غير از آثار فردي و اجتماعي نماز جماعت پاداش هاي عظيمي براي آن بيان شده كه در اينجا به بعضي از روايات، اشاره مي شود.
از رسول خدا صلي الله عليه و آله نقل شده كه:
«مَنْ سَمِعَ النِّدَاءَ فَلَمْ يُجِبْهُ مِنْ غَيْرِ عِلَّةٍ فَلَا صَلَاةَ لَهُ؛ (1)
نماز كسي كه صداي اذان را بشنود و بي دليل، در نماز جماعت مسلمانان شركت نكند، ارزشي ندارد.»
در حديث، تحقير نماز جماعت، به منزله ي تحقير خداوند به شمار آمده است:
«وَ مَنْ حَقَّرَهُ فَإِنَّمَا يُحَقِّرُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ.» (2)
شركت دائم در نماز جماعت، انسان را از منافق شدن بيمه مي كند. (3)
و براي هر گامي كه به سوي نماز جماعت و مسجد برداشته شود، ثواب و حسنه در نظر گرفته شده است. (4)
همين كه كسي براي شركت در نماز جماعت از منزل خارج مي شود، يا در مسجد، در انتظار نماز جماعت به سر مي برد پاداش كسي را دارد كه در اين مدت، به نماز مشغول بوده است. (5)
تعداد حاضران در نماز جماعت، هر چه بيشتر باشد، پاداش آن بيشتر است. اين كلام رسول خدا صلي الله عليه و آله است كه فرمود: «ما كَثُر فَهُوَ احبّ الي الله.» (6)
حديث جالبي در بيان فضيلت نماز جماعت است كه قسمتي از آن در رساله هاي عمليه هم ذكر شده كه ترجمه تمام حديث چنين است:
اگر اقتدا كننده 1 نفر باشد، پاداش 150 نماز داده مي شود.
اگر اقتدا كننده 2 نفر باشد، پاداش 600 نماز داده مي شود.
اگر اقتدا كننده 3 نفر باشد، پاداش 1200 نماز داده مي شود.
اگر اقتدا كننده 4 نفر باشد، پاداش 2400 نماز داده مي شود.
اگر اقتدا كننده 5 نفر باشد، پاداش 4800 نماز داده مي شود.
اگر اقتدا كننده 6 نفر باشد، پاداش 9600 نماز داده مي شود.
اگر اقتدا كننده 7 نفر باشد، پاداش 19200 نماز داده مي شود.
اگر اقتدا كننده 8 نفر باشد، پاداش 36400 نماز داده مي شود.
اگر اقتدا كنندگان و امام جماعت به 10 نفر رسيدند، پاداش 72800 نماز دارد. ولي، همين كه عدد افراد از ده نفر گذشت، حساب آن را جز خدا كسي نمي داند. (7)
در حديث ديگر است: هر كه نماز جماعت را دوست بدارد، خدا و فرشتگان او را دوست مي دارند. (8)
در زمان پيامبر صلي الله عليه و آله هر گاه افراد نماز جماعت كم مي شدند، آن حضرت به جستجو و تفقد از افراد مي پرداخت و مي فرمود: شركت در نماز صبح و عشاء بر منافقان از هر چيز سنگين تر است. (9)
قرآن نيز، از اوصاف منافقان، بي حالي و كسالت هنگام نماز را بيان كرده است. (10)
زيرا سحرخيزي و حضور در جماعت مسلمين، آن هم از راه هاي دور و در گرما و سرما، نشانه ي صداقت در ايمان و عشق نمازگزار است.
حضور در نماز جماعت، خاص يك منطقه نيست. انسان در هر جا كه باشد، خوب است به فكر نماز جماعت و حضور در آن و تشويق ديگران باشد. رسول خدا صلي الله عليه و آله درباره ي اهميت جماعت، فرمود:
«صَلَاةُ الرَّجُلِ فِي جَمَاعَةٍ خَيْرٌ مِنْ صَلَاتِهِ فِي بَيْتِهِ أَرْبَعِينَ سَنَةً قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ صَلَاةُ يَوْمٍ فَقَالَ صلي الله عليه و آله صَلَاةٌ وَاحِدَةٌ؛ (11)
يك نماز با جماعت، بهتر از چهل سال نماز فرادي در خانه است. پرسيدند: آيا يك روز نماز؟ فرمود: بلكه يك نماز.»

اولين نماز جماعتي هم كه برپا شد، به امامت رسول خدا و شركت حضرت علي عليه السلام و جعفر طيار (برادر حضرت علي عليه السلام) بود. همين كه ابوطالب، فرزندش علي عليه السلام را ديد كه به پيامبر اقتدا كرده، به فرزند ديگرش جعفر گفت: تو نيز به پيامبر اكرم اقتدا كن. و اين جماعت دو سه نفري، پس از نزول آيه ي «فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ» بود، كه فرمان به علني ساختن دعوت و تبليغ مي داد. (12)