس شده در بدن يا لباس او باشد.
مسأله858- اگر خون بريدگي و زخمي كه به زودي خوب ميشود و شستن آن آسان است در بدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است.
مسأله859- اگر جائي از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد به رطوبت زخم نجس شود، جايز نيست با آن نماز بخواند، ولي اگر مقداري از بدن يا لباس كه معمولاً به رطوبت زخم آلوده ميشود به رطوبت آن نجس شود، نماز خواندن با آن مانعي ندارد.
مسأله860- اگر از زخميكه توي دهان و بيني و مانند اينها است، خوني به بدن يا لباس برسد، احتياط واجب آن است كه با آن نماز نخوانند، و همچنين است خون بواسير در صورتي كه دانههايش بيرون نباشد، ولي با خون بواسيري كه دانههاي آن بيرون است، ميشود نماز خواند.
مسأله861- كسي كه بدنش زخم است، اگر در بدن يا لباس خود خوني ببيند و نداند از زخم است يا خون ديگر، احتياط واجب آن است كه با آن نماز نخواند.
مسأله862- اگر چند زخم در بدن باشد و به طوري نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شود، تا وقتي همه خوب نشدهاند، نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد، ولي اگر به قدري از هم دور باشند كه هركدام يك زخم حساب شود، هركدام كه خوب شد بايد براي نماز بدن و لباس را از خون آن آب بكشد.
مسأله863- اگر سر سوزني خون حيض، يا نفاس، يا استحاضه، يا خون سگ، يا خوك، يا كافر، يا مردار، يا حيوان حرام گوشت در بدن يا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است، ولي خون هاي ديگر مثل خون بدن انسان يا خون حيوان حلال گوشت، اگرچه در چند جاي بدن و لباس باشد، در صورتي كه روي هم كمتر از درهم باشد (كه تقريباً به اندازه يك اشرفي ميشود) نماز خواندن با آن اشكال ندارد.
مسأله864- خوني كه به لباس بي آستر بريزد و به پشت آن برسد، يك خون حساب ميشود، ولي اگر پشت آن جدا خوني شود، بايد هركدام را جدا حساب نمود؛ پس اگر خوني كه در پشت و روي لباس است روي هم كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحيح، و اگر بيشتر باشد، نماز با آن باطل است.
مسأله865- اگر خون روي لباسي كه آستر دارد بريزد و به آستر آن برسد، و يا به آستر بريزد و روي لباس خوني شود، بايد هر كدام را جدا حساب نمود؛ پس اگر خونِ روي لباس و آستر كمتر از درهم باشد، نماز با آن صحيح، و اگر بيشتر باشد نماز با آن باطل است.
مسأله866- اگر خون بدن يا لباس كمتر از درهم باشد و رطوبتي به آن برسد، در صورتي كه خون و رطوبتي كه به آن رسيده به اندازه درهم يا بيشتر شود و اطراف را آلوده كند، نماز با آن باطل است، بلكه اگر رطوبت و خون به اندازه درهم نشود و اطراف را هم آلوده نكند، نماز خواندن با آن اشكال دارد.
مسأله867- اگر بدن يا لباس خوني نشود ولي به واسطه رسيدن به خون نجس شود، اگرچه مقداري كه نجس شده كمتر از درهم باشد، نميشود با آن نماز خواند.
مسأله868- اگر خوني كه در بدن يا لباس است كمتر از درهم باشد و نجاست ديگري به آن برسد، مثلاً يك قطره بول روي آن بريزد، نماز خواندن با آن جايز نيست.
مسأله869- اگر لباس هاي كوچك نمازگزار ـ مثل عرقچين و جوراب كه نميشود با آنها عورت را پوشانيد ـ نجس باشد، چنانچه از مردار و حيوان حرام گوشت درست نشده بباشد، نماز با آنها صحيح است؛ و نيز اگر با انگشتري نجس نماز بخواند اشكال ندارد.
مسأله870- احتياط واجب آن است كه چيز نجس ـ مانند دستمال وكليد و چاقوي نجس ـ همراه نمازگزار نباشد، ولي كسي كه اين مسأله را نميدانسته و مثلاً مدتي با اين كه دستمال نجس در جيبش بوده نماز خوانده، لازم نيست آن نمازها را قضا كند.
مسأله871- زني كه پرستار پسر بچّه است و بيشتر از يك لباس ندارد، چنانچه نتواند لباس ديگري بِخرَد، يا كرايه كند و يا عاريه نمايد، هرگاه شبانه روزي يك مرتبه لباس خود را آب بكشد، اگرچه تا روز ديگر لباسش به بول بچّه نجس شود، ميتواند با آن لباس نماز بخواند، ولي احتياط مستحب آن است كه لباس خود را طرف عصر براي نماز ظهر و عصر آب بكشد، و نيز اگر بيشتر از يك لباس دارد ولي ناچار است كه همه آنها را بپوشد، چنانچه شبانه روزي يك مرتبه همه آنها را آب بكشد كافي است.
مسأله 872- هرگاه لباس پرستار به بول دختر بچّه نجس شود، اگرچه روزي يك مرتبه آن را آب بكشد، چنانچه بعد از آن نجس شود احتياط واجب آن است كه با آن لباس نماز نخواند.



بازگشت